You are here

Home » Content

ÇALIŞMA HAYATI VE EMEKLİLİK BAĞLAMINDA TÜRKİYE’DE YAŞLILIK

OLD AGE IN TURKEY WITHIN THE CONTEXT OF WORKING LIFE AND RETIREMENT

Journal Name:

  • Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2016
DOI: 
10.5505/pausbed.2016.23865

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to carry out an evaluation of the phenomenon of old age as experienced in Turkey within the context of working life and retirement. For this purpose, the points where the phenomenon of old age intersects the phenomena of working life and retirement were discussed and the current situation of the social security system and how it manifested itself in the perception of retirement in the elderly were investigated. It was observed that, especially in comparison to the countries that enjoy a high level of welfare, the three phenomena in question could be handled better in Turkey and thus some suggestions were made to that end. The concept of “active aging” came into prominence at this point. Active aging could be defined as the process in which the opportunities of health, participation and security are optimized with the aim of improving the quality of life of the elderly. It became apparent in the study that active aging is an important concept in managing the elderly and the phenomenon of old age in Turkey in a better fashion.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, yaşlılık olgusunun Türkiye özelinde yaşandığı şekliyle çalışma hayatı ve emeklilik bağlamında bir değerlendirmesini yapmaktır. Bu amaçla, yaşlılık olgusunun çalışma ve emeklilik olgularıyla kesiştiği noktalar ele alınmış, sosyal güvenlik sisteminin tarihsel gelişimine değinildikten sonra bugünkü durumu ve bireylerin emeklilik algısına nasıl yansıdığı değerlendirilmiştir. Özellikle refah düzeyi yüksek ülkelerle karşılaştırıldığında, söz konusu üç olgunun da Türkiye örneğinde içinin daha iyi doldurulabileceği gözlemlenmiş ve bu doğrultuda atılabilecek adımlar anlamında öneriler sunulmuştur. Bu noktada “aktif yaşlanma” kavramı ön plana çıkmıştır. Aktif yaşlanma, bireyler yaşlandıkça hayat kalitelerini arttırmak için sağlık, katılım ve güvenlik fırsatlarının en uygun hâle getirilmesi süreci olarak tanımlanabilir. Çalışmada, aktif yaşlanmanın Türkiye’deki yaşlıların ve yaşlılık olgusunun daha iyi yönetilmesine yönelik önemli bir kavram olduğu saptanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon pausbed-23865-research_article-sigin.pdf
  • 25
87
101
  • Turkish

REFERENCES

References: 

A Brief History of Retirement: It’s a Modern Idea. (2013). The Seattle Times. 3 Mayıs 2015 tarihinde http://www.seattletimes.com/nation-world/a-brief-history-of-retirement-i... adresinden erişildi.
BES'te Otomatik Katılım Ne Zaman Başlıyor?. (2014). sigortam.net. 28 Mart 2015 tarihinde http://www.sigortam.net/bes/bes-otomatik-katilimi-ne-zaman adresinden erişildi.
Bugün. (2012). ‘6 Çalışan 1 Emekliye Bakarken, Şimdi 2 Çalışan Bir Emekliye Bakıyor’. 20 Mart 2015 tarihinde http://www.bugun.com.tr/son-dakika/6-calisan-1-emekliye-bakarken-simdi-2... adresinden erişildi.
Canatan, A. (2007). Yaşlılık ve Emeklilik Üzerine, Din ve Toplum, (1), 70-76.
Canatan, A. (2008). Sosyal Yönleriyle Yaşlılık, Palme Yayıncılık, Ankara.
Çetinkaya, E. (2011). Emekli Bireylerde Yaşam Doyumunun Yordayıcıları Olarak Sosyal Destek ve Öz-yeterlilik. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Darülaceze’nin Faaliyet Alanları. (2014). Darülaceze Başkanlığı. 3 Mayıs 2015 tarihinde https://www.darulaceze.gov.tr/kurulus-amaci adresinden erişildi.
100
Çalışma Hayatı Ve Emeklilik Bağlamında Türkiye’de Yaşlılık
Definition of an Older or Elderly Person. 14 Mart 2015 tarihinde http://www.who.int/healthinfo/survey/ageingdefnolder/en/ adresinden erişildi.
Elkatmış, M. A. (2012). Bireysel Emeklilik Sistemi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Emeklilik Gözetim Merkezi. (04.03.2016). Katılımcı Yaş Dağılımı. 11 Mart 2016 tarihinde http://www.egm.org.tr/weblink/BESgostergeler.asp adresinden erişildi.
Gaudie, E. (1974). Cruel Habitations: A History of Working Class Housing, Allen & Urwin, Londra.
Gerek, N. (2004). Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Doğuşu ve Gelişimi, Sosyal Güvenlik Hukuku, (Ed: Gerek, N.), Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Kamu Huzurevleri. (2011). Türk Geriatri Vakfı. 3 Mayıs 2015 tarihinde http://www.turkgeriatrivakfi.org.tr/index.php/huzurevleri/kamu-huzurevleri adresinden erişildi.
Krespi, M. (1993). An Investigation of the Relationship of Life Events and Social Support with Depression in Dialysis Patients. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Miroğlu, C. (2009) Ankara’da Bir Huzurevi İncelemesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Natof, A. (2010). Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemini Oluşturan Emeklilik Fonları ve Alternatif Sermaye Piyasası Araçları ile Karşılaştırılması: 2003’ten Günümüze Kadar. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Oral, A. İ. (2008). Emeklilerin Yeniden Çalışmaya Başlaması ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Düşünceler. Çalışma ve Toplum, 4 (19), 135-186.
Phillipson, C. (1982). Capitalism and the Construction of Old Age. The Macmillan Press LTD, Hong Kong.
Şahin, J. (2006). Emekliler ve Sorunları Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma: Şanlıurfa Örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Türkiye’de Aile Yapısı Araştırması 2011, Ankara, Afşaroğlu Matbaası, 2011.
Tarihçe. (2012). Tarihçe. Türkiye Cumhuriyeti Sosyal Güvenlik Kurumu. 21 Mart 2015 tarihinde http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/tr/kurumsal/tarihce adresinden erişildi.
Tarihçe. T.y. Bireysel Emeklilik Sistemi. 21 Mart 2015 tarihinde http://www.bireyselemeklilik.gov.tr/tarihce.htm adresinden erişildi.
Tezcan, M. (1977). Boş Zamanlar Sosyolojisi, Doğan Matbaası, Ankara.
Torun, A. (1995). Tükenmişlik, Aile Yapısı ve Sosyal Destek İlişkileri Üzerine Bir İnceleme. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Türkiye İstatistik Kurumu. (2015). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları, 2014. 15 Mart 2015 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=18616 adresinden erişildi.
World Health Organization. (2002). Active Ageing A Policy Framework. Madrid: World Health Organization.
Zunluoğlu, A. (2014). Sosyal Güvenlik Reformu Bağlamında Sosyal Güvenlik Kurumu’nun Yönetimine, Yapısına ve Aktüeryal Duruma Yönelik Değerlendirmeler. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Turgut Özal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com