CONSTRASTIVE STUDY OF PARTICIPLES IN TURKISH IN RELATION WITH FRENCH
Journal Name:
- Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
This work has the aim to treat the facts resulting language skills of verbal origin. Verbal in the Turkish and
French have their own functions and features. While examined common functions in different languages,
it is usual to encounter related situations between two languages. For many languages it is a common
behavior to use as adjective and gerund some indicators resulting from verbs. Seen between the universals
of languages, the participles are not in equal and balanced position despite all the common aspects. All
the grammatical perceptions in mother tongue are useful and preparative but are also misleading while
learning a foreign language. Linear researches between two or more languages are of great importance to
identify principles for the functioning of different languages.
There are similarities beside different attitudes of the two languages. This impersonal modal form in
adjective function provides verb by the characteristics of an adjective and agrees in gender and number in
French. For the normal features of the verb, it receives a supplement and is also used as gerunds by adding
"en" before the verb. These structures in adjectival form, accept the marks of possession in Turkish and
possessive pronouns in French. They allow the affirmative and negative in both languages. When they skip
by the ellipse the name which they qualify, they give the aspect of name character. Despite the common
function as participles exercise in Turkish and French, each language has its way of fulfilling the role ofparticiples. Unlike the others, participles adjective is always situated at the end of skilled word and can be
preceded by an adverb of intensity in French. This work undertakes to study the attitude of the Turkish and
French concerning the use of words based on adjective and gerund.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çalışma, eylem kökenli niteleyicilerden oluşan dil olaylarını araştırmayı amaçlar. Eylemsilerin Türkçe
ve Fransızcada kendine özgü işlevleri ve özellikleri vardır. Ayrı dillerdeki ortak işlevleri üstlenen yapılar
incelendiğinde benzer ve benzemez durumlara rastlanılması olağandır. Eylem türünden belirticilerin ad
ya da eyleme dönük niteleyici işlevli olarak kullanılması pek çok dilin ortak davranışıdır. Dillerin evrensel
davranışları arasında görülen eylemsiler, bütün ortak yönlerine karşın, her konu ve konumda eşit ve denk
örneklere sahip değildir. Anadildeki bütün dilbilgisel önbilgiler öğrenilen dilin algılanmasında belirleyici ve
hazırlayıcı olmakla birlikte yanıltıcı da olmaktadır. İki ya da daha çok dil arasındaki doğrusal araştırmalar aynı
konunun değişik dillerdeki işleyiş ilkelerini belirleme açısından büyük önem taşır. İki dilin eylemsilerinin
ortak yanları yanında benzemeyen yönlerine de rastlanılır. Niteleyici işlevli bu kişisiz eylem biçimi, eyleme
niteleyici özelliği katar ve Fransızcada tür ve kişi açısından uyuma girer. Olağan bir eylem özelliği olarak bir
nesnesi vardır ve ulaç işlevi için bu eylemsi başına bir “en” birimi alır. Niteleyici işlevli bu yapılar Türkçede
kişi ekleri Fransızcada ise kişi adıllarını alırlar. Her iki dilde de olumlu ve olumsuz kullanımları söz konusudur.
Eksilti ile niteledikleri ad kaldırıldığında ad görünümü kazanırlar. Eylemsilerin Türkçe ve Fransızcadaki ortak
işlevlerine karşın, her dilin kendi kullanım koşulları olduğu gözlenir. Diğerlerinden değişik olarak, niteleyici
kökenli eylemsiler, Fransızcada her zaman nitelenin sonuna eklenir ve önlerine bir pekiştirme belirteci
alabilirler. Bu araştırma ortaç ve ulaç işlevli eylemsilerin kullanımları konusunda, Türkçe ve Fransızcanın
tutumunu incelemeye yöneliktir.
FULL TEXT (PDF):
- 1
205-213