You are here

Home » Content

SÖZLÜ KOMPOZİSYON, YAZILI KOMPOZİSYON VE YEDİ HARF HADİSİ

Orality, Literacy and The 'Seven Ahruf Hadith

Journal Name:

  • Atatürk Üniversitesi İlâhiyât Tetkikleri Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The well known hadith that the Quran was revealed according to sevenahruf (alâ sab'ati ahruf) indicates that a certain amount of variation in the text of the Quran was considered legitimate, indeed normal, in the earliest days of Islam. The dominant view among traditional scholars is that this initial allowance was then reduced by the decision of the Caliph 'Uthmdn, with the agreement of the Companions, to unify the community on one textual skeleton (rasm), albeit allowing for various 'readings' (qiradt), such as those of the Seven, the Ten, etc., within the confines of this rasm. In this article, we consider the various traditional interpretations of the 'seven ahruf hadith, alongside the numerous references to non-standard variant readings in the hadith, tafsir and qiradt literature, to gain a clearer idea of the nature of this textual variation both before and after 'Uthman's decision. At the same time, we aim to apply the insights gained from orality studies (particularly work done on the Homeric tradition) to show how the picture outlined in the traditional sources suggests an oral recitation (qur'an) with an initial degree of multiformity (in this instance, 'seven ahruf), such as is characteristic of oral texts, which is then presented in a written version (known as al-rasm al- 'Uthmâni or al-maşâhif al- 'Uthmaniyya) which has a much greater degree of uniformity, such as is characteristic of written texts, although a degree of multiformity is nevertheless maintained (the Seven/Ten Readings, etc.). Finally, we consider the course of recent Euro-American scholarship on the (Qur'an in the light of these observations.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Kur'ân-ı Kerîmin yedi harf üzere ('ala sab 'ati ahruf) indirildiğini bildiren meşhur hadis, islamiyetin erken dönemlerinde Kur'an metnine ait belirli sayıdaki kıraat farklılıklarının meşru, daha (doğrusu normal, kabul edildiğini gösterir. islamiyet'in ilk dönemlerinde var olan bu serbestliğin daha sonra halife Osman'ın (r.a.), sahabenin de onayını alarak Müslümanları Kur'an metninin tek yazım biçiminde (rasm) birleştirme kararıyla daraltıldığı görüşü geleneksel âlimler arasında hâkimdir. Her ne kadar bu yazım biçimi bilinen yedi, on v.b. birçok kıraat şekline açık olsa da sınırlayıcı olduğuna hükmedilmiştir. Bu makalede, yedi harf hadisi hakkındaki çeşitli yorumların yanı sıra hadis, tefsir, kıraat literatüründe yer alan standart dışı kıraatlere dair referansları da ele alarak bu metinsel çeşitliliğin halife Osman'ın (r.a.) kararından önceki ve sonraki durumu hakkında net bir fikir oluşturmayı amaçlıyoruz. Aynı zamanda, sözlü kompozisyon araştırmalarının (bilhassa Homer geleneği ile ilgili araştırmaların) verilerini Kur'an metniyle ilgili bilgilere uygulamak suretiyle klasik kaynaklarda nasıl bir tablonun ortaya çıktığını göstermeyi hedefliyoruz. Bu doğrultuda, başlangıçta var olan çok biçimli sözlü kıraati, (bu örnekte 'yedi harf) bir sözlü kompozisyon örneği olarak; sonradan ileri seviyede tek biçimli yazılı metin haline getirilen (er-resm el-'Osmânl veya el-maşâhif el-'Osmâniyye olarak bilinen) Kur'an metnini, belirli bir seviyede çok biçimlilik devam etse de(yedi, on v.b. kıraatler gibi), bir yazılı kompozisyon örneği olarak önereceğiz. Son olarak bu incelemelerin ışığında çağdaş Avrupa-Amerikan Kur'an bilimleri çalışmalarını değerlendireceğiz.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-sozlu-kompozisyon-yazili-kompozisyon-yedi-harf-hadisi.pdf
  • 42
329
379
  • Turkish

REFERENCES

References: 

