ULUSLARARASI YETİŞKİN EĞİTİMİ KONFERANSLARINDA HALK EĞİTİMCİSİ YETİŞTİRME EĞİLİMLERİ

Günümüzde dinamik bir yetişkin eğitimi hizmeti, kişilerin olduğu kadar top lumla r ın dah a hızl ı d e ğ i şme n in e tk i le r ine uyum s ağlayabi lme le r i için g e r ekl idi r . Ye t i şk in eği l imi çal ışmalar ını hızlandırmada, etkili ve verimli hale get irmede ise tam-zamanl ı elemanların rolü büyüktür. Çoğu ülkelerde, yetişkin eğilimi programlarının daha iyileştirilmesi ve yenilerinin başlatılması için başlıca engel, yeni fikirler üretme ve yayma, geniş çapta programlar planlama, bunla r arasında eşgüdüm sağlama ve genel olarak yönetim, örgütleme ve öğretim düzeyini yükseltme yeteneğine sahip iyi yetişmiş, yeter sayıda tamzamanlı profesyonel bir kadronun eksikliği olarak görülmektedir. Diğer taraflan yetişkinleri öğrenmeye yönel tme ve onlarda öğrenme isteğini canlı tutma amacının gerektirdiği çok çeşitli görevleri yerine getirecek yeterli sayıda profesyonel personelin nasıl mesleğe çekilebileceği ve yetiştirileceği, konusunun yetişkin eğitimin en büyük sorunu olduğu da kabul edilmektedir (Güneş, 1988, &.12), Bu soruna çözüm bulunulması konusu, çeşitli ülkelerde toplanan uluslararası, ulusal vo da yerel toplantılarda ele alınmış ve bazı tavsiyelerde bulunulmuş tur . Bunlardan en öneml i leri Unesco tarafından düzenlenen uluslararası yetişkin eğil imi konferanslarıdır . Anılan konferaslarda, yetişkin eğit imi alanına eleman yetiştirme hususu, hizmet öncesi ve hizmet-içmde olmak üzere iki aşamada ele alınmaktadır, Unesco tarafından ş imdiye kadar yedi kez uluslararası yetişkin eğitimi konferansı ve bir danışma toplantısı düzenlenmiştir. Konferanslardan İlki 1949 yılında EJsinor'da, diğerleri ise sırayla, Montreal, Tokyo, Nairobi, Belgrade Hamburg, Paris ve Budapeşte'de yapılmıştır.