Seismic Geomorphology of October 23, 2011 Tabanlı-Van Earthquake and Its Relation to Active Tectonics of East Anatolia
Journal Name:
- Jeoloji Mühendisliği Dergisi
Keywords (Original Language):
Abstract (2. Language):
This study aims to explore the origin and location of the October 23, 2011 Tabanlı-Van earthquake
within active tectonic framework of Van city and its surroundings. Field-based studies have been done just
after the Tabanlı-Van earthquake, and then geometry and typeof observed deformational structures were
evaluated and integrated with the results of previous active tectonic studies in the region. The observed
structures can, based on seismic geomorphological indicators, be grouped into two main categories: (1)
seismotectonic landforms related to tectonic stress, and (2) seismogravitational landforms related to
seismic shaking and earth’s gravity. Seismotectonic landforms are common within a 10-km-long
deformation zone located between Van Lake and Erçek Lake. These occurs as N50–70°E trending
synclines and anticlines, most commonly in the area between Bardakçıand Topaktaşvillages.
Seismogravitational landforms are common in water-saturated sediments of Lake Van, particularly along
its eastern margin; they are mostly liquefaction-induced features and are expressed in the form of lateral
spreading, ground subsidence, and mass movement. Reverse fault planes deforming and displacing Upper
Pliocene-Pleistocene sediments form the other group of common structures in the region. They trend in
N50–70°E direction direction and dip at 45-50° to the north; they are oblique structures with sinistral
strike-slip components. Similar active faults were mapped by Özkaymak (2003) at three locations to the
north of Van city center: north of Beyüzümü village, near the main gate of the Yüzüncü Yıl University Zeve
Campus and southern part of the Aşıt village. Evaluation of previously mapped fault segments and recent
observations in the deformation zone are consistent with an approximately 10 km wide active thrust fault
zone that comprises, at least, five N50–70°E striking and north-diping (ca. 47°) fault segments. Kinematics
of these faults is consistent with fault plane solutions of 23 October, 2011 Tabanlı-Van earthquake. We
suggest that newly formed and/or reactived fault segments in this fault zone were the source of the 23
October, 2011 Tabanlı-Van earthquake. The absence of surface rupture(s) is attributed to the geometry of
a blind thrust. According to geological mapping andkinematic analyses, the active tectonics of the region is the manifestation of, in addition to ENE-WSW-striking thrust faulting, NNW-SSE-directed compression
as expressed by NE-SW-trending sinistral strike-slip faulting, NW-SE-trending dextral strike-slip faulting
and N-S-trending normal faulting
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çalışma, 23 Ekim 2011 tarihindemeydana gelen Tabanlı-Van (M = 7.2) depreminin bölgenin aktif
tektoniği içerisindeki konumunu açıklamayıamaçlamaktadır. Bu bağlamda Tabanlı-Van depreminden
sonra arazi çalışmalarıyapılmış, depremle ilişkili deformasyon yapılarıincelenmişve arazi gözlemlerinden
elde edilen veriler ile Van ili ve çevresiyle ilgili olarak daha önce yapılmışaktif tektonik çalışmaları
karşılaştırılarak değerlendirmeye gidilmiştir. Deprem sırasında veya hemen sonrasında
yeryüzünde/yeryüzüne yakın kesimlerde meydana gelen deformasyonlar (sismik jeomorfolojik belirteçler)
iki ana sınıfta toplanmıştır: (1) tektonik gerilmelere bağlısismotektonik yüzey deformasyonlarıve (2)
sismik sarsılma ve yerçekimiyle ilgili sismogravitasyonal yüzey deformasyonları. Sismotektonik yüzey
deformasyonları, Van Gölü ile Erçek Gölü arasında 10 km genişliğindeki kuşak boyunca gözlenir. Bu
yapılar, genel uzanımlarıK50-70ºD olan senklinal ve antiklinal geometrili çöküntü ve sırtlar şeklindedir ve
genellikle Bardakçıile Topaktaşköyleri arasındaki asfalt yollarda gelişmiştir. Sismogavitasyonal yüzey
deformasyonlarıyanal yayılma, oturma ve kütle hareketleri şeklinde gelişmiştir. Bu yapılar, Van Gölü
doğu kenarıboyunca yüzlek veren eski Van Gölü çökelleri ve güncel alüvyonlarda yaygın olarak
gelişmiştir. Tabanlı-Van depremi nedeniyle gelişen sismotektonik yüzey deformasyonlarının yanısıra,
deformasyon kuşağıiçerisinde ters faylanmalar da gözlenmiştir. Bu lokasyonlarda Üst Pliyosen-Pleyistosen birimleri K50–70°D doğrultulu ve 45-50° kuzeybatıya eğimli sol yanal bileşenli ters faylarla
kesilip ötelenmektedir. Benzer aktif fay hatlarıönceki çalışmalarda (Özkaymak, 2003), Van il merkezinin
kuzeyinde yer alan Beyüzümü köyü kuzeyinde, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Zeve Kampüsü girişinde ve Aşıt
köyü güneyinde haritalanmıştır. Birbirinden bağımsız olarak haritalanan bu fay segmentleri birlikte değerlendirildiğinde, Çitören ile Beyüzümü köyleri arasında, yaklaşık 10 km genişliğinde, ortalama K50-70°D doğrultulu ve 47° kuzeybatıya eğimli, birbirine paralel en az beşfay segmenti içeren aktif bir
bindirme zonunun varlığıortaya çıkar. Söz konusu fayların kinematik verileri 23 Ekim 2011 Tabanlı-Van
depremini oluşturan ters fayın odak mekanizma çözümüyle uyumludur. Dolayısıyla, Pleyistosen-Holosen
birimlerini kesen fay zonunun, 23 ekim Tabanlı-Van depreminde yeniden aktif hale geçerek yeni fay
kollarıoluşturduğu anlaşılmaktadır. Deprem sırasında oluşan fay koluna ait sıkışma kökenli yüzey
deformasyonlarının belirgin bir yüzey kırığıoluşturacak şekilde gelişmemişolması, yeni oluşan fayın
geometrisi nedeniyle henüz yüzeye ulaşmadığıve dolayısıyla gömülü fay niteliği taşıdığınıgöstermektedir.
Jeolojik haritalama ve kinematik analiz verilerine göre, KKB-GGD eksenli sıkışma kuvvetleri etkisinde
şekil değiştiren bölge; Tabanlı-Van depremini oluşturan DKD-BGB doğrultulu bindirme fay zonunun yanı
sıra, KD-GB uzanımlısol yönlü doğrultu atımlıfaylar, KB-GD uzanımlısağyönlü doğrultu atımlıfaylar
ve yaklaşık K-G doğrultulu normal faylarla simgelenen aktif tektonik bir yapıya sahiptir. Van ilinin
depremselliği söz konusu aktif fay mekanizmasıiçinde değerlendirilmelidir.
FULL TEXT (PDF):
- 2
175-200