You are here

Home » Content

KARAMANLICA BİR ZARF-FİİL EKİ: {-IncAS]

A GERINDIUM {-IncAs] IN CARAMANIAN

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2009
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.725

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Caramanians were Orthodox Christian in Anatolia. They used to both speak Turkish and use Greek alphabet in their texts. They particularly lived in Anatolia, for instance; in Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Burdur, Aydın, Black Sea area. In addition, Istanbul, Syria and the Balkans etc. Although they were Turkish (particularly Pechenek, Kuman Turks), they were managed by Byzantion as paid soldiers in Anatolian area in 11. century, espacially in the Toros Mountains and after that time, they began to adopt Orthodox Christian. Now, They have lived in Greece since the population replacement in 1923. In this study, we concerned on gerundium of {-IncAs} in as a book of Caramanian Language Yeni Hazne.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Karamanlılar Anadolu'daki Türkçe konuşan ve yazılarında Yunan alfabesini kullanan Ortodoks Hristiyanlardı. Özellikle Anadolu'da (Karaman, Konya, Kayseri, Isparta, Burdur, Aydın ve Karadeniz vb.), İstanbul, Suriye ve Balkanlarda yaşadılar. Karamanlılar aslında 11. yüzyılda Anadolu'da, özellikle Toros dağlarına Bizans tarafından yerleştirilen askerlerdi. Bunlar Bizans ordusunda paralı asker olan Türk (bilhassa Peçenek ve Kuman Türkleri) boyları idi. Daha sonra zamanla Ortodoks Hristiyan inancını benimsediler. Şu anda çoğu 1923'daki nüfus mübadelesinden beri Yunanistan'da yaşamaktadır. Bu çalışmada Karamanlıca Yeni Hazne adlı kitapta geçen {-IncAs} zarf-fiil ekinin yapısı ve görevleri üzerinde durulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-karamanlica-bir-zarf-fiil-eki-incas.pdf
  • 3
1242-1252
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ANZERLİOĞLU Yonca (2003). Karamanlı Ortodoks Türkler, Ankara: Phoenix Yayınları.BURAN Ahmet (1997). Keban, Baskil ve Ağın Yöresi Ağızları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
BURAN Ahmet ve OĞRAŞ Şerife (2003). Elazığ İli Ağızları, (Ed. Asaf Varol) Elazığ: Elazığ Kültür Kurultayı.
DALLI Hüseyin (1976). Kuzeydoğu Bulgaristan Türk Ağızları Üzerine Araştırmalar, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ECKMANN Jânos (1988). "Karamanlıca'da Birkaç Gerindium Terkibi", çev. Müjdat Kayayerli, Türk Kültürü Araştırmaları, XXVI, S. 2, s. 89-94.
(1991). "Karaman Edebiyatı", haz.: Halil
Açıkgöz , Türk Dünyası Edebiyatı I, s. 20-38, İstanbul: Türk Dünyası Arastırmaları Vakfı.
(1950a.). "Anadolu Karamanlı Ağızlarına Ait
Araştırmalar I: Phonetica, AÜDTCFD, VIII, s. 165-200,
Ankara.
(1950b). "Karamanlıca -işin-li Gerundium
Hakkında", Türk Dili Belleten, S. 14-15, s. 45-52, Ankara:
Türk Dil Kurumu Yayınları.
ERGİN Muharrem (1997). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Yay.
ERÖZ Mehmet (1983). Hıristiyanlaşan Türkler, Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü.
ERTEN Münir (1994). Diyarbakır Ağzı, Ankara: Türk Dil Kurumu
Yayınları.
EYİCE Semavi (Review) (1962). "Sallaville, Severien - Eugene Dalleggio, Karamanlidika, Yunan Harfleri ile Türk Dilinde Basılmış Kitapların Analitik bibliyoğrafyası 1, 1584-1850", Belleten, XVI, S. 102, s. 369-374, Ankara.
GEMALMAZ Efrasiyap (1978). Erzurum İli Ağızları (I. cilt), Erzurum:
Atatürk Üniversitesi Yayınları.
GÜLENSOY Tuncer (1988). Kütahya ve Yöresi Ağızları, Ankara:
Türk Dil Kurumu Yayınları.
GÜLER Ali (2000). "Yunanistan'da Etnik Gruplar I: Dil Grupları",
Avrasya Dosyası, s.12-21, Ankara.
GÜNAY Turgut (1978). Rize İli Ağızları, Ankara: Kültür Bakanlığı
Milli Folklor Araştırma Dairesi Yayınları.
KAHYA Hayrullah (2003). Grek Harfli Osmanlı Türkçesi Bir Eser:
İspat-ı Mesihiye Üzerinde Dil İncelemesi, Fatih Üniversitesi
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 4/3 Spring 2009
1252
Hayrullah KAYHA
Sosyal Bilimler
Enstitüsü
, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
(2008a.). "Karamanlıcada Arapça ve Farsça Kelimeler",
Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun ERDEM),
www.turkishstudies.net, (ET: 11.08.2008), Vol. 3 / 3, s. 480¬501.
(2008b). "Karamanlıca Zarf-Fiil Eklerinden Örnekler", Selçuk
Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi, 19, s. 131-152, Konya.
(2008c). "Karamanlıca Bir Eser Yeni Hazne ve Dil Özellikleri
(İmlâ Özellikleri ve Ses Bilgisi)", Turkish Studies (Ed. Mehmet Dursun ERDEM), www.turkishstudies.net, (ET: 06.04.2008), Vol. 3 / 6, s. 367-408.
NAKİPOĞLU Sadi H. (2001). Adıyaman ve Yöresi Ağızları, Niğde: Niğde Üniversitesi Yayınları.
NEMETH Gyula (1996). Vidin Türkleri, Çev.: Abdurrrahman Güzel, İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
OLCAY Selâhattin (1964). Doğu Trakya Yerli Ağzı, Ankara: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
(1966). Erzurum Ağzı, Ankara: Atatürk
Üniversitesi Yayınları.
ORTAYLI İlber (2008). Nüfus Mübadelesi,
http://www.memurlar.net/haber/124592, (ET. 16.11.2008)
ÖZÇELİK Sadettin (1997). Urfa Merkez Ağzı, Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları.
SAĞIR Mukim (1995). Erzincan ve Yöresi Ağızları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TEKİN Talat (1997). Tarih Boyunca Türkçenin Yazımı, İstanbul: Simurg Yayınları.
YAĞCIOĞLU Dimostenis (2008). Karamanlı Rumlar ve Kimlik-
Köken Tartışmaları, http://azinlikca.blogspot.com/2008/09/karamanl-rumlar- ve-kimlik-kken.html, (ET. 09.12.2008).
Yeni Hazne (1756). çev. Serafim (Adalialı, Yeromonahos), Antonios
Vortoli, Venedik.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com