You are here

Home » Content

STATISTICAL APPROACHES TO ESTIMATING THE RECURRENCE OF EARTHQUAKES IN THE EASTERN MEDITERRANEAN REGION

Journal Name:

  • İstanbul Yerbilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2006

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Risk analyses made in an area of seismic activity are going to be of great importance in determining earthquake occurence intervals and recurrence periods. Several methods, some of which include statistical methods, have been developed for this purpose. Gamma, Weibull distributions and Markov, Poisson, Gumbel are the most frequently used methods in this regard. In this study, instrumental records of 165 earthquakes of Ms > 4 which occured in Eastern Mediterranean Region (Çukurova, Turkey) were investigated. These earthquake records were obtained from the Turkish Earthquake Research Department (ERD). To explain the seismic activity of the area, the relationship between magnitude and frequency was explained by using earthquake distribution in time. The magnitude-frequency relationship of the study area was calculated by means of the "Log N= 6.29 - 0.96 M" equation. Occurrence probability and recurrence periods of the earthquakes were computed by utilizing Poisson, Gumbell and Exponential Distribution Models and the results were correlated. The recurrence period of a 6.2 magnitude earthquake was determined as 63.23 years with the exponential distribution models. Poisson and Gumbel models, on the other hand, indicated, respectively, 102.56 and 101.40 years for the same magnitude. The exponential distribution model resulted in similar values with other models for an earthquake magnitude of > 5.2 as regards the number of annual earthquake recurrence. It was found out that the exponential distribution model produced smaller values than other methods regarding the recurrence periods.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Sismik aktivitesi olan bölgelerde yapılan risk analizleri depremlerin oluş sıklıklarının ve tekrarlanma periyotlarının belirlenmesi açısından önem kazanmaktadır. Bu amaçla çeşitli modeller oluşturulmuş olup, bunların bir kısmı istatistiksel yöntemleri içermektedir. Gamma ve Weibull dağılımları ile Markov, Poisson ve Gumbel bu amaçla en sık kullanılan modellerdir. Bu çalışmada Doğu Akdeniz (Çukurova) bölgesinde meydana gelmiş magnitüdleri 4 ve daha büyük olan 165 adet aletsel dönem deprem verisi incelenmiştir. Bölgenin deprem etkinliğini ortaya koymak için depremlerin zaman içindeki dağılımları ele alınarak magnitüd - frekans ilişkileri ortaya konmuştur. Bu çalışma ile incelenen bölgeye ait magnitüd- frekans ilişkisi Log N = 6.29 -0.96 M bağıntısı ile ortaya konulmuştur. İstatistiksel hesaplamalar için üstel dağılım fonksiyonu, Poisson modeli ve Gumbel modeli kullanılarak depremlerin gelecekte olma olasılıkları ve tekrarlanma periyotları hesaplanmış ve incelenen üç model karşılaştırılmıştır. Üstel dağılım modeli ile 6.2 büyüklüğündeki bir depremin tekrarlanma periyodunu 63.23 yıl ve Poisson modeli ile 102.56 yıl olarak elde edilmiştir. Gumbel modeli ise aynı büyüklük değeri için 101.40 yıl olarak vermektedir. Üstel dağılım fonksiyonu modeli, yıllık deprem oluş sayıları bakımından > 5.2 büyüklüklü depremler için diğer modellerle uyumlu değerler vermektedir. Tekrarlanma periyodu değerleri açısından ise üstel dağılım fonksiyonu modelinin diğer modellerden daha düşük değerler ortaya koydukları belirlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-statistical-approaches-estimating-recurrence-earthquakes-eastern-mediterranean-region.pdf
  • 1
91-100
  • English

REFERENCES

References: 

Bağcı, G., 2000, İzmir ve Çevresinin Deprem Riski, Batı Anadolu'nun Depremselliği Sempozyumu Bildiriler Kitabı, İzmir, 239-248.

Campbell, K. W., Thenhaus, P.C., Barnhard, T.P., Hampson, D.B., 2002, Seismic Hazard Model for Loss Estimation and Risk Management in Taiwan, Soil Dynamics and Earthquake Engineering 22, 743-754.

Gumbel, E., J., 1958, Statics of Extremes, Columbia University Press, NewYork.

Gutenberg, B., Richter, C.F., 1954, Earthquake Magnitude, Intensity, Energy and Acceleration, Bull. Seism. Soc. Am., 32 (3), 162-191.

Hahn, G. J. and Shapiro, S., S. 1994, Statistical Models in Engineering, Third Edition, John Wiley & Sons, New York.

Kiremidjian, A.S., Mortgat, C., Shah, H., 1992, Stanford Seismic Hazard Analysis-STASHA, The John Blume Earthq. Engrg. Ctr., Stanford Univ., Stanford, CA.

Öztemir, F., Necioğlu, A., Bağcı, G., 2000, Antakya ve Çevresinin Depremselliği ve Odak Mekanizması Çözümleri, Jeofizik, Cilt 14, Sayı:1-2, JFMO Yayını, Ankara.

Ramachandran, G., 1980, Extreme values theory and earthquake insurance, Transactions of the 21st International Congress of Actuaries, Vol 1, pp 337-353, Switzerland.

Soysal, H., Sipahioğlu, S., Kolçak, D., Altınok, Y., 1981, Türkiye ve Çevresinin Tarihsel Deprem Kataloğu, TBAG 345, Tübitak Yayınları.

Ulutaş, E., Özer, F.M., Güven, Talih. İ., 2001, Çukurova Bölgesinin Depremselliği ve Deprem Çekincesi, Doğu Akdeniz Depremleri Jeofizik Toplantısı, Adana Kent Konseyi Yerel Gündem 21 Yayınları, s.103-121. Adana.

Van Gelder P.H.A.J.M. and Lungu, D., 1997, New statistical model for Vrancea earthquakes using prior information from earthquakes before 1900, ESREL'97, Lisbon, 1997, Volume 2, pp. 15351542.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com