You are here

Doğada Yapılan Sportif Etkinliklerde Çevresel Sürdürülebilirlik

The Environmental Sustainability in the Sporting Events in Nature

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to evaluate wrong practices encountered with outdoor sports in terms of sustainability aproach that is widely accepted in many fields. Since stuational analysis is tried to be made in terms of aim, scope and metod in this study, descriptive scanning model was used. Increase in the demand for the sporting events in nature gradually constitutes an oppression on natural environment and caused environmental problems. Adopting sustainability approach in natural areas requires extensive planning for enabling the preservation of environment and visitors to have fun as well as increasing the interest in the sporting events in nature and correct management of sources in the planned areas. However, in planning works, it should not be neglected that each nature sport has unique features and therefore it may require specific approaches. In conclusion, in aiming at determining sustainability approach for realization of outdoor activities, it will be important to adopt not only as environmental sustainability but also as participation, social benefit and awareness, education, cultural and behavior pattern.
Abstract (Original Language): 
Bu çalısmanın amacı, doğada yapılan sportif etkinliklerde ekolojik çevre açısından karsılasılan yanlıs uygulamaları sürdürülebilirlik yaklasımı açısından değerlendirmektedir. Çalısma amacına ulasabilmek için, kapsam ve yöntem açısından durum analiziyle betimsel tarama yöntemi kullanılmıstır. Doğada yapılan spor etkinliklerine olan talebin artması doğal çevre üzerinde artan bir baskı olusturmakta ve mikro ve makro düzeyde önemli çevre sorunlarına yol açmaktadır. Doğal alanlarda sürdürülebilirlik yaklasımının benimsenmesi ve doğal çevrenin korunması, kapsamlı bir planlamayı ve planlanan alanda kaynakların doğru yönetimini gerektirmektedir. Sürdürülebilirlik açısından değerlendirildiğinde doğada yapılan spor etkinliklerinin daha özel yaklasımlar gerektirdiği açıktır. Sonuç olarak, doğada yapılan spor etkinliklerinin gerçeklestirilmesinde sürdürülebilirlik yaklasımının benimsenmesi hedeflenirken, çevresel sürdürülebilirliğin eğitim, kültür ve davranıs biçimini de kapsadığı göz ardı edilmemelidir.
213-222

REFERENCES

References: 

Anonim 2008. IOC Spor, Çevre ve Sürdürülebilir Gelisme Rehberi. Çeviren TMOK. TMOK Yayınları.
Anonymous 2009. Queensland Outdoor Recreation Federation (QORF) & Outdoors Queensland.
Australia. Sustainable Recreation. http://www.qorf.org.au/01_cms/details.asp?ID=358.
Aslan, Z. ve Aktas, G. 1994. Turizm Açısından Çevre Sorunlarına Genel Bir Yaklasım. Çevre Dergisi.
Nisan, Mayıs, Haziran,11: 43-45. www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/11-10.pdf.
Bentley, T., Page, S. and Laird, I., 2001. Accidents in The New Zeland Adventure Tourism Industry.
Safety Science. 38: 31-48.
222
Broadhurst, R. 2001. Managing Environments for Leisure and Recreation. Routledge, Taylor &
Francis Group, London.
Carvalho, O. G. 2001. Sustainable Development: Is it Achievable within The Existing International
Political Economy Context? Sustainable Development, May:9: 61-73.
Chernushenko, D., van der Kamp, A. and Stubbs, D. 2001. Sustainable Sport Management: Running
and Environmentally Socially and Economically Responsible Organization. Green & Gold
Inc., Ontorio, Canada.
Cordes, K. and Ibrahim, H. M. 1999. Aplication in Recreation & Leisure for Today and Future.
Second Edition, WCB / McGraw-Hill, Boston.
Çevik, S. 1999. Çevre Konularına Genel Bir Bakıs. Tüketici Bülteni. TSE Yayınları. Ankara
Demirayak, F. 2002. Biyolojik Çesitlilik-Doğa Koruma ve Sürdürülebilir Kalkınma. TÜBĐTAK
Vizyon 2023 Projesi Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli. Aralık, 2002, Ankara.
http://www.tubitak.gov.tr/tubitak_content_files/vizyon2023/csk/EK-14.pdf.
Demirhan, G. 2003. Doğa Sporlarına Đliskin Riskin Algılanması. Spor Bilimleri Dergisi. 14 (1): 1-13.
Dinç, S.C. 2008. Doğa Sporları Ekinliklerine Đliskin Liderlik Ölçeğinin Gelistirilmesi. H.Ü. Sağlık
Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamıs Doktora Tezi.
Ewert, A. 1999. Outdoor Recreation and Natural Resource Management: An Uneasy Alliance. Parks
& Recreation, 34(7): 58-67.
Ewert, A. and Hollenhorst, S. 1995. Adventure Recreation and Its Implication for Wilderness.
International Journal of Wilderness, 3(2), 21-26.
Fresque, J. and Plummer, R. (2009). Accounting for Consumption Related to Outdoor Recreation: An
Application of Ecological Footprint Analysis. Leisure/Loisir, 33(1): 589-614.
Gladwin , T., Kennely J. and Krause S. T. 1995. Shifting Paradigms for Sustainable Development:
Implications for Management Theory and Research. Academy of Management Review, 20
(4): 874-907.
Goldsmith, E. B. 2000. Resource Management for Individuals and Families. Wadswarth, Thomson
Learning U.S.A.
Kaya, L.G. and Smardon, R. 2001. Sustainable Tourism Development: The Case Study of Antalya,
Turkey. U.S. Dept. of Agriculture, Forest Service, Northeastern Research Station, 2001.
General Technical Report NE: 222-227.
Kuntay, O. 2004. Sürdürülebilir Turizm Planlaması. Alp Yayınevi: 147. Ankara.
Mazurkiewicz P. 2005. Corporate Environmental Responsibility: Is a Common. CSR Framework
Possible? World Bank Discussion Paper.
http://siteresources.worldbank.org/EXTDEVCOMMENG/Resources/csrframework.pdf.
Nemli, E. 2007. Sürdürülebilir Gelisme: Ekonomi ile Çevre Arasındaki Denge, Sunum, Đstanbul,
Kalder-Çevre Uzmanlık Grubu, http://www.kalder.org.tr.
Priest, S., and Gass, M. 1997. Effective Leadership in Adventure Programming. Champaign, IL:
Human Kinetics.
Somuncu, M. 2004. Dağcılık ve Dağ Turizmindeki Đkilem: Ekonomik Yarar ve Ekolojik Bedel.
Coğrafi Bilimler Dergisi, 2 (1):1-22.
Uluocak, U. ve Köksal, A. 1998. Dağcılık Tarihinde Etik Tartısmalar. I. Doğa Sporları ve Bilim
Sempozyumu. Bildiriler Kitabı: 15-16, 23-24 Kasım 1998, Ankara.
WCED 1987. World Commission on Environment and Development, Our Common Future: The
Brundtland Report. Oxford University Press, Oxford.
Wheeler, S. 2004. Planning for Sustainability: Toward Livable, Equitable, and Ecological
Communities. Londra ve New York: Routledge.
Yıldız, Z., ve Kalağan, G. 2008. Alternatif Turizm Kavramı ve Çevresel Etkileri. Yerel Siyaset,
Kasım, 35: 42-44.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com