Buradasınız

Anasayfa » Content

NOKTALAMA İŞARETLERİNİN İLKÖĞRETİM II. KADEME TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARINA VE DERS KİTAPLARINA YANSIMASI

THE REFLECTION OF PUNCTIATION MARKS IN THE CURRICULUM OF 2ND-STEP INSTRUCTION OF THE TURKISH COURSE AT ELEMENTARY SCHOOLS AND IN TURKISH TEXTBOOKS

Journal Name:

  • International Journal of Language Academy

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
A language has such two aspects as ‘written’ and ‘oral’. ‘Oral language’ uses such auxiliary elements for expression as gestures, facial expressions and intonation or toning, whereas ‘written language’ uses only ‘writing’ as a means of expression. The elements of expression used in ‘oral language’ is replaced by punctuation-marks in ‘written language’, which is of great importance and necessity in terms of the involvement of the details of ‘oral language’ in ‘writing’ and of the prevention of some probable confusions. In the study, the focus is, therefore, on the forms of the punctuation-marks being used in the Curriculum of 2nd-step Instruction of the Turkish Course at Elementary Schools from the Republican Period to the present time. The study also aims to determine how and to what extend punctuation-marks were reflected in school-textbooks prepared in parallel with the Instruction-Programs of Turkish Course made between 1981 and 2005. The results obtained indicated that from the past to the present, punctuation-marks have undergone significant changes in 2nd step Instruction-programs of ‘Turkish course’ at Elementary-Schools and in school-textbooks. The results also showed that it was not clear until the last Turkish Instruction program which punctuation marks and with which of their features would be taught at which level. Now, it is obvious that in terms of the instruction of the punctuations-marks, the new program is highly descriptive with the provision of a good guidance.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bir dilin yazılı ve sözlü olmak üzere iki cephesi vardır. Sözlü dilde jest, mimik ve tonlama gibi yardımcı unsurlar mevcutken yazı dilinin ifade vasıtası yalnızca yazıdır. Sözlü dile ait bu unsurların yerini yazı dilinde noktalama işaretleri karşılarken, sözlü dilin inceliklerini yazıda göstermesi ve birtakım karışıklıkların önlemesi için de önemli ve gereklidirler. Bu nedenle çalışmanın amacı noktalama işaretlerinin Cumhuriyet’ten günümüze ilköğretim II. kademe Türkçe dersi öğretim programlarında ele alınış biçimlerini incelemek ve bu işaretlerin 1981 ile 2005 Türkçe dersi öğretim programlarına göre hazırlanan ders kitaplarına nasıl ve ne ölçüde yansıtıldığını tespit etmek olarak belirlenmiştir. Yapılan çalışma neticesinde noktalama işaretlerinin geçmişten bugüne ilköğretim II. kademe için hazırlanan Türkçe ders programlarında ve ders kitaplarında önemli değişikliklere uğradığı görülmüştür. Özellikle son Türkçe öğretim programına kadar hangi noktalama işaretinin hangi sınıfta hangi özellikleriyle birlikte verileceği net olarak anlaşılamadığı için yeni programın noktalama işaretlerinin öğretiminde çok daha fazla yol gösterici ve açıklayıcı olduğu anlaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-noktalama-isaretlerinin-ilkogretim-ii-kademe-turkce-dersi-ogretim-programlarina-ders-kitaplarina-yansimasi.pdf
  • 1
374
388
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Adalı, O. (1983). Türkçe Öğretimi: Anadili Olarak Türkçe Öğretimi Üstüne. Türk Dili Dil ve Edebiyat
Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, XLVII(379-380), 31-35.
Akalın, M. ve diğerleri (2001). Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri. Ankara: Yargı Yayınları.
Aksan, D. (1975). Anadili. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi Ana Dili-Yabancı Dil Öğretiminde Dilbilgisinin
Yeri Özel Sayısı, XXXI(285), 423-434.
Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Çalışmalarının
Bazı Yönlerden Değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 317-328.
Atasoy, F. O. (2010). Türkçede Noktalama. İstanbul: Özel Kitaplar Yayınları.
Bağcı, H. (2011). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Noktalama İşaretleri İle Yazım Kurallarını
Uygulayabilme Düzeyi. Turkish Studies, 6(1), 672-684.
Bayrakcı, M. (2005). Ders Kitapları Konusu ve İlköğretimde Ücretsiz Ders Kitabı Dağıtımı Projesi. Milli
Eğitim Dergisi, 165.
Bayram, Y. ve Erdemir, A. (2006). Amasya’daki İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin İmla
Kurallarını Kullanma Düzeyleri Üzerine Bir İnceleme. Milli Eğitim Dergisi, 171, 140–155.
Beyreli, L. ve diğerleri (2008). Yazılı ve Sözlü Anlatım (3. Baskı). Ankara: Pegem A Yayınları.
Bilgin, M. (2006). Anlamdan Anlatıma Türkçemiz. Ankara: Anı Yayıncılık.
Calp, M. (2005). Özel Öğretim Alanı Olarak Türkçe Öğretimi. Konya: Eğitim Kitabevi.
Coşkun, E. (2007). Geçmişten Günümüze Türkçe Öğretimi. Kırkkılıç, A. ve Akyol, H. (Ed.). İlköğretimde
Türkçe Öğretimi. (1-13). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çeçen, M. A. ve Çifçi, Ö. (2007). İlköğretim 6. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarında Yer Alan Metinlerin Tür