El-A'zami, M. M.
(2003)
. The History of the Qur'anic Textfrom Revelation to Compilation. Leicester: UK Islamic Academy.
Bellamy, J. A. (2002). A Further Note on 7sâ. JAOS , 587-588.
Bellamy, J. A. (1991). Al-Raqim or al-Ruqüd? A Note on Sürah 18:9 . JAOS , 115¬117.
Bellamy, J. A. (1992). Fa-Ummuhu Hâwiyah: A Note on Sürah 101:9. JAOS , 485¬487.
Bellamy, J. A. (1993). Some Proposed Emendetions to the Text of the Koran. Journal of the American Oriental Society , 562-573.
Bellamy, J. A. (2001). Textual Criticism of the Koran. JAOS , 1-6.
Bellamy, J. A. (1973). The Mysterious Letters of the Koran: Old Abbreviations of the
Basmala. JAOS , 267-85.
Bellamy, J. (1996). More Proposed Emendetions to the Text of the Koran . JAOS ,
196-204.
El-Bennâ, A. Ithafu fudala' al-başar fi l-qırâ'ât al-arba' 'aşar. Beyrut: Daru'n-Nedveti'l-Cedîde.
Buhârî. Sahih . Beyrut: Daru'l-Fikr.
Ed-Dânî. al-Muqni' fi rasm masahif al-amsar. Kahire: Mektebetü'l-Külliyyâti'l-Ezhe-riyye.
Denffer, A. v.
(1983)
. 'Ulûm al-Qur'ân: An Introduction to the Sciences of the (Qur'an. Leicester: The Islamic Foundation.
Donner, F. M. (2008). The Qur'ân in Recent Scholarship: Challenges and Desiderata. G. S. Reynolds içinde, The QQur'an in Its Historical Context (s. 29-50). London ve New York: Routledge.
Donner, F. (2007). Quranic furqân. Journal of Semitic Studies , 279-300.
Dutton, Y. (1999). The Origins of Islamic Law: The Qur'an, the Muvatta'andMadinan Amal. Richmond: Curzon Press.
Ebu Dâvüd, (1893). Sunan. Kahire: al-Matbaatu'l-Hayriyye.
Ebu Zahra, M. (1958). Usûlal-fiqh . Kahire?: Daru'l-Fikri'l-Arabi.
Foley, J. M. (1999). Homer's Traditional Art. University Park, PA: The Pennsylvania State University Press.
SÖZLÜ KOMPOZİSYON, YAZILI KOMPOZİSYON VE YEDİ HARF HADİSİ
377
Halaf, A. (1977). Ilm usûl al-fiqh. Kuveyt: Daru'l-Kalem.
Hamdan, O.
(2010)
. The Second Maşâhif Project: A Step Towards the Canonization of the Qur'anic Text. A. Neuwirth, N. Sinai, & M. Marx içinde, The Qur'anic Context: Historical and Literary Investigations into the Qur'anic Milieu (s. 812-813). Leiden ve Bos¬ton: Brill.
İbn
Abdi'l-Berr
, (1977-91). al-Tamhidli-ma fi l- Muvatta'min al-ma'ani va-l-asanid. Mohammedia: Vizaratu'l-Evkaf ve'ş-Şuuni'l-İslamiyye.
İbn
Atiyye
, (1975-91). al-Muharrar al-vacizfi tafsir al-kitab al-'aziz. Mohammedia: Vizaratu'l-Avkafi va'şl-Şuuni'l-İslamiyye
İbnu'l-Cezerî. Kitab al-naşr fi l-qira'at al- 'aşr. Beyrut: Daru'l-Fikr.
İbnu'l-Cezerî, (1932). Gayat al-nihaya fi tabaqat al-qurm. Kahire: Matba'atü's-Sa'âde.
İbn Cinnî, (1998). al-Muhtasab fi tabyin vucûh şavazz al-qirâ'ât va-l-idah 'anhâ . Beyrut: Daru'l-Kütübi'l-İlmiyye.
İbn Ebi Dâvüd, (1985). Kitab al-Masahif . Beyrut: Daru'l-Kütübi'l-İIlmiyye.
İbn Haleveyhi, (1934). Muhtasar fi Şavâzz al-Qur'ân min Kitab al-Badi'. Kahire: al-Matba'atu'r-Rahmâniyye.
