You are here

Home » Content

TÜRKÇE İLK KURAN TERCÜMESİ ve TERCÜMEDEKİ – MAK/-MEK EKİ HAKKINDA

Share
ABOUT THE FİRST TRANSLATİON OF QURAN INTO TURKİSH AND THE SUFFİX “-MAK/-MEK (TO BE) IN THOSE TRANSLATİONS
Author NameUniversity of Author

Journal Name:

  • Akademik Bakış
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon mek-eki-hakkinda.pdf

Publication Year:

  • 2008

Number:

  • 14
Sayfa Aralığı:: 
1-10

Publication Language:

  • Turkish
Abstract (Original Language): 
Karahanlı Türkçesi, Türk dilinin en önemli dil devrelerinden birisini oluşturmaktadır. Bu dönemde yazılan eserlerden hareketle Türk dilinin pek çok yönüne ışık tutabiliyoruz. Türkler toplu olarak Karahanlılar zamanında İslam dinine geçiş yapmaya başlamışlardır. Bu makalede Türkçe İlk Kuran Tercümesi (Rylands Nüshası), kısaca tanıtılıp tercümede geçen -mak/-mek eki üzerinde durulacaktır. Araştırmacıların konu hakkındaki ifadelerinden hareketle bu eklerin neden sıkça kullanıldığı saptanmaya çalışılacaktır. Sözü edilen kelimelerin ayrıca listesi ve eserin söz varlığı da sunulmuştur.
Abstract (2. Language): 
Karakhan Turkish comprises one of the most momentous language processes of Turkish. We can enlighten the dark terms of Turkish language by the help of the works written in the mentioned age. The Turks, having converted to Islam Religion as groups, commenced to bring forth the Quran translations in the mentioned age. In this article, the suffix -mak/-mek is focused on, in addition to being introduced the first Quran translation (Rylands Edition) shortly. It has been told why there suffixes are so often used by taking the opinions of researchers to the point into account. Furthermore, a list of such words used in the tarnslation has been given and the presence of words of the work has been clarified in the article. Keywords: Karakhan Turkish, Quran Translation, The Suffix - mak/-mek, word-for-word translation

Keywords (Original Language):

REFERENCES

References: 

1. ATA, Aysu (2004), Karahanlı Türkçesi-Türkçe İlk Kur’an Tercümesi, Ankara:
TDK Yay.
2. ATALAY, Besim, (1985), Divanü Lügati’t-Türk Tercümesi c.II, Ankara: TDK
Yay.
3. CAFEROĞLU, A. (2000), Türk Dili Tarihi I-II, İstanbul: Enderun Yay.
4. CLAUSON, G., (1972), An Etymological Dictionary of Pre-Thirteeth- Century
Turkish, Oxford.
5. ERCİLASUN, Ahmet Bican, (2000), “Türk Dilinde Ek-Ses İlişkisi”, TDAY
Belleten 1997, Ankara: TDK Yay.
6. ERCİLASUN, Ahmet Bican, (2004), Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili
Tarihi, Ankara: Akçağ Yay.
7. ERGİN, Muharrem, (2000), Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Yay.
8. GABAIN, A. Von, (1988), Eski Türkçenin Grameri, (Çev. M. Akalın),
Ankara: TDK Yay.
9. HACIEMİNOĞLU, N. (2003), Karahanlı Türkçesi Grameri, Ankara: TDK
Yay.
10. HAMİDULLAH, Muhammed, (1965), Kur’an-ı Kerim Tarihi ve Türkçe
Tefsirler Bibliyografyası, İstanbul
11. HATİBOĞLU, Vecihe, (1974), Türkçenin Ekleri, Ankara: TDK Yay.
12. İNAN, Abdülkadir, (1991) Makâleler ve İncelemeler c. II, Ankara: Türk Tarih
Kurumu Yay.
13. KARASOY, Yakup, (2004) “Türkçede –ma (-me) Ekinin Yeri”, SÜ,
Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Güz 2004, sayı: 16, s.1-14)
14. KORKMAZ, Zeynep, (2003) Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, Ankara:
TDK Yay.
15. KÖPRÜLÜ, Mehmet Fuat, (2004), Türk Edebiyatı Tarihi, Ankara: Akçağ
Yay.
16. MANSUROĞLU, (1979), Mecdut, Tarihî Türk Şîveleri “Karahanlıca” (Çev.
Mehmet Akalın), Ankara: Sevinç Matbaası.
17. ÖZKAN, Mustafa, (2004), Tarih İçinde Türk Dili, İstanbul: Filiz Kitabevi.
18. TOPALOPLU, Ahmet, (1978), Muhammed Bin Hamza, XV. Yüzyıl
Başlarında Yapılmış Kur’an Tercümesi, II cilt, İstanbul: KB Yay.
19. TÜRK DİL KURUMU (2005), İmlâ Kılavuzu, Ankara: TDK Yay.
20. TÜRK DİL KURUMU, (1998), Türkçe Sözlük I-II, 19. baskı, Ankara: TDK
Yay.
21. ZÜLFİKAR, Hamza, (1991), Terim sorunları ve Terim Yapma Yolları,
Ankara: TDK Yay.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com