You are here

XVIII. YÜZYIL BAŞLARINDAN XIX. YÜZYIL ORTALARINA KADAR MARAŞ VE ÇEVRESİNDE EŞKIYALIK HAREKETLERİ

BANDITRY MOVEMENTS AROUND MARAŞ FROM THE BEGINNING OF THE 18TH CENTURY TO MID-19TH CENTURY

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In 18th century, mostly semi-nomadic tribes involved into the banditry movements around Maraş province. Maraş province geographically was suitable for nomadic life-style. Nomadic tribes, who acted banditry, thereafter, easily deserted in mountainous terrain of the region, when they were chased down. Especially, highway banditry movements were largely occurred around the roads, which lined Maraş province to Central Anatolia. The Armenians of Zeytun, who lived in mountainous area and controlled the main roads to the south and Central Anatolia, were also pretty active in brutal highway robberies. Central power applied harsh and deterrent penalties against the banditry. Criminals were jailed, fined, exiled, etc. Unfortunately, local rulers were not so determined to fight against the banditry, in reverse, in many cases; some rulers protected the bandits and reached unjust decisions that weakened the law and order.
Abstract (Original Language): 
XVIII. yüzyılda, Maraş çevresinde eşkıyalık olaylarına en fazla karışan unsurlar konargöçerlerdi. Maraş, coğrafi konumu nedeniyle konargöçer yaşam için elverişliydi. Bunlar yerleşik olmadıkları için daha kontrolsüz hareket edebiliyor, karıştıkları olaylardan sonra takip edildiklerinde izlerini kaybettirebiliyorlardı. Özellikle, eşkıyalık hareketlerinin çoğunun, Maraş’ı Orta Anadolu’ya bağlayan yol üzerinde meydana geldiği görülmektedir. Maraş’ın Zeytun nahiyesinde yaşayan Ermenilerin de yolcu ve kervanlara saldırarak gasp ve yağmalama olaylarına karıştıkları tespit edilmiştir. Devlet adamları eşkıyalığın önlenmesine yönelik, kefalet, nezir, para cezası, sürgün, hapis ve kürek cezası gibi birtakım tedbirlere baş vuruyorlardı. Ancak, eşkıyanın yapmış olduğu zulümleri ortadan kaldırmakla görevli mahallî yöneticilerin de zaman zaman halka karşı adaletsiz davranmaları, asayişin daha da bozulmasına neden olmaktaydı.
69-85