You are here

Home » Content

VİYOLANIN TARİHSEL SÜREÇTEKİ GELİŞİMİ

HISTORICAL DEVELOPMENT OF THE VIOLA

Journal Name:

  • Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
To better understand the place acquired instruments, both musically as well as the need to examine their structural development. This article describes the development of the first ancestor of the stringed instrument, the emergence of the historical process, Viola, has acquired as a result of structural and musical development is a comprehensive research was carried out on the ground. Especially it is targeted to create a resource for the vola students that going on their education. It has been identified that over the years viola has consolidated its place in the orchestra and chamber music, won the identity as a solo instrument and has proven itself.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Enstrümanların edindiği yeri daha iyi anlayabilmek için, hem müzikal hem de yapısal gelişimlerini incelemek gerekir. Bu çalışmada ilk atalarından itibaren yaylı çalgıların gelişimi, tarihsel süreçte viyolanın ortaya çıkışı, yapısal ve müzikal gelişimi sonucunda edindiği yer üzerine kapsamlı bir araştırma yapılmış, konu ile ilgili yapılan çalışmalar taranmıştır. Yapılan bu çalışmayla özellikle viyola eğitimini sürdürmekte olan öğrencilere kapsamlı bir kaynak oluşturmak hedeflenmiştir. Viyolanın oda müziği ve orkestradaki yerini zamanla sağlamlaştırmasıyla birlikte solo kimliğini de kazandığı, gelişimini sürdürmekte olduğu belirlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-viyolanin-tarihsel-surecteki-gelisimi.pdf
  • 24
1202
1223
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Açın, C. (1994). Enstrüman bilim. İstanbul: Yenidoğan Basımevi
Alapınar, H. (2003). Keman yapım tarihi. Ankara: Sevda Cenap-And Müzik Vakfı.
Bey, R.Y. (1986). Türk musikisi. İstanbul: Pan Yayıncılık.
Boyden, D. (2002). The history of violin playing from its origins to 1761. New York: Oxford University Press.
Duru, Ş. (2001). Johannes Brahms’ın Piyano-Keman, Piyano-Viyola ve Piyano-Viyolonsel Sonatları Üzerine Bir İnceleme. Yayınlanmış sanatta yeterlik tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Ece, A. S. (1998). Ortaçağdan Barok Döneme Kadar Viyoladaki Yapısal Değişimin İncelenmesi. Yayınlamış doktora tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Eduard, M. (1984). Italienische merkmale in der mannheimer violintechnik. Almanya: Würtz.
Göbelez, C (1996). Çalgılar dünyasında keman. İstanbul: Sistem Ofset.
Haweis, H.R. (1893). Old violins and violin lore. Londra: Willianm Reeves Bookseller.
Jones, S. S. (1995). The lira da braccio. A.B.D.: The Early Music Instutue.
Marcuse, S. (1975). A survey of musical instruments. New York: Harper and Row.
Modiri, B. T. (2010). William Primrose’un hayatı ve Viyola Tekniğine Getirdiği Yenilikler. Yayınlanmış sanatta yeterlik tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Nelson, S. (2003). The violin and viola. New York: Dover Publications.
Viyolanın Tarihsel Süreçteki Gelişimi
Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 8, Sayı: 24, Aralık 2016
1221
Tertis, L. (1974). My viola and I. London: Elec Books Limited.
Woodfield, I. (1984). The earliest history of the viola. Londra: Oxford University Press.
Woodfield, I. (1980). The new grove dictionary of music and musicians, vol. 19. Londra: Macmillan Publishers.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com