You are here

Home » Content

SOMAK-ASARLIK: BEYCESULTAN HÖYÜK YAKININDA YENİ BİR 2.BİNYIL KALESİ

SOMAK-ASARLIK: A NEW 2nd MILLENNIUM BC FORTRESS NEAR THE BEYCESULTAN

Journal Name:

  • Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2016
DOI: 
10.5505/pausbed.2016.60251

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Somak-Asarlık, is a fortress type settlement which is located in the north western highlands of Beycesultan Höyük and dominates the routes opening from north and east to the plain of Çivril. Somak-Asarlık, 5.7 km beeline to Beycesultan Höyük, was detected in 2014 within the scope of the systematic archaeological surveys that we have continued to record the prehistoric settlements in the mountainous areas of the districts of Çivril, Çal and Baklan of Denizli in the Upper Menderes Basin since 20101. The settlement was founded one of the crests lying to the plain from the plateau in the plateau-plain threshold dividing the parts of the plain and plateau of the basin. This is the most important factor of the selection of the site location placed in a strategic point that sees Beycesultan and its hinterland. Likewise, Beycesultan Höyük might be described as a regional center in the 17th-16th century in which Somak-Asarlık was founded. The excavations have proved that the settlement inhabited around a wide area in 35 hectares and had an advanced organization inside the settlement with the administrative and elite structures in this process. The works about the hinterland feeding a population of Beycesultan Höyük in the characteristics of an administrative center which includes a great population in this process, have revealed the existences of satellite settlements depended on Beycesultan and each of them 4 hectare in size. In this settlement model, Somak-Asarlık might be considered as a part of defensive system protects the hinterland including Beycesultan Höyük and its satellite settlements. In this paper, the archeological data obtained from Somak-Asarlık that we have considered it as a fortress related to Beycesultan Höyük, will be presented in detail and its place in the settlement model of the region will be discussed.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Somak-Asarlık Kalesi yerleşimi, 2014 yılı Yukarı Menderes Havzası Dağlık Kesim Yüzey Araştırması Projesi’nde keşfedilmiştir. Çivril Ovası’nın kuzeybatısını sınırlayan dağlık alanda bulunan kale, ilk olarak MÖ 17-16. yüzyılda kurulmuş ve bu sürecin ardından MÖ 7-6.yüzyıla kadar iskân görmemiştir. Kalenin konumu, Beycesultan ve artalanını gören stratejik bir noktada yer almaktadır ve bu özelliği ile ilişkili bir işlevi olduğu düşünülmektedir. Nitekim bu süreç, Yukarı Menderes Havzası’nda Beycesultan Höyük’ün başını çektiği bir siyasi örgütlenmenin olduğu bir dönemi temsil etmektedir. Mikro ölçekte Somak-Asarlık yerleşiminin detaylı bir şekilde ele alındığı makalede, makro ölçekte MÖ 2. Binyılda bölgede şekillenen yeni bir yerleşim tipininin ortaya konulması hedeflenmektedir. Zira temel geçim ekonomisinin tarıma dayandığı Beycesultan Höyük’ün bünyesindeki nüfusu besleyen geniş art alanı ve bu art alan içine giren “uydu yerleşimler”i barındırdığı ve bu yapılanmanın güvence altına alınmasının siyasi ve ekonomik açıdan son derece önemli olduğu söylenebilir. Somak-Asarlık Kalesi’nin görüş alanını analizi sonuçları, yerleşimin Beycesultan’ı ve art alanını merkeze alan bir noktada konumlandığını göstermektedir. Bu bağlamda Somak-Asarlık örneğinin MÖ 2. binyılda, Beycesultan Höyük merkezli sosyo-ekonomik örgütlenmenin tarımsal girdisini sağlayan art alanının güvenliğinin nasıl sağlandığını göstermesi açısından da iyi bir model sunduğu düşünülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon pausbed-60251-research_article-dedeoglu.pdf
  • 25
194
207
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abay, E. (2012). “Beycesultan”, Ege Üniversitesi Arkeoloji Kazıları, (Ed: A. Çilingiroğlu, Z. Mercangöz, G. Polat), İzmir, 39-64.
Blegen C., Caskey J.L., Rawson M. (1951). Troy II: The Third, Fourth and Fifth Settlements, Princeton University Press.
