FROM ONE OF THE LATE OTTOMAN SCHOLARS ÖMER ZİYÂEDDİN DAĞISTÂNÎ
Journal Name:
- Turkish Studies
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
Ömer Ziyâeddin Dağıstânî (d. 1921) was a sufi scholar who lived in the late Ottoman period and served in different parts of the empire in various positions. He was emigrated from Caucasus to capital city, Istanbul and served respectively in various positions the mufti of the army (alay müftülüğü), deputy judge (kadı naipliği), muderris and sheikh. He did not remain unresponsive to the social, economic, political, and cultural changes of his time and expressed his opinions about these changes via his works.
In the Second Constitutional Period he wrote Hadis-i Erbain fi-Hukuki's-Selâtîn about the Caliphate and rights of the sultans and Mir'ât-ı Kânûn-i Esâsî about constitutionalism. He was sent to exile due to his ideas he supported in these works by the claims of having an affiliation with the oppositional movement of the Muhammadan Union (İttihad-ı Muhammedi Cemiyeti) and being involved in the 31 March Incident. The hardships he had faced during the process of being sent to exile and after the exile and interesting events will be handled in its historical context. In this study, in addition to archival sources in Ottoman Archives, Meşîhat Archives and National Archives secondary sources were used about his life.
In this article, based on the life of Ömer Ziyâeddin Dağıstânî who wrote more than twenty works in the fields of Islamic creedal doctrine (akaid), hadith and tasawwuf the late Ottoman Empire was brought to light. In this study, biography writing was employed as a theoratical framework. Qualitative research and documents found in archives were employed. This article aimed to examine his life adventure by using primary and secondary historical sources.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Osmanlı son devrinde yaşamış, imparatorluğun farklı bölgelerinde çeşitli hizmetlerde bulunmuş olan Ömer Ziyâeddin Dağıstânî (ö. 1921) sufî bir âlimdir. Kafkasya'dan göç ederek payitaht İstanbul'a gelen ve sırasıyla imparatorluğun farklı bölgelerinde alay müftülüğü, kadı naipliği, medrese hocalığı ve tarikat şeyhliği vazifelerinde bulunan bu âlim dönemin değişen sosyal, ekonomik, siyasî ve kültürel yöndeki değişimlerine kayıtsız kalmamış, eserleriyle bu değişimler hakkındaki görüşlerini ifade etmiştir.
II. Meşrutiyet döneminde hilafet ve sultanların hukuku hakkında Hadis-i Erbain fi-Hukuki's-Selâtîn ve meşrutiyet hakkında Mir'ât-ı Kânûn-i Esâsî isimli eserleri kaleme almıştır. Bu eserlerde savunduğu görüşler, 31 Mart Vak'ası'na karıştığı ve muhalif bir hareket olan İttihad-ı Muhammedî Cemiyeti'yle bağlantısı olduğu iddiasıyla sürgüne gönderilmiştir. Sürgüne gönderilme süreci ve sürgünden sonra yaşadığı zorluklar ve enteresan olaylar dönemin tarihsel bağlamı içerisinde ele alınacaktır. Bu çalışmada hayatı hakkında Başbakanlık Osmanlı Arşivi, İstanbul Müftülüğü Arşivi ve İngiliz Arşivi’nde yer alan belgelerin yanısıra ikincil kaynaklar kullanılmıştır.
Bu tebliğde akaid, hadis, tasavvuf gibi alanlarda yirmiden fazla eser vermiş olan, imparatorluğun farklı coğrafyalarında çeşitli vazifelerde bulunmuş sufî bir âlim olan Ömer Ziyâeddin Efendi'nin hayatı temelinde Osmanlı Devleti’nin son dönemine ışık tutulacaktır. Bu çalışmada teorik çerçeve olarak biyografi yazımı benimsenmiş, nitel araştırma metodu ve arşivlerde bulunan belgeler kullanılmıştır. Birincil ve ikincil tarihsel kaynaklar kullanılarak yazılan bu makalede Dağıstânî’nin hayat serüveni incelenecektir.
- 35