You are here

Home » Content

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi Stratejilerine Yönelik Görüşleri

Religious Culture and Ethics Teacher Candidates’ Views about Classroom Management Strategies

Journal Name:

  • Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The main aim of this study is to determine religious culture and ethics course teacher candidates’ views regarding classroom management strategies. Within 2010-2011 Academic Year, Spring Term, 103 religious culture and ethics course teacher candidates at Ataturk University participated in the study. The data of the research were gathered using a questionnaire survey developed by Çakmak, Kayabaşı, and Ercan (2008). In the analysis of the research data t-test and one way analysis of variance (ANOVA) were used along with descriptive statistics. According to the results, it was observed that religious culture and ethics course teacher candidates agree on the class management strategies in general. The most important class management strategies observed by the religious culture and ethics course teacher candidates were determined as: “drawing the students’ attention”, “providing motivation” and “creating a safe learning environment”. In addition, the results showed that there was no statistically significant relationship between religious culture and ethics course teacher candidates’ opinions on classroom management strategies with respect to “gender”. However, statistically significant differences were found with respect to both “education level” and “programs studied”.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın temel amacı, din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmen adaylarının, sınıf yönetimi stratejilerine yönelik görüşlerini belirlemektir. Araştırmaya 2010-2011 eğitim-öğretim yılı bahar yarıyılında Atatürk Üniversitesi’nde öğrenim gören 103 din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmen adayı katılmıştır. Tarama modelindeki bu araştırmanın verileri Çakmak, Kayabaşı ve Ercan (2008) tarafından geliştiren anket aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistiklerin yanında t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmada ulaşılan sonuçlara göre; Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının, sınıf yönetimi stratejilerine katılımlarının yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının en önemli gördükleri sınıf yönetimi stratejileri; “öğrencilerin dikkatini çekme”, “motivasyon sağlama” ve “güvenilir öğrenme ortamı oluşturma” olarak tespit edilmiştir. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmen adaylarının sınıf yönetimi stratejilerine yönelik görüşlerinin “cinsiyete” göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermediği, ancak hem “öğrenim durumları”na hem de “öğrenim gördükleri programlara” göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaştığı saptanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-din-kulturu-ahlak-bilgisi-ogretmen-adaylarinin-sinif-yonetimi-stratejilerine-yonelik-gorusleri.pdf
  • 3
211
230
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Alkan, C. (1979). Eğitim Ortamları. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Yayınları.
Altaş, N. (2001). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretimi. Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
Altunışık R., Coşkun R., Bayraktaroğlu S., ve Yıldırım E. (2010). Sosyal Bilimlerde
Araştırma Yöntemleri. (6. Baskı). Sakarya: Sakarya Yayınevi.
Azar A. (1999). “Yeni Öğretmenlerin İş Başında Gelişimini Destekleyen Modeller”.
Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 11, 39-45.
Aydın, F. (2011). “Coğrafya Öğretmen Adaylarının “Sınıf Yönetimi Stratejilerine”
Yönelik Görüşleri”. Marmara Coğrafya Dergisi, Sayı: 23, 93-110.
Aydın, M. (1998). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem Teknik ve İlkeleri (3. Baskı).
Ankara: PegemA Yayıncılık.
Başar, H. (2008). Sınıf Yönetimi (14. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (6.Baskı). Ankara:
PegemA Yayıncılık.
Celep, C. (2000). Sınıf Yönetimi ve Disiplini. Ankara: Anı Yayınları.
Çakmak, M., Kayabaşı, Y. ve Ercan, L. (2008). “Öğretmen Adaylarının Sınıf Yönetimi
Stratejilerine Yönelik Görüşleri”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, Sayı:35, 53-64.
Çelikten, M., ve Şanal, M. (2005). “Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri”. Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
Denkdemir, E. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Hakkında Görüşleri ve Bir
Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Doğan, R. ve Tosun, C. (2002). İlköğretim 4. ve 5. Sınıflar İçin Din Kültürü ve Ahlak
Bilgisi, Ankara: PegemA Yayınları.
229
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Adaylarının
Sınıf Yönetimi Stratejilerine Yönelik Görüşleri
Doğan, R. ve Tosun, C. (2003). İlköğretim 6. 7. ve 8. Sınıflar İçin Din Kültürü ve Ahlak
Bilgisi Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara: PegemA Yayınları.
Doyle, W. (1986). “Classroom Organisation and Management”. Handbook of Research on
Teaching. Ed. M. C. Wittrock.Third Edition. New York: Macmillan Pub.
Erden, M. (2005). Sınıf Yönetimi. İstanbul: Epsilon Yayınları.
İlgar, L. (2007). İlköğretim Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Anlayışı Üzerine Bir
Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. (6. Basım)
Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
Kars, Y. E. (2007). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Kendi Algılarına
Dayalı Sınıf Yönetimi Yeterlikleri (Konak İlçesi Örneği). Yüksek Lisans
Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Küçükahmet, L.(2004). Sınıf Yönetimi (6. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Lemlech, J. K. (1988). Classroom Management, Methods and Techniques for Elementary
and Secondary Teachers. 3rd Revised Edition. New York: Waveland
Press.
Levin, J. and Nolan, J. F. (1991). Principles of Classroom Management, A Hierarchical
Approach. New York: Prentice Hall, Inc.
Lewis, R. and Burman, E. (2008). Providing for Student Voice in Classroom Management.
International Journal of Inclusive Education, Vol. 12(2), 151-167.
Mathews, J. (2000). “New Teachers Rarely Learn Classroom Management”. http://www.
washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A23017-2000Dec18.html
Erişim Tarihi 05.02.2012
Milner, R.H. and Tenore, B.F. (2010). Classroom Management in Diverse Classrooms.
Urban Education, Vol. 45(5), 560-603.
Özsoy, O. (2003). Etkin Öğretmen Etkin Öğrenci Etkin Eğitim. İstanbul: Hayat
Yayıncılık.
Öztürk, M. (1994). “Öğretim Programının Uygulayıcısı Olarak Öğretmen”. I. Eğitim
Bilimleri Kongresi (Kuram-Uygulama-Araştırma), Adana: 23-30 Nisan
1994, C. 1, 269-273.
Sünbül, A. M. (2002). “Bir Meslek Olarak Öğretmenlik”. Öğretmenlik Mesleğine Giriş.
(2. Baskı) Ed.: Özcan Demirel-Zeki Kaya. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Şentürk, H. ve Oral, B. (2008). “Türkiye’de Sınıf Yönetimi ile ilgili Yapılan Bazı
Araştırmaların Değerlendirilmesi”. Elektronik Sosyal Bilgiler Dergisi,
7(26), 1-26.
230 / Eyup ŞİMŞEK
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi 2012 16 (3): 211-230
Tal, C. (2010). Case Studies to Deepen Understanding and Enhance Classroom
Management Skills in Preschool Teacher Training. Early Childhood
Education Journal, V. 38(2), 143-152.
Tavşancıl, E. (2005). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. (2. Baskı). Ankara:
Nobel Yayınları.
Terzi, Ç. (2001). Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Anlayışlarına İlişkin Görüşlerinin
Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü.
Uçar, R. (2004). İlköğretim Okulları II. Kademedeki Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi
Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Yeterlikleri (Kayseri İl Merkezi Örneği).
Doktora Tezi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Wragg, E.C. (1993). Class Management, Classroom Skill Series. New York: Published
by Routledge.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com