Bryce, T. R. (1980). The Major Historical Texts of early Hittite History, Asian Studies Monograph 1, Queensland.
Çokay-Kepçe, S. (2009), “The Pottery from Burdur Uylupınar Necropolis”, Adalya, XII, 29-77.
Dedeoğlu F., Konakçı E., Çarkı M., (2014). “Yukarı Menderes Havzası Dağlık Kesim Yüzey Araştırması Projesi 2012 Yılı Çalışmaları”, Araştırma Sonuçları Toplantısı, 31/2, 367-376.
Dedeoğlu, F. Ozan, A. Konakçı, E. (2016). “Yukarı Menderes Havzası Dağlık Kesim Yüzey Araştırması Projesi 2014 yılı Çalışmaları” Araştırma Sonuçları Toplantısı, 33/2, 553-562.
Dedeoğlu, F. and Abay, E. (2014). “Beycesultan Höyük Excavation Project: New Archaeological Evidence from Late Bronze Age Layers” Arkeoloji Dergisi, 19, 1-39.
del Monte, G.F. and Tischler, J. (1978). Repertoire Geographique des Textes Cuneiformes VI: Die Orts- und Gewassernamen der hethitischen Texte, Wiesbaden.
Günel, S. (1999). Panaztepe II, MÖ II. Bine Tarihlendirilen Panaztepe Seramiğinin Batı Anadolu ve Ege Arkeolojisindeki Yeri ve Önemi, TTK, Ankara.
Gürtekin R.G. (1998). Lydia Seramiğindeki Yabancı Etkiler, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Gürtekin-Demir, G. ve Polat, Y. (2015) “Between Lydia and Caria: Iron Age Pottery From Kaale-i Tavas, Ancient Tabae”, KERAMOS Ceramics: A Cultural Approach, Proceedings of the first International Conference at Ege University, (Ed: Gürtekin-Demir R.G., Cevizoğlu H., Polat Y., Polat G.) Bilgin Kültür Sanat Yayınları.
Heinhold-Krahmer, S. (1977). Arzawa. Untersuchungen zu einer Geschichte nach den hethitischen Quellen (= THeth 8), Heidelberg.
Hillman 1973: şekil 2; “Agricultural Productivity and Past Population Potential at Aşvan”, Anatolian Studies, 23, 225-240.
Houwink ten Cate, P.H.J. (1970). Records of the Early Hittite Empire (1450-1380 BC), Uitgaven van het Nederlands Historisch-Archaelogisch Instıtuut de Istanbul 26, İstanbul.
Joukowsky, M.S. (1986). Prehistoric Aphrodisias, An Account of the Excavations and Artifact Studies, Vol I-II, Excavations and Studies, New Jersey.
Latacz, J. (2002). “Wilusa (Wilios/Troia): Zentrum eines hethitischen Gliedstaates in Nordwest-Kleinasien”, Hititler ve Hitit İmparatorluğu, 196-201.
Karauğuz, G. (2002). Boğazköy ve Ugarit Çivi Yazılı Belgelerine Göre Hitit Devletinin Siyasi Antlaşma Metinleri, Konya.
Krahmer, S. H. (1977). Arzawa, Untersuchungen zu Einer Geshichte nach den Hethetischen Quellen, Heidelberg.
Konakçı, E. (2014). “Laodikeia’nın İlk Yerleşimi Asopos Tepesi (First Settlement of Laodikeia: Asopos Hill)”, 10. Yılında Laodikeia (2003-2013 Yılları), (Ed: C. Şimşek), Ege Yayınları, 87-123.
Lloyd, S. and Mellaart, J. (1955). “Beycesultan Excavations: First Preliminary Report”, Anatolian Studies, 5, 39-92.
204
F. Dedeoğlu
Lloyd, S. and Mellaart, J. (1956). “Beycesultan Excavations: Second Preliminary Report, 1955” Anatolian Studies, 6, Special Number in Honour and in Memory of Professor John Garstang, 101-135.
Lloyd, S. and Mellaart, J. (1965). Beycesultan Vol.II: Middle Bronze Age Architecture and Pottery, London.
Lupton, A. (1996). Stability and Change: socio-political development in north Mesopotamia and south-east Anatolia, 4000-2700 B.C., London, BAR International series 627.
Mellaart, J. (1955). “Iron Age Pottery from Southern Anatolia”, Belleten, XIX/74, 115-140.
Mellaart, J. ve Murray, A. (1995). Beycesultan Vol. III Part II: Late Bronze Age and Phrygian Pottery and Middle and Late Bronze Age Small Objects, Oxford.
Meriç, R. (2003). “Excavations at Bademgediği Tepe (Puranda) 1999-2002: A preliminary Report”, IstMitt 53, 79-98.
Taşkın-Karaçam, N. (2006). Denizli Ekonomisi 1920-1980, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
Özçelik, S. (2001). “Temettuat Defterlerine Göre 1844 yılında Çivril’de İktisadi ve Sosyal Hayat” Dünden Bugüne Çivril Sempozyumu, Ankara, 201-227.
Özçelik, S. (2007). “XIX. yüzyıl Ortalarında Çal (Demirci) ve Zeyve’de (Akkent) Sosyo-Ekonomik Hayat” 21. Yüzyıla Girerken Geçmişten Günümüze Çal Yöresi, Denizli, 305-328.
Yeni, S. (2010). Demir Çağlar’da Yukarı Menderes Havzası, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com