Buradasınız

Diyarbakır Ekolojik Koşullarında Bazı Burçak (Vicia ervilia L. Willd) Genotiplerinin Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi

Researches on Determination Yield and Yield Components of Some Bitter Vetch (Vicia ervilia L. Willd) Genotypes in Ecological Conditions of Diyarbakır

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The research was conducted to determine yield and yield components of some bitter vetch genotypes in order to examine some of the traits, during 2012-2014 seasons in GAP International Agricultural Research and Training Center (D.Bakır) was carried out on the experimental field. In the study, a total of 8 different genotypes were used bitter vetch, field trials randomized block design with 3 replications was established. In the study, herbage yield, hay yield and seed yield in addition to days to %50 flowering duration, plant height, main stem length, main stem number, pod number per plant, grain number per pod as affecting yield some properties were also investigated. In both years of the study, days to %50 flowering duration, main stem length, main stem number, pod number per plant, grain number per pod and 1000 seed weight characteristics examined, except among genotypes for all other parameters are determined significant differences in statistical terms. According to the average of two years result; days to %50 flowering duration, plant height, main stem length, main stem number, pod number per plant, grain number per pod, herbage yield, hay yield, seed yield, 1000 seed weight were changed between 165.1-168.1 days, 28.6-39.5 cm, 37.0-45.9 cm, 2.1-2.4 number, 12.0-26.7 number, 2.6-3.0 number, 1613.5-2039.2 kg da-1, 422.6-509.3 kg da-1, 126.6-200.5 kg da-1, 42.9-53.3 g, respectively. According to these results, under the climate and soil conditions of Diyarbakır; for the grass production bitter vetch genotypes " IFVE 3351-SEL 2804" was suggested and for the seed production bitter vetch genotypes " IFVE 2920 SEL 2801" were suggested
Abstract (Original Language): 
Araştırma, Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı burçak genotiplerinin verim ve verime etkili bazı öğelerin incelenmesi amacıyla, 2012-2014 yıllarında GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi Müdürlüğü (D.Bakır) arazisinde yürütülmüştür. Araştırmada toplam 8 farklı burçak genotipi kullanılmış olup, tarla denemeleri tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada; yeşil ot verimi, kuru ot verimi ve tohum verimi ile birlikte, % 50 çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, ana sap uzunluğu, ana sap sayısı, bitkide bakla sayısı, baklada tohum sayısı ve bin tane ağırlığı gibi bazı özellikler de incelenmiştir. Araştırmanın her iki yılında da; % 50 çiçeklenme gün sayısı, ana sap uzunluğu, ana sap sayısı, bitkide bakla sayısı, baklada tohum sayısı ve 1000 tane ağırlığı özellikleri hariç incelenen diğer tüm parametreler bakımından genotipler arasında istatistiki anlamda önemli farklılıklar belirlenmiştir. Araştırma sonucuna göre; genotiplerin, % 50 çiçeklenme gün sayısı 165.1-168.1 gün, bitki boyu 28.6-39.5 cm, ana sap uzunluğu 37.0-45.9 cm, ana sap sayısı 2.1-2.4 adet, bitkide bakla sayısı 12.0-26.7 adet, baklada tohum sayısı 2.6-3.0 adet, yeşil ot verimi 1613.5-2039.5 kg da-1, kuru ot verimi 422.6-509.3 kg da-1, tohum verimi 126.6-200.5 kg da-1 ve 1000 tane ağırlığı 42.9-53.3 g arasında değişim gösterdiği saptanmıştır. Bu sonuçlara göre, Diyarbakır ili iklim ve toprak koşullarında; ot üretimi amacıyla “IFVE 3351-SEL 2804” isimli burçak genotipinin, tohum üretimi amacıyla ise “IFVE 2920 SEL 2801” burçak genotipinin yetiştirilmesi önerilmiştir.
107
115

REFERENCES

References: 

