Buradasınız

EĞİTİM YÖNETİCİLERİNİN YETKİ DEVRİ İLE KAYGI DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN VERİMLİLİK AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

ASSESMENT O F THE RELATIONSHIP BETWEEN DELEGATING AUTHORITY AND ANXIETY OF SCHOOLS'PRINCIPLE IN TERMS OF PRODUCTIVITY ASPECT

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this research, it has been examined the relationship between anxiety level and delegation of the school administrators in terms of productivity. In this research, Delegation Inventory (19 items), Anxiety Scala (40 items) are used. The population of the sample group is 163 high school administrators. The data collected from the research states that the school administrators mostly believe that they are quite objective in delegation. However, nearly half of the administrators believe that their subordinates can not prevail delegation when they are away from job and most of the administrators prefer to talk to face to face with their subordinates when they need delegation. And these conclusions state clearly that administrators have tendency to defend themselves when duties don't go well. Thus the main problem comes out as centralization with top management in school system. While applying the orders responsibility and delegation conflict becomes inevitable and this conflict enables school administrators to complete the tasks. Another problem that bloks the delegation is insufficient control and inspection system. The collected data concluded that relation hasn't been seen between the anxiety level and delegation process. Concequently, to obtain and increase productivity and quality levels, it is obligatory that training programmes must be applied regulary to the school administrators in order to enable them to gain leadership attitudes.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, ortaöğretimde görev yapan eğitim yöneticilerinin yetki devri ile kaygı düzeyleri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Araştırmada, 19 maddelik Yetki Devri Anketi (20 madde) ile Süreksiz Durumluluk Kaygı ve Sürekli Durumluluk Kaygı Envanteri (20 madde) uygulanmıştır. Araştırmaya 163 okul yöneticisi katılmıştır. Araştırma bulgularına göre; yöneticiler, yetki devrinde adil davrandıklarına inanmaktadırlar. Ancak yöneticilerin yarısı, kendilerinin bulunmadığı durumlarda astların görevlerini aksatacağını düşünmektedirler. Yöneticilerin büyük bir çoğunluğu da yetki devrinde astlarla yüz yüze konuşarak görevlendirmeyi tercih etmektedirler. Bu da yöneticilerin işlerin istenildiği gibi gitmediğinde, kendilerini daha kolay savunma eğiliminde olduklarını göstermektedir. Üst yönetimle olan ilişkilerde en büyük sorun, halen yetkilerin merkezde toplanmasından kaynaklanmakta ve işler zamanında bitirilememektedir. Zaman zaman üst yönetimden gelen emirlerin uygulanmasında yetki ve sorumluluk çatışması yaşanmaktadır. Yetki devrini engelleyen bir başka husus da, denetim ve kontrol mekanizmasının sağlıklı yürütülmemesidir. Eğitim yöneticilerinin yetki devri ile kaygı düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Sonuç olarak,eğitimde kalite ve verimliliğin artırılması çabası içinde olan M.E.B.'lığında görev tanımlarının yeniden ele alınması ve hizmet içi eğitim programları ile de yöneticilerin liderlik özelliklerini öne çıkaracak şekilde yetiştirilme ve geliştirilmeleri gereği anlaşılmıştır.
151
164

REFERENCES

References: 

Albanase, R. (1988) Management South Western Publishing Co. Cincinnati. Aydın, M. (1988) Eğitim Yönetimi.Hatipoğlu Yayınları.Ankara. 3.Basım.
Baltaş, A. (1999) 'İyi Bir Lider Nasıl Yetkilendirilir?' Hürriyet, İnsan Kaynakları Eki, 28 Mart
Baransel, A. (1979) Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi. İ.Ü. İşletme İktisadi Enstitüsü Yay no:73, İstanbul, 2. Basım.
Başaran, İ. E. (1988) Eğitim Yönetimi.Ankara, Gül Yayınevi.
Başaran, İ. E. (1984); Yönetime Giriş. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fak. Ankara,Yay. No:135. Bursalıoğlu, Z. (1979): Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. A.Ü.Eğitim Fak. Ankara,Yay.No:78 Eren, E. (1995): Yönetim ve Organizasyon, İ.Ü.İşletme Fakültesi, İstanbul, Yayın No. 258, Gençtan, E. (1980) Psikanaliz ve Sonrası. İstanbul, Hür Yay.
Hicks,
H.G
. (1972): Örgütlerin Yönetimi; Sistemler ve Beşeri Kaynaklar Açısından,Ankara, A.
İktisadi ve Ticari Bilimler Akademisi.
Kaya,Y. K. (1986): Eğitim Yönetimi "Kuram ve Türkiye'de ki Uygulama"Ankara,Bilim Yay. 3.Basım.
Mucuk, İ. (1997): Modern İşletmecilik.İstanbul,Türkmen Kitabevi.
Nelson, D. L.& C. Quick. (1994): Organizational Behavior.Newyork, West Publishing Comp.
Öner, N.&A.Le Compte (1985): Süreksiz Durumluluk/ Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı, İstanbul, Boğaziçi Üniversitesi Yayınları. 2.Baskı.
Özdayı, N. & Ü. Uzunçarşılı (1999): 'Eğitim Yöneticilerinin Yönetsel Zamanlarını Kullanmalarının Verimlilik Açısından Değerlendirilmesi.'Eskişehir, 4.Ulusal Eğitim Bilimleri Kongre Kitabı.
Peker, Ö. (1985): Yönetimi Geliştirmenin Sürekliliği. Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları No: 258 Ankara.
Schermerhorn, J. R.S.&J. G. Hunt.&R. N. Osborn (1994): Organizational Behavior. 6.Ed. Wiley&Sons Inc. Newyork.
Sabuncuoğlu, Z. & M. Tüz (1998): Örgütsel Psikoloji.Alfa Yay. 3. Basım Bursa.
Türkmen,İsmail(1996); Yönetsel Zaman ve Yetki Devri Açısından Yönetimde Verimlilik. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları No:519 Ankara.
Tosun, Kemal (1977); İşletme Yönetimi. Fakülteler Matbaası. İstanbul.
Wells,
R
. G. (1993):Yetki Devri. Çev.: Vedat Üner, Kişisel Gelişim ve Yönetim Dizisi:5, Rota Yay. Dağ. Yozgat, O. (1983); İşletme Yönetimi.4. Basım,İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com