You are here

Home » Content

Bazı Buğdaygil ve Baklagil Yem Bitkileri ile Bunların Karışımlarının Kıraç Mera Koşullarındaki Performansları

Performances of Some Forage Grasses, Legumes and Their Mixtures Under Dry Pasture Conditions

Journal Name:

  • Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2016
DOI: 
http://dx.doi.org/10.13002/jafag981

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study was conducted to determine the most proper pasture mixtures for the native pastures degraded by cultivating or whose vegetation had been previously destroyed in Amasya province during the years of 2008 and 2010. In the research, pure sowings, and binary, ternary and quartet mixtures of alfalfa, sainfoin, great burnet, crested wheatgrass, smooth brome, orchardgrass and tall fescue were investigated. The study was arranged in a completely randomized block design. The highest dry matter yield with 1166.0 kg da-1 was obtained from the mixture of alfalfa + great burnet + smooth brome + orchardgrass. The lowest dry matter yield (594.3 kg da-1) was obtained from the pure sowing of orchardgrass. Crude protein yields, ADF ratios, NDF ratios and IVTDMD ratios ranged between 66.7 kg da-1 and 186.1 kg da-1, 34.16% and 41.84%, 45.82% and 68.37%, 54.30% and 72.41%, respectively. Dry matter yields of mixtures were determined higher than pure sowed species. The highest ratios of ADF and NDF were obtained from pure sowings of grass species. ADF and NDF ratios of mixtures were determined lower than pure sowings of grasses but higher than legumes and great burnet. IVTDMD ratios of mixtures were higher than the pure sowings of grasses and lower than legumes and great burnet. According to the results of research, one of the ternary mixtures alfalfa + great burnet with any of crested wheatgrass, smooth brome and orchardgrass species could be suggested for dry pastures.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırma, Amasya ilinin sürülerek tahrip edilmiş ya da vejetasyonları zarar görmüş meraları için en uygun mera karışımını belirlemek amacıyla 2008-2010 yılları arasında yürütülmüştür. Araştırmada yonca, korunga, çayır düğmesi, otlak ayrığı, kılçıksız brom, domuz ayrığı ve kamışsı yumağın yalın ekim, ikili, üçlü ve dörtlü karışımları incelenmiştir. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüştür. En yüksek kuru madde verimi 1166.0 kg da-1 ile yonca + çayır düğmesi + kılçıksız brom + domuz ayrığı karışımından elde edilmiştir. En düşük kuru madde verimi yalın ekilen domuz ayrığından (594.3 kg da-1) elde edilmiştir. Ham protein verimleri 66.7- 186.1kg da-1, ADF oranları % 34.16 - 41.84, NDF oranları % 45.82-68.37 ve IVTDMD oranları % 54.30-72.41 arasında değişmiştir. Karışımların kuru madde verimlerinin yalın ekilen türlerden daha yüksek olduğu belirlenmiştir. En yüksek ADF ve NDF oranları yalın ekilen buğdaygillerden elde edilmiştir. Karışımların ADF ve NDF oranları yalın ekilen buğdaygillerden daha düşük, baklagiller ve çayır düğmesinden ise daha yüksek tespit edilmiştir. Karışımların IVTDMD oranları da yalın ekilen buğdaygillerden yüksek, baklagiller ve çayır düğmesinden ise daha düşüktür. Araştırma sonuçlarına göre kıraç meralar için yonca + çayır düğmesi ile birlikte otlak ayrığı, kılçıksız brom ve domuz ayrığı türlerinden biriyle oluşturulacak üçlü karışımlarından birisi önerilebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-bazi-bugdaygil-baklagil-yem-bitkileri-ile-bunlarin-karisimlarinin-kirac-mera-kosullarindaki-performanslari.pdf
  • 2
63
71
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Altın M (1982). Bazı yem bitkileri ile bunların
karışımlarının değişik ekim şekillerindeki kuru ot ve