ve Tema Açısından İncelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 173, 39–49.
Çelikpazu, E. E. (2006). Erzurum Merkez İlçe İlköğretim 6. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerileri
Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Demirel, Ö. (2005). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme Öğretme Sanatı (8. Baskı). Ankara: Pegem A
Yayınları.
Demirel, Ö. ve Şahinel, M. (2006). Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri için Türkçe Öğretimi (7. Baskı). Ankara:
Pegem A Yayınları.
Emre, İ. ve diğerleri (2008). Üniversiteler İçin Türk Dili ve Kompozisyon. Ankara: Anı Yayıncılık.
Ergin, M. (1998). Edebiyat ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili ve Edebiyat Bölümleri İçin Türk Dil Bilgisi.
İstanbul: Bayrak Yayınları.
Göğüş, B. (1983). Türkçe Öğretimi: Anadili Eğitim Programlarının Niteliği. Türk Dili Dil ve Edebiyat
Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, XLVII(379-380), 40-48.
Günay, D. (2007). Metin Bilgisi (3. Baskı). İstanbul: Multilingual Yayınları.
Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.
Hengirmen, M. (1999). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Karaalioğlu, S. K. (1997). Ortaokullar İçin Yazmak ve Konuşmak Sanatı /Kompozisyon (8. Baskı).
İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
Karadüz, A. (2008). “Yazı” ve “Yazım” Kavramlarının Dilin “Anlam” ve “Ses” Ögeleriyle İlişkisi. Turkish
Studies İmla Özel Sayısı, 3(6), 422–448.
Karagül, S. (2010). İlköğretim 6-8. Sınıf Öğrencilerinin Türkçe Dersi Öğretim Programında Belirtilen
Yazım ve Noktalama Kurallarını Uygulayabilme Düzeyi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Karasar, N. (2002). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Kavcar, C. ve diğerleri (1997). Türkçe Öğretimi. Ankara: Engin Yayınları.
Kıbrıs, İ. (2010). Türkçe I Yazılı Anlatım. Ankara: Kök Yayıncılık.
Kırkkılıç, A. ve Akyol, H. (2007). İlköğretimde Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayınları.
Koç, A. (2008). Noktalama İşaretlerinin Tarihçesi. Naskali, E. G. ve Şahin, E. (Ed.). Kültür Tarihimizde
Gizli Diller ve Şifreler. İstanbul: Picus Yayıncılık.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe Öğretim Programı ve Kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar). Ankara.
Melanlıoğlu, D. (2008). Kültür Aktarımı Açısından Türkçe Öğretim Programları. Eğitim ve Bilim,
33(150), 64-73.
Özdemir, E. (1983). Türkçe Öğretimi: Anadili Öğretimi. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi Dil Öğretimi
Özel Sayısı, XLVII(379-380), 18-30.
Paçacıoğlu, B. (2010). Türk Dili ve Kompozisyon. İstanbul: Hat Yayınevi.
Sallabaş, M. E. ve Temizkan, M. (2009). İlköğretim Öğrencilerinin Noktalama İşaretlerini Doğru Olarak
Kullanabilme Düzeyleri İle İlgili Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(2), 625-636.
Sancak, Ş., Durukan, E. ve Alver, M. (2009). İlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatımlarında
Karşılaşılan Yazım ve Noktalama Hataları (Giresun Örneklemi). Karadeniz Sosyal Bilimler
Dergisi, 1(1), 19-38.
Saussure, F. (1998). Genel Dil Bilim Dersleri. (Çev. Vardar, B.). İstanbul: Multılıngual Yayınları.
Şahin, A. (2008). İlköğretim Birinci Sınıf Türkçe Ders Kitabı, Öğrenci Çalışma Kitabı ve Öğretmen
Kılavuz Kitabının Öğretmen Görüşlerine Dayalı Olarak Değerlendirilmesi. Ahi Evran
Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(3), 133–146.
TDK (2005). Yazım Kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TDK (2012). Yazım Kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Temizyürek, F. ve Balcı, A. (2006). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Okulları Türkçe Programları. Ankara:
Nobel Yayıncılık.
İNCELENEN KİTAPLAR
Dağlıoğlu, E. Ş. (2014). İlköğretim Türkçe 7 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Cem Yayınları.
Deniz, K. (Ed.). (2014). İlköğretim Türkçe 6 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı
Yayınları.
Deniz, K. (Ed.). (2014). İlköğretim Türkçe 7 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı
Yayınları.
Deniz, K. (Ed.). (2014). İlköğretim Türkçe 8 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı
Yayınları.
Doğruel, S. vd. (1999). İlköğretim 7. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Kaplan, Ş. ve Şen, G. Y. (2014). İlköğretim Türkçe 6 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Gizem Yayıncılık.
Kaplan, Ş. ve Şen, G. Y. (2014). İlköğretim Türkçe 8 Öğrenci Çalışma Kitabı. Ankara: Yıldırım Yayınları.
Saraçoğlu, A. vd. (1999). İlköğretim 8. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Sarıca, S. ve Gündüz, M. (2003). İlköğretim 8. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Fil Yayınevi.
Ünal, M. vd. (1999). İlköğretim 6. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Yıldırım. V. (2003). İlköğretim 6. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Elit Yayıncılık.
Yıldız, N. (2000). İlköğretim 7. Sınıf Türkçe Ders Kitabı. Mahir Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com