You are here

Home » Content

ÖZEL SEKTÖR VE KAMU YÖNETİCİLERİNİN ZAMAN YÖNETİMİ DAVRANIŞLARININ KARŞILAŞTIRILMASI

COMPARISON OF PUBLIC AND PRIVATE SECTOR MANAGERS' TIME MANAGEMENT BEHAVIORS

Journal Name:

  • Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Time is one of the unique sources that is equally granted to people. If a person or an institution does the job better and faster than others, they take advantage of competition. There are private and public organizations in society. They are similar to each other as for their management functions although there is difference in ownership. This study examines the time management behaviour of managers who work in the private sector SME enterprises and public sector. Our investigation has shown that that the time management skills of private or public sector managers are poor and should be improved, and it has also been observed that when managers are promoted and their education levels go up, they are more interested in the time management. The study has also found out that the managers in the private sector are more careful about time than the managers in the public sector. Finally, the study has also illuminated that whether it is individual or institution, time should be given utmost imporantce by managers if they wish to be active and efficient in their jobs. They should know that the resources, which they will allocate, will come back to them as gain in their performance.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Zaman, her insana eşit olarak sunulmuş yegâne kaynaklardandır. Bir kişi ya da kurum, kendine verilmiş işi, görevi, diğer kişi ve kurumlardan daha kısa zamanda ve daha iyi yapıyorsa rekabet avantajı kazanıyor demektir. Toplumumuzdaki örgütlerin kimisi özel kimisi de kamu kuruluşudur. Sahiplik açısından farklılık olmasına rağmen yöneticilik fonksiyonu açısından benzerlik vardır. Bu çalışmada, özel sektör KOBİ işletmeleri ve kamu kuruluşlarında görev yapan yöneticilerin zaman yönetimi davranışları incelenmiştir. Araştırmamızda; özel ya da kamu sektöründeki yöneticilerin zaman yönetimi becerilerinin yetersiz olduğu, geliştirilmesi gerektiği ortaya çıkmıştır. Yöneticiler eğitim seviyeleri ve kıdemleri arttıkça zaman yönetimine daha duyarlı davranmaktadırlar. Çalışmamızda özel sektör KOBİ yöneticilerinin kamu sektörü yöneticilerine göre zaman yönetimine daha duyarlı oldukları görülmüştür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ozel-sektor-kamu-yoneticilerinin-zaman-yonetimi-davranislarinin-karsilastirilmasi.pdf
  • 1
47-74
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abay, M. (2000). Zamanı Değerlendirmek, İstanbul: BK Yayıncılık.
Adair, J. Ve Adair, T. (1994). Zaman Yönetimi. Çev. Bengi Güngör. Ankara: Öteki Yayınevi.
Ağırkaya, M.A. (1966). Türkçe Sözlük, Ankara: TTK Basımevi.
Atkinson J. (1997). Zamanı Yönetme Sanatı, Çev. Cem S. İslam. İstanbul: Nehir Yayıncılık.
Aytürk, N. (1990). Yönetim Sanatı. Ankara: Nobel Yayınları.
Covey, S. v.d. (2005). Önemli İşlere Öncelik. Çev. Osman Deniztekin. İstanbul: Varlık Yayınları.
Değirmenci, Y. (2005). Başarmak İçin Zaman Yönetimi. İstanbul: Zambak Yayınları.
Dorney, C. R. (1987). “Making Time To Manage”, Harvard Business Review, January-February 66:38-40.
Drucker, P.F. (1992). Etkin Yöneticilik. Çev. A. Özden – N. Tunalı. İstanbul: Eti Yayınları.
Düzdağ, E. (2007). Üstad Ali Ulvi Kurucu: Hatıralar-2, İstanbul: Kaynak Yayınları.
Eren, E. (1998). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul, Beta Yayınları.
Erkmen, H.O. (2005). Kişisel Yaşam Planlaması. İstanbul: Kariyer Yayınları.
Feyizli, H.T. (2010). Feyzü’l Furkan Kur’an-ı Kerim Meali. İstanbul: Server İletişim.
Fidan Y. (1997). “Yetki Devri ve Sorunları”, CBÜ, İİBF, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 3: 135-160.
Gümüş, M. (2001). Yönetimde Başarı İçin Altın Kurallar. İstanbul: Alfa Yayınları.
Haynes, M. E. (1999). Kişisel Zaman Yönetimi. Çev. Yaşar Bülbül. İstanbul: Alfa Yayınları.
Jean S. ve Louis S. (1989). Zamanı Kullanma Sanatı, Çev. İ. Akçıksöz, İstanbul: Altın Kitaplar.
Jones, K. (2001). Zaman Kullanma. Çev. Ali Cevat Akkoyunlu, İstanbul: Doğan Kitapçılık.
Karabulut, S. (t.y.). Yönetimde 3 Boyut: Zaman, Toplantı, Stres Yönetimi. İstanbul: AKM Yayınları.
Mackenzie, R. A. (1988). Zaman Tuzağı. Çev. Yakut Güneri. İstanbul: İlgi Yayınları.
Maitland, I. (1997). Zamanınızı Yönetin. Çev. Onur Can Koçak, Ankara: İlk Kaynak Yayıncılık.
Oğuz, S. (2002). Çalışma Yaşamında Zaman Yönetiminin Personel Başarısı Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
Önder, D.G. (1991). Yönetsel Zaman ve Verimlilik İlişkisinde Yeni Bir Perspektif. Ankara: MPM Yayınları, 447.
Sabuncuoğlu, Z. (1990). Verimlilik Yönetimi Uygulamalı El Kitabı. Ankara: MPM Yayınları, 476.
Sargut, S. (199). Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim. Ankara. Versa Yayınları.
Scoot, M. (1995). Zaman Yönetimi. Çev. Aslı Cıngıl Çelik. İstanbul: Rota Yayıncılık.
Servan, J. ve Schreiber, L. (1989). Zamanı Kullanma Sanatı. Çev. İsfendiyar Açıksöz. İstanbul: Altın Kitaplar.
Smith, J. (1998). Daha İyi Nasıl Zaman Yönetimi. İstanbul: Timaş Yayınları.
Tutar, H. (2003). Zaman Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
Türkel, S. ve Doğan N.L., (2000). “Yönetim Bilimi Açısından Zamanın Anlamı ve Etkili Zaman Yönetiminin
Esasları.” HÜ, İİBF Dergisi, 18 (1): 351-376.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com