ham protein verimleri, türlerin ham protein oranları ve
karışımların botanik kompozisyonları. I. Kuru ot ve
ham protein verimleri. Türk Tarım ve Ormancılık
Dergisi, 6 (2): 93-107.
Ankom (2005a). The Ankom 200 Fiber Analyzer,
Procedures for NDF, ADF and ADL analyses.
ANKOM, Fairport, NY, hhtp://www.ankom.com
(Accessed to web:10.01.2016)
Ankom (2005b). In vitro true digestibility using the
DAISYII incubator. ANKOM, Fairport, NY,
hhtp://www.ankom.com (Accessed to
web:10.01.2016)
Asay KH, Jensen KB, Waldron BL, Han G, Johnson DA
and Monaco TA (2002). Forage quality of fescue
across an irrigation gradient. Agronomy Journal, 94:
1337-1343.
Avcı M (2000). Çukurova’da Geçici Yapay Mera Kurmak
Amacıyla Yetiştirilebilecek Kışlık Çok Yıllık
Buğdaygil + Baklagil Yem Bitkileri Karışımlarının
Saptanması. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri
Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Adana.
Bakır Ö (1985). Çayır Mera Islahı, Prensip ve
Uygulamalar. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yayınları, No.
947, s.35-36, Ankara.
Bani P, Minuti A, Luraschi AO, Ligabue M and Ruozzi F
(2007). Genetic and environmental influences on in
vitro digestibility of alfalfa. Italian Journal of Animal
Science, 6(1): 251-253.
Belyea R, Restrepo R, Martz F and Ellersieck M (1999).
Effect of year and cutting on equations for estimating
net energy of alfalfa. Journal of Dairy Science,
82(9):1943-1949.
Berdahl DJ, Karn JK and Hendrickson JR (2001). Dry
matter yields of cool-season grass monocultures and
grass-alfalfa binary mixtures. Agronomy Journal, 93:
463-467.
Burns JC and Fisher DS (2006). Intake and digestion of
jesup tall fescue hays without the fungal endophyte
compared with novel and wild type endophytes. Crop
Science, 46: 216-223.
Burt R (1992). Soil Survey Laboratory Methods Manual.
Soil Survey Investigations Report No: 42.
Washington, DC, USA.
Caddel J and Allen E (1997). Forage quality
interpretations. http://virtual.chapingo.mx/dona/
paginaCBasicos/f-2117.pdf (Accessed to
web:10.01.2016).
Casler MD and Drolsom PN (1984). Yield testing coolseason
forage grasses in pure stands vs. binary
mixtures with alfalfa. Crop Science, 24: 453-456.
Casler MD (1988). Performance of orchardgrass, smooth
bromegrass, and ryegrass in binary mixtures with
alfalfa. Agronomy Journal, 80: 509-514.
Cassida KA, Griffin TS, Rodriguez J, Patching S C,
Hesterman OB and Rust SR (2000). Protein
degradability and forage quality in maturing alfalfa,
red clover and birdsfoot trefoil. Crop Science, 40: 209-
215.
Cherney JH, Volanec JJ and Nyquist WE (1985).
Sequential fiber analysis of forage as influenced by
sample weight. Crop Science, 5: 1113-1115.
Deak A, Hall MH, Sanderson M A and Archibadl DD
(2007). Production and nutritive value of grazed
simple and complex forage mixtures. Agronomy
Journal, 99: 814-821.
Gökkuş A, Koç A, Serin Y, Çomaklı B, Tan M and Kantar
F (1999). Hay yield and nitrogen harvest in smoot
bromegrass mixtures with alfalfa and red clover in
relation to nitrogen application. European Journal of
Agronomy, 10: 145-151.
70
YAVUZ ve KARADAĞ/ JAFAG (2016) 33 (2), 63-71
Gökkuş A, Baytekin H, Hakyemez BH ve Özer İ (2001).
Çanakkale’nin Sürülüp Terk Edilen Çalı Meralarında
Yeniden Bitki Gelişimi. Türkiye 4. Tarla Bitkileri
Kongresi, 17-21 Eylül 2001, s.13-18, Tekirdağ.
Hoffman PC, Shaver RD, Combs DK, Undersander DJ,
Bauman LM and Seeger TK (2001). Understanding
NDF digestibility of forages. Focus on Forage, 3(10):
1-3.
http://fyi.uwex.edu/forage/files/2014/01/NDFDig.pdf
(Accessed to web:10.01.2016)
Jeranyama P and Garcia AD (2004). Understanding