İbn Hanbel, A. (1994). al-Musnad. Beyrut: Daru'l-Fikr.
İbn Hişâm, (1978). al-Sira al-nabaviyya . Kahire: Mektebetü'l-Külliyyâti'l-Ezheriyye.
İbn Mucâhid, (1980). Kitab al-Sabafi l-qım'at. Kahire: Daru'l-Ma'ârif.
İbnu'n-Nedîm, al-Fihrist. Kahire: Matba'atu'l-İstikâme.
İbn Rüşd, (1984-7). al-Bayan va-l-tahsil. Beyrut: Daru'l-Ğarbi'l-İslâmî.
İbn Rüşd, (1985). Bidayatal-muctahid. Beyrut: Daru'l-Ma'rife.
İbn Şabba, Tarih al-Madina al-munavvara . Cidde: Daru'l-Isfahânî.
Jeffery, A.
(1937)
. Materials fort he History of the Text of the QQur'an. Leiden: Brill.
Jones, A. (2003). Orality and Writing in Arabia. Encyclopaedia of the Qur'an . içinde Leiden ve Boston: Brill.
Jones, A. (1983). The Qur'ân-II. A. B. diğerleri içinde, The Cambridge History of Arabic Literatures. Arabic Literature to the End ofthe Abbasid Period (s. 228-245). Cambridge: Cambridge University Press.
Jones, A. (2003). The Word Made Visible: Arabic Script and the Committing of the Qur'ân to Writing . C. F. Robinson içinde, Texts, Documents and Artefacts: Islamic Studies in Honour of D. S. Richards (s. 1-16). Leiden ve Boston: Brill.
El-Kazarûnî. (1912). Haşiya, al-Baydâvî. Kahire: Daru'l-Kütübi'l-Arabiyyeti'l-Kübrâ.
Kehhale, Ö. R. (1957). Mu'cam al-Mu'allifin. Beyrut: Daru İhyai't-Turâsi'l-Arabî.
El-Kurtubî. (1967). al-Cami'li-ahkam al-Qur'an. Beyrut: Daru'l-Fikr.
Lord, A. (1960). The Singer of Tales. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Madigan, D.
(2001)
. The Qur'âns Self-Image. Princeton, NJ: Princeton University
378
Yasin DUTTON - Çev. Nazife Nihal İNCE
Press.
Mâlik. (1930). al- Muvatta'. Kahire: Matbaâtu'l-Halebî.
Mâlik. (1993). al-Muvatta' li-Imam Dar al-Hicra Malik Ibn Anas, rivayat abi Muş'ab al-Zuhri al-Madani. Beyrut: Müessesetü'r-Risâle.
Mâlik. (1994). al-Muvatta li-Imam Dar al-Hicra va-'Âlim al-Madina Malik Ibn Anas al-Asbahi, rivayat SuvaydIbn Saidal-Hadasani. Manama: İdaratu'l-Avkafi's-Sünniyye.
Mâlik. al-Muvatta'li-l-ImamMalik, rivayatal-Qa'nabi. Kuveyt: Şeriketu'ş-Şurûk.
Mâlik. (1988). Muvatta' al-Imam Malik Ibn Anas, rivayat Ibn al-Qasim va-talhis al-Qabisi . Cidde: Daru'ş-Şurûk.
Mattson, I. (2008). The Story of the QQur'an: Its History and Place in Muslim Life. Mal-den, MA/Oxford/Victoria: Blackwell Publishing.
Melchert, C. (2000). Ibn Mucâhid and the Establishment of Seven Qur'ânic Rea¬dings. Studia İslamica , 5-22.
Melchert, C. (2008). The Relation of the Ten Readings to One Another. Journal of QQur'anic Studies , 73-87.
İbn Mihrân, (1980). al-Mabsût fi l-qira'at al-'aşr. Dımaşk: Matba'atu Mecmai'l-Luğati'l-Arabiyye.
Monroe, J.
(1972)
. Oral Composition in Pre-Islamic Poetry. Journal of Arabic Litera¬tures , 1-53.
Müslim. Sahih . Beyrut: Daru'l-Fikr.
