AKTAN, C. C. ve TUNÇ, M. (1998). “Bilgi Toplumunun Doğuşu ve Gelişimi”, Yeni Türkiye Dergisi,
Ankara.
ALAKUŞ, M. (1991). Bilgi Toplumu. Kültür Bakanlığı, Ankara.
BACANAK, A., KARAMUSTAFAOĞLU, O., ve KÖSE, S. (2003). “Yeni Bir Bakış: Eğitimde Teknoloji
Okuryazarlığı”, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 14, s. 191-196,
Denizli.
BECK, U. (2000). What is Globalization, Polity Press, UK, USA.
BENNETT, S., MATON, K. ve KERVIN, Lisa. (2008). “The “Digital Natives“ Debate: A Critical Review of
The Evidence”, British Journal of Educational Technology 38(5).
BİLGİÇ, G. H., DUMAN, D. ve SEFEROĞLU, S. S. (2011). “Dijital Yerlilerin Özellikleri ve Çevrim İçi
Ortamların Tasarlanmasındaki Etkileri”, İnönü Üniversitesi, Akademik Bilişim Konferansı
Bildirileri, s. 257-263, Malatya.
BUSINESS Wire. (2012). Time Inc. Study Reveals That “Digital Natives” Switch Between
Devices And Platforms Every Two Minutes, Use Media To Regulate Their Mood. http://
www.businesswire.com/news/home/20120409005536/en/Time-Study-Reveals-
%E2%80%9CDigital-Natives%E2%80%9D-Switch-Devices#.VTlHviHtmkp, (17.02.2015).
ÇETİN, M. & ÖZGİDEN, H. (2013). “Dijital Kültür Sürecinde Dijital Yerliler Ve Dijital Göçmenlerin
Twitter Kullanım Davranışları Üzerine Bir Araştırma”, Gümüşhane Üniversitesi,
İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, Gümüşhane.
ÇOBAN, H. (1997). Bilgi Toplumuna Planlı Geçiş: Gelecekten Kaçılamaz:
Bilgi Toplumuna Planlı Geçiş İçin Stratejik Planlama ve Yönetim Bilgi Sistemi
Uygulaması, İnkılap Kitabevi, İstanbul.
DURA, C. (1990). Bilgi Toplumu, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
ERKAN, H. (1993). Bilgi Toplumu ve Ekonomik Gelişme, 3. Baskı, Türkiye İş Bankası K ü l t ü r
Yayınları, Ankara.
FINDIKÇI, İ. (1998). “Enformasyon Bilgi Toplumu Dünyası; Bilgi Toplumunda Eğitim ve
Öğretmen”, Bilgi ve Toplum Dergisi.
FRITSCH, T. (2010). Actor Models and Digital Natives: An Empiric Research Approach For
Online Communities. Yüksek Lisans Tezi, s. 110, Almanya
GERAY, H. (1997). “İletişim, Bilgi Toplumu ve Küreselleşme,” Emperyalizmin Yeni Masalı:
Küreselleşme İçinde, İmge Yayınları, Ankara.
GIDDENS, A. (2000). Sosyoloji, (Çev: H. Özel ve C. Güzel) Ayraç Yayınları, Ankara.
GÜLTAN, S. (2003). Bilgi Toplumu Sürecinde Avrupa Birliği ve Türkiye. Ankara Üniversitesi
Basımevi, Ankara.
GÜNÜÇ, S. (2011). “Türkiye, Dijital Yerlilerde Çalışan Bellek Ve Çoklu Görev”, 5th International
Computer & Instructional Technologies Symposium, Fırat Üniversitesi, ELAZIĞ.
HAIER, J. R., KARAMA, S., LEYBA. L. ve JUNG, E. R. (2009). “Mrı Assessment of Cortical Thickness and
Functional Activity Changes in Adolescent Girls Following Three Months of Practice on A
Visual-Spatial Task”, BMC Research Notes, 2:174.
LEI, J. (2009). “Digital Natives As Preservice Teachers: What Technology Preparation is Needed? ”,
Journal Of Computing In Teacher Education, Vol:25, Number:3.
ÖĞÜT, A. (2003). Bilgi Çağında Yönetim, 2. Baskı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
ÖZDEN, Y. (2002). Eğitimde Dönüşüm: Eğitimde Yeni Değerler, 4. Baskı, Pegem Akademi
Yayıncılık, Ankara.
PARSA, A. ve AYTAŞ, M. (2014). “Yeni Gerçeklik: Dijital Yerliler ve Göçmenlerle 21.Yüzyıl
Okuryazarlığında Birleşmek”, Dijital Panorama Bilgi İletişim Teknolojilerinde Son
Gündem (Editör: Z. B. A. Vural), Ütopya Yayınevi, Ankara.
PENSKY, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon, MCB University Pres,
Vol:9, No:5, October.
PRENSKY, M. (2004). “The Emerging Online Life of the Digital Native: What they do differently
because of technology, and how they do it”, The Emerging Online Life Of The Digital
Native.
KAYNAKÇA
B. Karabulut
PRENSKY, M. (2009). H. Sapiens Digital: From Digital Immigrants and Digital Natives to Digital
Wisdom, http://www.wisdompage.com/Prensky01.html, (22.04.2014).
RIKHYE, R., COOK, S, ve BERGE, Z. L. (2009). “Digital Natives vs. Digital Immigrants: Myth or
Reality?”, International Journal of Instructional Technology and Distance Learning,
Vol: 6, Number: 2.
ŞAHİN, M. C. (2009). “Yeni Bin Yılın Öğrencilerinin Özellikleri”. Anadolu Üniversitesi, S o s y a l
Bilimler Dergisi. Cilt 9, No 2, Eskişehir.
ŞEN, S. (2009). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin ve Sınıf Öğretmenlerinin Bilgisayar Tutumları.
(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Denetimi
ABD, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
TEKELİ, H. (1994). Bilgi Çağı: Bilgi Çağının Sosyal, Kültürel ve Ekonomik Etkileri, Simavi
Yayınları, İstanbul.
TONTA, Y. (2009). Dijital Yerliler, Sosyal Ağlar ve Kütüphanelerin Geleceği. Türk Kütüphaneciliği,
23, 4, s. 742-768.
VURAL, A. B. ve BAKIR, U. (2007). “Distopyan Perspektiften Bilgi İletişim Teknolojileri ve İnsanlığın
Geleceği”. Selçuk Üniversitesi, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt 5, No: 1, s. 5-21, Konya.
WALLERSTEIN, I. (2000). Bildiğimiz Dünya Sonu, (Çev: T. Birkan), Metis Yayınları, İstanbul.
WAYCOTT, J., BENNETT, S., KENNEDY, G., DALGARNO, B, ve GRAY, K. (2010). “Digital divides? Student
and staff perceptions of information and communication Technologies”, Computers &
Education, Vol:54, Issue:4, Page:1202-1211.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com