You are here

Rasyonel/Doğal Din ve Spinoza

Rational/Natural Religion and Spinoza

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Tension and enmity between religion and philosophy, as observed through the history of thought, had burst with the En-lightment and contemporary philosophy. On the part of each side, the tension has been intensified and severe due to that they did not recognize each other and also counted each other as incom-mensurate and refused each other as injurious. The conflict between them has been enormously incited by materialists, positi-vists and atheists who reduced religion into natural causes or de-nied it on the grounds of scientific and philosophical reasons. In-deed, what is in question is a quarrel about which camp is to have authority on politics, society, economy, law, aesthetics and epis-temology and give shape to individual and society. In this quarrel, some thinkers who are devout and religious but assert that science and reason alone has authority and final judgement on politics, so-ciety, etc. and also on religion. These thinkers have been accused of creating their own religions by theologians and clergy. Accor-ding to these thinkers, authentic religion is not other than one ba-sed on wisdom and virtue. This article deals with rational/natural religion represented by the thinkers in question, especially in con-text of Spinoza's views.
Abstract (Original Language): 
Din ile felsefe arasında düşünce tarihi boyunca varlığını hissettirmiş olan gerginlik ve husumet, Aydınlanma felsefesi ve çağdaş felsefeyle birlikte had safhaya ulaşmıştır. Bu gerginlik her iki taraf açısından karşılıklı birbirini tanımama, yetersiz bulma ve hatta zararlı addedilerek reddetmeyle giderek şiddetlenmiştir. Dini doğal nedenlere indirgeyen ya da bilimsel ve felsefi gerekçelerle reddeden materyalist, pozitivist ve ateist karakterli düşünürler bu çatışmanın iyice körüklenmesine sebep olmuşlardır. Aslında mese-le, siyasi, toplumsal, ekonomik, hukuki, ahlâki, estetik ve episte-molojik alanda kimin otorite olacağının ve bireyi ve toplumu kimin şekillendirmesi gerektiğinin kavgasıdır. Bu kavgada, materyalist, pozitivist ya da ateist olmayan ve hatta bizatihi dindar/dinli olan ama bahsedilen alanlarda ve din alanında bile aklın ve bilimin mut-lak otorite olması gerektiğine inanan düşünürler ayrı bir kanadı oluştururlar. Bu düşünürler de dini otoritelerce sevilmezler ve ken-di dinlerini yaratmakla suçlanırlar. Bu düşünürlerin nezdinde hakiki din, bilgi ve erdeme dayanan dindir. Çalışmamızda, bu düşünürlerin temsil ettiği rasyonel/doğal din anlayışını, ağırlıklı Spinoza'nın görüşleri bağlamında ele almaya çalışacağız.
33-51

REFERENCES

References: 

Amiri (2007). İslam’ın Üstünlüğü. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayınları.
Aristoteles (1999). Felsefeye Çağrı: Protreptikos (çev. S.Ö.Akkaş). Ankara: Doruk Yayınları.
Arslan, A. (1997). İbn Haldun’un İlim ve Fikir Dünyası. Ankara: Vadi Yayınları.
Ebu Bekir Razi (2004). Ruh Sağlığı: et-Tıbbu'r-Ruhani (çev. H. Karaman). İstanbul:
B e y t u l h i k m e 3 ( 1 ) 2013
B e y t u l h i k m e A n I n t e r n a t i o n a l J o u r n a l o f P h i l o s o p h y
Abdullatif Tüzer
50
İz Yayıncılık.
Ebu Bekir Razi (2007). Ebu Bekir Razi ile Ebu Hatim er-Razi Arasında Geçen Tartışma. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstan-bul: Klasik Yayınları.
Farabi (2004). Farabi’nin Üç Eseri: Mutluluğu Kazanma, Eflatun Felsefesi, Aristo Felse-fesi (çev. H. Atay). İzmir: Morpa Kültür Yayınları.
Farabi (2007a). Aklın Anlamları. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayınları.
Farabi (2007b). Erdemli Şehir Halkının Görüşleri. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayınları.
Farabi (2007c). Felsefe Öğreniminden Önce Bilinmesi Gereken Konular. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayın-ları.
Gazali (1975). İhyau Ulumi’d-Din (çev. A. Serdaroğlu). İstanbul: Bedir Yayınevi.
Herakleitos (2003). Kırık Taşlar (çev. Alova). İstanbul: Bordo Siyah Klasik Yayın-lar.
Hobbes, T. (1995). Leviathan (çev. S. Lim). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Hume, D. (1986). İnsan Zihni Üzerine Bir Araştırma (çev. S. Evrim). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
İhvan-ı Safa (2007). İhvan-ı Safa Risaleleri. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayınları.
Kant, I. (2007). Ethica: Etik Üzerine Dersler (çev. O. Özügül). İstanbul: Pencere Yayınları.
Kant, I. (2012a). Aydınlanma Nedir? (çev. P. Alioğlu). Felsefelogos, 17-18.
Kant, I. (2012b). Saf Aklın Sınırları Dahilinde Din (çev. S.B. Çağlan). Konya: Litera-türk Yayınları.
Kindi (2007). Din-Felsefe İlişkisi. İslam Filozoflarından Felsefe Metinleri (çev. & der. M. Kaya). İstanbul: Klasik Yayınları.
Leibniz, G.W. (1986). Theodicee Denemeleri: İmanla Aklın Uygunluğu Üzerine Konuş-ma (çev. H. Batu). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Leibniz, G.W. (1997). Monadoloji (çev. S.K. Yetkin). İstanbul. Milli Eğitim Bakan-lığı Yayınları.
Leibniz, G.W. (1999). Metafizik Üzerine Konuşma (çev. A. Timuçin). Ankara: Cum-huriyet Dünya Klasikleri.
Platon (1997). Theaitetos (çev. M. Gökberk). İstanbul. Milli Eğitim Bakanlığı Ya-
B e y t u l h i k m e 3 ( 1 ) 2013
B e y t u l h i k m e A n I n t e r n a t i o n a l J o u r n a l o f P h i l o s o p h y
51
Rasyonel/Doğal Din ve Spinoza
yınları.
Platon (2002). Devlet (çev. N. Akbıyık & S. Taşçı). İstanbul: Metropol Yayınları.
Spınoza, B. (2000). Törebilim (çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınevi.
Spınoza, B. (2008). Tractatus Theologico-Politicus ya da Tanrıbilimsel-Politik İnceleme (çev. B. Ertuğrul). İstanbul: Biblos Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com