Buradasınız

DER- HİKÂYET-İ ELİF ABDÂL

DER- HİKÂYET-İ ELİF ABDÂL

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7884/teke.367
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Der-Hikâyet-i Elif Abdâl, a short masnavi, which was published in a magazine' (registered at number 4967 and 155 page) pages between 22b-24a. It has been thought that this magazine was created by Vecihî Çelebi in 15th century. The masnavi's subject is about a derviş who deviated from God's way becouse of his own wills and his regret. The aim of this work is to reveal this masnavi, which the writer is unknown. In this work firstly some information was given about the magazine and then the masnavi studied by it's form and context.
Abstract (Original Language): 
XVII. yüzyılda Vecihî Çelebi tarafından meydana getirilmiş olduğu düşünülen, Nuruosmaniye Kütüphanesi 4967 numarada kayıtlı 155 varaklık bir mecmua içerisinde yer alan Der-Hikâyet-i Elif Abdâl, adı geçen mecmuanın 22b - 24a varakları arasında yer alan kısa bir mesnevidir. Eser konu olarak nefsinin isteklerine uyarak Allah yolundan sapan bir dervişin başına gelenleri ve pişmanlığını anlatan bir metindir. Bu çalışmanın amacı, yazarı bilinmeyen Der-Hikâyet-i Elif Abdâl adlı mesnevi metnini sunmaktır. Çalışmada hikâyenin yer aldığı mecmua hakkında bilgi verilmiş; adı geçen mesnevi, şekil ve muhteva bakımından genel hatlarıyla incelenmiş ve eser bilim âleminin istifadesine sunulmuştur.
95
108

REFERENCES

References: 

ALPTEKİN SARIOĞLU, L. (2013). Cemâl-i Halvetî’nin Tasavvufî Mesnevileri (Metin-İnceleme). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayımlanmamış doktora tezi. İstanbul.
CEBECİOĞLU, E. (2009). Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü (5. Basım). İstanbul: Ağaç Kitabevi Yay.
ÇINAR, B. (2003). Türk Edebiyatında Vasiyetnâmeler ve İki Şair (Tıflî / Tarzî) Arasında Kalan Bir Vasiyetnâme. Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 9, 115-140.
ÇINAR, B. (2006). Bir Hiciv Örneği: Tarzî’nin Zille-nâmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi, 20, 17-36.
ESSEYİD ABDÜLHAKİM ARVASÎ (1991). Tasavvuf Bahçeleri. haz. Necip Fazıl Kısakürek. İstanbul: Büyük Doğu Yay.
GÖLPINARLI, A. (2004). Tasavvuftan Dilimize Geçen Deyimler ve Atasözleri. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
KONCU, H. (2010). Mizah Geleneğinden Bir Örnek: Kasîde-i Cüzdân-nâme, Perspectives on Ottoman Studies, Papers from the 18th Symposium of the International Committee of Pre-Ottoman and Ottoman Studies (CIEPO). s. 363-378.
108 Leyla ALPTEKİN
______________________________________________
Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı: 3/4 2014 s. 95-108, TÜRKİYE
International Journal of Turkish Literature Culture Education Volume 3/4 2014 p. 95-108, TURKEY
KUŞEYRÎ, A. (2012). Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyrî Risalesi (6. Basım). haz. Süleyman Uludağ. İstanbul: Dergâh Yay.
ÖZTOPRAK, N. (2000). Mizahî Cinaslı Bir Risale. İlmî Araştırmalar, 10, 97-106.
ULUDAĞ, S. (2002). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yay.
ULUDAĞ, S. (2006). Nefis. DİA, C XXXII. İstanbul, 527.
ÜSTÜNER, K. (2007). Divan Şiirinde Tasavvuf. Ankara: Birleşik Yay.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com