Time in the Old Testament
Journal Name:
- Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
Judaism does not exist in the idea of eternity of Ancient Greek philosophy.
Time is created after the universe in the Ancient philosophy. The main idea of the Old
Testament appears at the moment of time after the creation of the universe. Time is within
the universe, not vice versa. Time consists of forms in Judaism; like genesis [6 days of
creation], seventh day, and circle of stars. Sabbath and holy days are significant periods
of time for the Jews who want to escape from the restriction of time to achieve spiritual
purification necessary for eternal life. Future priorities and recency in the context of the
tradition of ancient Israel is not a priority, given the past. Old Jewish tradition favors
the Past over the Present. In the context of finite-infinity relations finite is a quality of the
universe whereas infinity is peculiarly Divine. Apocalypse is an essential term of the Old
Testament. The term refers to the finite aspect of the universe.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Yahudilik Antik Yunan felsefesindeki zamanın ezeliliği anlayışına oldukça yabancıdır.
Burada ana düşünce zamanın evrenin yaratılmasından sonra ortaya çıktığıdır.
Yani evren zaman içinde değil; zaman evren içinde yaratılmıştır. Yahudilikte zaman hiç
şüphesiz yapılandırılmış bir zamandır ve mesela yaratılış haftası, dinlenme günü ve yıldızların
Tanrının isteğine göre hareket ettikleriyle ilgili farklı yapılandırmalar söz konusudur.
Eski Ahit’te Şabat ve bayram zamanlarında zamanın hâkimiyetinden çıkarak -en
azından bunu başarmaya çalışarak- Tanrı’nın dinginliğine katılmak ve o dinginlikten pay
almak oldukça önemlidir. İnsanın, zamanın sonunu düşünerek zamansallıktan kurtulup;
sonsuz hayat için huzura kavuşması oldukça önemli inanç esaslarından biridir. Eski İsrail
geleneğinde geçmiş ve gelecek zamanın önceliği bağlamında öncelik geleceğe değil,
geçmişe verilmektedir. Sonluluk-sonsuzluk ilişkisi açısından sonluluk tabiata ve bütün
bir varlık âlemine has bir özellik iken; sonsuzluk ve bu anlamda başlangıçsızlık Tanrı’ya
ait bir özellik olarak karşımıza çıkmaktadır. “Apokalipsi”, zaman kavramı bağlamında
Eski Ahit’te karşımıza çıkan temel bir kavramdır. Bu kavram kâinatın sonunu, yani sonlu
zamanın nihayete ermesini ifade eder.
FULL TEXT (PDF):
- 2