Neseî. Sunan . Beyrut: Daru'l-Kütübi'l-İlmiyye.
En-Nevevi.
(1977)
. An-Navavi's Forty Hadith. Dımaşk: The Holy Koran Publishing House.
Nöldeke, T.
(1090-38)
. Geschichte des Qorans . Leipzig: T. Weicher.
Ong, W. J.
(2002)
. Orality and Literacy: The Technologizing of the Word. Londra ve New York: Routledge.
Ömer, A. M., & Mukram, A. S. (1991). Mu'cam al-qira'at al-Qur'aniyya. Tahran: İntişarat Usva.
Qadhi, A. A. (1999). An Introduction to the Sciences of the QQur'aan . Birmingham: al-Hidaayah Publishing and Distribution.
Rabb, İ. (2006). 'Non-Canonical Readings of the Qur'ân: Recognition and Authenticity (The Himşi Reading). Journal of Qur'anic Studies , 84-127.
Sahnûn.
(1905-6)
. Al-Mudavvana al-Kubra. Kahire: Matba'atu's-Sa'âde
Es-San'ânî. (1970-2). al-Musannaf . Beyrut: el-Meclisu'l-İlmî.
Es-Sâvî. Haşiyat al-Savi 'ala tafsir al-Calalayn. Beyrut: Daru'l-Fikr.
Samir, S. K.
(2008)
. The Theological Christian Influens on the Qur'ân: A Reflection. G. S. Reynolds içinde, The QQur'an in Its Historical Context (s. 141-162). Londra ve New York: Routledge.
SÖZLÜ KOMPOZİSYON, YAZILI KOMPOZİSYON VE YEDİ HARF HADİSİ
379
Schoeler, G.
(2009)
. The Genesis of Literature in Islam: From the Aural the Read. Edin¬burgh: Edinburgh University Press.
Schoeler, G. (2006). The Oral and the Written in the Early Islam. Londra ve New York: Routledge.
Shah, M. (2004). The Early Arabic Grammarians' Contributions to the Collection and Authentication of Qur'anic Readings: The Prelude to Ibn Mucâhid's Kitâb al-Sab'a'. Journal of Qur'anic Studies , 72-102.
Sıddîqî,
A
. H. (1976). Sahih Muslim tercümesi. Lahore: Sh. Muhammad Aşraf.
Stewart, D. (2008). Notes on Medieval and Modern Emendations of the Qur'ân . G. S. Reynolds içinde, The QQur'an in Its Historical Context (s. 225-248). Londra ve New York: Routledge.
Eş-Şeybâni,
&
Clarke, A. (2006). The Kitab al-Âsar of Imam Abû Hanifain the Narration of Imam Muhammad ibn al-Hasan al-Şaybani. London: Turath Publishing.
Eş-Şinqîtî, S. A. Naşr al-Bunûd 'ala maraqial-Su'ûd: Mohammadia: Şundüqu İhyâ'it-Turâsi'l-İslâmi.
Et-Tabarî. (1978). Cami'al-bayan fi tafsir al-Quran. Beyrut: Daru'l-Fikr. Tirmizî. Sahih. Beyrut: Daru'l-Fikr.
El-Vanşarîsî. (1983). al-Mi'yar al-mu'rib va-l-cami' al-muğrib 'an fatavi 'ulama' Ifriqiyyq va-l-Andalus va-l-Mağrib. Beyrut: Daru'l-Ğarbi'l-İslamî.
Zeydân, A. (1985). al-Vaciz fi usûlal-fiqh . Beyrut: Müessesetü'r-Risâle.
Ziriklî, H. (1989). al-A'km . Beyrut: Daru'l-İlmi Li'l-Melâyîn.
Zwettler, M. (1978). The Oral Tradition of Classical Arabic Poetry: Its Character and Implications. Columbus, OH: Ohio State University Press.
_(1954). Kitâb al-Mabâni. A. Jeffery içinde, Two Muqaddimas to the Qur'anic Sciences (s. 19-22). Kahire: Mektebetü'l-Hancî.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com