Al V, Baysal İ (1996). Şanlıurfa’da yetiştirilen üç yerel
burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.) çeşidinde sıra
arası mesafenin bazı tarımsal karakterlere etkisi
üzerinde bir araştırma. Türkiye 3. Çayır-Mera ve
Yembitkileri Kongresi, 17-19 Haziran, s:274-279.
Erzurum
Al V, Baysal İ, Bucak B (2001). Harran ovası koşullarında
kışlık olarak yetiştirilen burçak (Vicia ervilia (L.)
Willd.) hatlarında tohum verimi ve verim
kriterlerinin belirlenmesi üzerinde araştırmalar.
HR. Ü. Z.F. Dergisi, 5 (1-2):57-66.
Altın M (1991). Yem bitkileri yetiştirme tekniği (Yem
Bitkileri Tarımı). Trakya Üniversitesi Tekirdağ
Ziraat Fakültesi, Yayın No:114, Ders Kitabı No:3,
Tekirdağ
Albayrak S, Töngel M.Ö (2003). Fiğ hatlarının Samsun
koşullarına adaptasyonu. Türkiye 5. Tarla Bitkileri
Kongresi, 13-17 Ekim, s. 326-330, Diyarbakır
Al V, Baysal İ, Bucak B (2006). Şanlıurfa koşullarında
bazı burçak (Vicia ervilia (L.)Willd.) hatlarında
bitkisel ve tarımsal özelliklerin saptanması üzerine
araştırmalar.
http://www.gap.gov.tr/Turkish/Tarım/Makale
114
SEYDOŞOĞLU ve ark./ JAFAG (2015) 32 (2), 107-115
Andiç C, Deveci M, Akdeniz H, Andiç N, Terzioğlu Ö,
Keskin B, Yılmaz İ, Arvas Ö (1996). Van kıraç
koşullarına adapte olabilecek burçak (Vicia ervilia
(L.) Willd.) hatlarının belirlenmesine ilişkin bir
araştırma. Türkiye 3. Çayır-Mera ve Yem bitkileri
Kongresi, 17-19 Haziran, s:710-717. Erzurum
Ayan İ, Acar Z, Başaran U, Önal Aşçı Ö, Mut H (2006).
Samsun ekolojik koşullarında bazı burçak
hatlarının ot ve tohum verimlerinin belirlenmesi.
On dokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi
Dergisi, 21(3):318-322.
Anonim (2014). Meteoroloji Bölge Müdürlüğü kayıtları,
Diyarbakır.
Anonymous (1976). Seed Science and Technology. Vol:3,
(I.S.T.A.).
Basbag M, İ Gül (2005). Diyarbakır koşullarında bazı
burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarında verim
ve verim unsurlarının belirlenmesi. Harran
Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(1) :1-7.
Bakoğlu A, Memiş A (2002). Farklı oranlarda ekilen adi
fiğ (Vicia sativa L.) ve arpa (Hordeum vulgare L.)
karışımlarında tohum verimi ve bazı özelliklerin
belirlenmesi, Fırat Üniversitesi Fen ve
Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(1): 29-35.
Bakoğlu A, Kökten K (2009). Elazığ koşullarında
burçakta (Vicia ervilia (L.) Willd.) farklı sıra
aralığının verim ve verim unsurları üzerine etkisi,
HR.Ü.Z.F.Dergisi, 2009, 13(1):7-12
Çelebi H.B (1993). Erzurum yöresine uygun burçak (Vicia
ervilia (L.) Willd.) hatlarının belirlenmesi üzerine
bir arastırma., Atatürk Ünv. Fen Bilimleri Enst.
Tarla Bitkileri Anabilim Dalı,(Yüksek Lisans
Tezi), Erzurum.
Çomaklı B, Menteşe Ö, Koç A, Bakoğlu A (1999).
Burçak (Vicia ervilla (L.) Willd.)’da verim ve
verim unsurları üzerine sıra aralığı ve fosforun
etkisi. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. Cilt III
Çayır Mera Yem bitkileri Yemeklik Tane
Baklagiller. 15-18 Kasım, 107-112. Adana.
Çil A, Çil A.N, Yücel C, Ekiz H (2007). GAP
koşullarında bazı burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.)
hatlarının ot ve tane verimlerinin saptanması.
Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi, 25-27
Haziran, s:119-122. Erzurum
Davis P.H (1969). Flora of Turkey-3.Edinburgh
University Press, Vol. 3, s:600
Ekiz H (1988). Burçak (Vicia ervilia (L.) Willd) hatlarında
bazı tarımsal özelliklerin karşılaştırılması. Ankara
Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 1098,
Ankara.
Ekiz H (1995). Seçilmiş burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.)
hatlarının kısa dayanıklılığı ile tohum verimi ve
bazı bitkisel özellikleri. Ankara Üniversitesi Ziraat
Fakültesi Yayınları. No:1405. Bilimsel Araştırma
ve İncelemeler: 783, Ankara.
Erdurmus C (2006). Antalya koşullarında bazı burçak
(Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarında bitkisel ve
tarımsal özelliklerin saptanması. Akdeniz
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri
Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
Genç N (2002). Kahramanmaraş koşullarında bazı burçak
(Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarında farklı sıra
arası mesafelerin tohum verimi ve diğer tarımsal
özelliklere etkisi üzerine bir araştırma.
Kahramanmaraş Sütçü imam Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı,
Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş.
Gökkuş A, Bakoğlu A, Koç A (1996). Bazı adi fiğ (Vicia
sativa L.) hat ve çeşitlerinin Erzurum sulu
şartlarına adaptasyonu üzerine bir çalışma.
Türkiye 3. Çayır-Mera ve Yem bitkileri Kongresi,
17-19 Haziran, s. 675-678. Erzurum
Kendir H (1999). Farklı kökenli burçak (Vicia ervilia (L.)
Willd.) hatlarının tohum verimleri ve bazı bitkisel
özellikleri, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi
Tarım Bilimleri Dergisi, 5(2), 110-117.
Osmanlı Şeyma (2014). Kayseri Ekolojik Şartlarında Bazı
Burçak (vicia ervilia l. willd) Hatlarının Verim Ve
Verim Unsurları İle Tanelerinin Kimyasal
Kompozisyonunun Belirlenmesi, Erciyes
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri
Bölümü Anabilim Dalı, (Yüksek Lisans Tezi),
Kayseri.
Özköse A, Ekiz H (2005). Burçak (Vicia ervilia (L.)
Willd.)’ta ekim zamanının verim ve verim ögeleri
üzerine etkisi, S. Ü. Ziraat Fak. Dergisi. 19 (37):
13-20.
Sağlamtimur T, Tansı V, Baytekin H (1998). Yem bitkileri
Yetiştirme. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi
Ders Kitabı No:C-74, Adana, 238 sayfa.
Serin Y, Tan M, Çelebi H.B (1997). Erzurum yöresine
uygun burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarının
belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma
Enstitüsü Dergisi, 6(2), 13-22.
Sönmez O (1992). Burçak (Vicia ervilia (L.) Willd.)
bitkisinde azotlu ve fosforlu gübrelerin verim ve
verim öğeleri üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi
Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim
Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Tosun F (1974). Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri
Kültürü. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi
Yayınları No: 242, Ders Kitapları Serisi No: 8,
Erzurum.
Uzun Bahar (2008). Tokat ekolojik şartlarında bazı burçak
(vicia ervilia (l). willd) hatlarının verim ve verim
ögelerinin belirlenmesi, Gazi Osmanpaşa
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri
Bölümü Anabilim Dalı, (Yüksek Lisans Tezi),
Tokat
Yurtsever N (1984). Deneysel İstatistik Metotları. Köy
Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, Genel
Yayın No: 121, Ankara.
Yücel C (1999). Çukurova kıraç koşullarında bazı burçak
(Vicia ervilia (L.) Willd.) hatlarında bitkisel ve
tarımsal özelliklerin saptanması üzerinde
araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi,
15-18 Kasım,, 124-129, Adana.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com