relative feed value (RFV) and relative forage quality
(RFQ). http://pubstorage.sdstate.edu/AgBio_
Publications/articles/exex8149.pdf (Accessed to
web:10.01.2016)
Koç A, Gökkuş A, Tan M, Çomaklı B and Serin Y (2004).
Performance of tall fescue and lucerne-tall frescue
mixtures in highlands of Turkey. New Zealand Journal
of Agricultural Research, 47: 61-65.
Linn JG and Martin NP (1999). Forage quality tests and
interpretations. Univ. of Minnesota Ext. Ser. Publ. FO-
02637, Univ. Of Minnesota, St. Paul.
McGinnies WJ and Townsend CE (1983). Yield of three
range grasses grown alone and in mixtures with
legumes. Journal of Range Management, 36(3): 399-
401.
Moore KJ, Roberts CA and Fritz JO (1990). Indirect
estimation of botanical composition of alfalfa-smooth
bromegrass mixtures. Agronomy Journal, 82: 287-290.
Mülayim M, Acar R ve Demirbağ NŞ (2009). Çayır
Düğmesi (Sanguisorba minor Scop.). Yem Bitkileri,
Buğdaygil ve Diğer Familyalardan Yem bitkileri. Ed.
R. Avcıoğlu, R. Hatipoğlu ve Y. Karadağ, Tarım ve
Köyişleri Bakanlığı Yayınları, Cilt III, s.757-764,
İzmir.
Probasco GE and Bjugstad AJ (1980). Influence of
fertilizer, aspect, and harvest date on chemical
constituents and in vitro digestibility of tall fescue.
Journal of Range Management, 33(4): 244-246.
Sanderson MA, Soder KJ, Muller LD, Klament KD,
Skiner RH and Goslee SC (2005). Forage mixture
productivity and botanical composition in pastures
grazed by dairy cattle. Agronomy Journal, 97: 1465-
1471.
Sarıçiçek Z (1995). Yemler Bilgisi Laboratuvar Kılavuzu.
Ondokuzmayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders
Notu No:16, Samsun.
Serin Y, Gökkuş A, Tan M, Çomaklı B ve Koç A (1997).
Otlakiye amacıyla kullanılabilecek baklagil ve
buğdaygil yem bitkileri ile bunların karışımlarının
belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma
Enstitüsü Dergisi, 6: 15-26.
Serin Y, Gökkuş A, Tan M, Koç A ve Çomaklı B (1998).
Suni çayır tesisinde kullanılabilecek uygun yem
bitkileri ve karışımlarının belirlenmesi. Turkish
Journal of Agriculture and Forestry, 22: 13-20.
Singer JW (2002). Fresh versus field-cured quality,
mineral, and nitrate concentration at different nitrogen
rates. Crop Science, 42: 1656-1661.
Sleugh B, Moore KJ, George JR and Brummer EC (2000).
Binary legume – grass mixtures improve forage yield,
quality, and seasonal distribution. Agronomy Journal,
92: 24-29.
Tosun F, Manga İ, Altın M and Serin Y (1977). A study of
the Improvement of Dry-land Ranges Developed
Under the Ecological Conditions of Erzurum (Eastern
Anatolia). XIII. International Grassland Congress.
Leipzig; German Democratic Republic,18-27 May,
1977, p. 607-610.
Tosun F, Manga İ, Altın M, Serin Y ve Gökkuş A (1989).
Değişik kapasitede yapılan otlatmaların tabi ve suni
meraların kuru ot verimi ve yenen ot miktarı ile
hayvan başına ve dekara canlı ağırlık artışına etkileri.
Ondokuzmayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi,
4: 67-92.
Uzun F (2010). IV. Analizler, Azot Analizi (Kjeldahl
Yöntemi). Ed. F. Uzun, Tarla Bitkilerinde Laboratuvar
Analizleri, Uygulama Ders Notu. s. 28-34, Samsun.
Van Soest PJ, Robertson JB and Lewis BA (1991).
Method for dietary fiber, neutral detergent fiber, and
nonstarch polysaccharides in relation to animal
nutrition. Journal of Dairy Science, 74: 3583- 3597.
Yavuz M (2005). Deterjan lif sistemi. Gaziosmanpaşa
Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22 (1): 93-96.
Zemenchik RA, Albrecht KA and Shaver RD (2002).
Improved nutritive value of kura clover-and birdsfoot
trefoil-grass mixtures compared with grass
monocultures. Agronomy Journal, 94: 1131-1138.
71

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com