You are here

ASIL İŞVEREN – ALT İŞVEREN İLİŞKİSİNİN 4857 SAYILI İŞ KANUNU KAPSAMINDAKİ YASAL ÇERÇEVESİ

THE LEGAL FRAMEWORK OF BUSINESS RELATION BETWEEN THE MAIN EMPLOYER AND THE SUB-EMPLOYER IN THE CONTEXT OF TURKISH LABOR LAW NO. 4857

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
In the scope of the Labor Law numbered 4857, no doubt that the most argued issue is the status of the main-employer and the sub-employer body. This issue has distracted the courts and it seems that it will continue to do so since the law was accepted and came into effect in 2003. Because of increasing trend of the employment form and spreading especially in the public sector, the issue became continuously on the agenda. In this study, the evolution process of sub-employer system which is not a new form employment type, is evaluated in terms of the conditions and legal aspects of it in general terms.
Abstract (Original Language): 
4857 sayılı İş Kanunu kapsamında en fazla tartışılan konuların başında şüphesiz olarak asıl işveren – alt işveren (taşeron) kurumu gelmektedir. Yasanın kabul edilip yürürlüğe girdiği 2003 yılından bu yana konu büyük ölçüde doktrini ve yargıyı meşgul etmiş ve gelecekte de meşgul edecek gibi görünmektedir. Son yıllarda bu istihdam biçiminin göstermiş olduğu genişleme trendi ve özellikle de kamu kesiminde de yaygınlaşması, konunun sürekli gündemde kalmasına neden olmuştur. Bu çalışmada, ilkin genel kanın aksine yeni bir istihdam formu olmayan alt işverenlik uygulamasının ortaya çıkış süreci kısaca değerlendirildikten sonra, yürürlükteki mevzuatımıza göre alt işverenlik ilişkisinin oluşturulmasının şartları, bildirim yükümlülüğü ve alt işverenlik sözleşmesinin oluşturulması, ilişkinin son bulma esasları, muvazaa ve yaptırımları genel hatlarıyla ele alınmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 

REFERENCES

References: 

Alpagut Gülsevil, (2008/I), AB’de Güvenceli Esneklik ve Türkiye’de Yasal Düzenlemeler, TİSK Akademi, s.6-37.
Biagi Marco, (2003), İş yaratma ve İş Hukuku – Korunmadan Öngörülen Eyleme, MESS, İstanbul.
Canpolat Talat, (1992), Türk İş Hukukunda Asıl İşveren-Alt İşveren İlişkisi, Kazancı, Ankara.
Çankaya Osman Güven/ Çil Şahin, (2008), Asıl İşveren Alt İşveren İlişkisinde İşverenlerin Değişmesi ve Bunun İş İlişkisine Etkileri, Prof. Dr. Devrim Ulucan’a Armağan, Legal, s. 187-230.
Çankaya Osman Güven/ Çil Şahin, (2006), 4857 Sayılı İş Kanununa Göre Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisi, Sicil, Eylül, s.69-81.
Çankaya Osman Güven, (2002), Türk İş Hukukunda Alt İşveren Kavramı, Uygulamada Asıl İşveren-Alt İşveren İlişkilerinde Doğan Bazı Sorunlar, Yargıç Dr. Aydın Özkul’a Armağan, Ankara, s.15-31
Çelik Nuri, (2012), İş kanunundaki Asıl İşin Bir Bölümünün Alt İşverene Verilmesi Koşulluna İlişkin Bir Yasal Değişiklik Girişimi Üzerine Düşünceler, Prof. Dr. Sarper Süzek’e Armağan, Beta, İstanbul, s.6-18.
Çelik Nuri, (2000), Asıl İşverenle Yapılan Toplu İş Sözleşmesinden Alt İşverenlerin Yaralanıp Yaralanamayacaklarına İlişkin Yargıtay Kararların Gelişimi, Prof. Dr. Nusret Ekin’e Armağan, Tühis, Ankara, s.783-788.
Ekonomi Müniri, (2008), “Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisinin Kurulması ve Sona Ermesi”, Türk İş Hukukunda Üçlü İlişkiler, Legal, İstanbul.
Eren Selçuk/ Tuncel Ferhan, (2010), Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisi ile İlgili Yargıtay Kararları, Türk İş, Ankara.
Eyrenci Öner/ Taşkent Savaş/ UlucanDevrim, (2010), Bireysel İş Hukuku, 4.Bası, Legal, İstanbul.
Gerek Nüvit, (2007), Kamu Kuruluşlarında Hizmet Alım İhaleleri Kapsamında Çalıştırılan Alt İşveren İşçileri ile İlgili Sorunlar, Çalışma ve Toplum, 4, s.81-91.
Güzel Ali, (2004), İş Yasasına Göre Alt İşveren Kavramı ve Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisinin Sınırları, Çalışma ve Toplum, 1, s.48-62.
Hekimler Alpay, (2011), 4857 sayılı İş Kanunu Kapsamında Alt İşverenlik Kurumu Üzerine Düşünceler, İktisat ve Toplum, sayı 8, , s.70-74.
10
Hekimler Alpay, (2009), Fexibilitaet und Sicherheit in der Türkei, Flexible and Secure Employment, Ljubljana, 59-75.
İncirlioğlu Lütfi, (2006), Güncel Yargıtay Kararları Işığında Açıklamalı Yeni İş Kanunu, Legal, İstanbul,.
Kaplan Tuncay, (2005), Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisinde Muvazaalı İşlem Sorunu, Prof. Dr. Can Tuncay’a Armağan, Legal, İstanbul, , s.219-233.
Koç Yıldırım, (2001), Taşeronluk ve Fason Üretim, Türk-İş, Ankara.
Köstekli Şeyma İpek, (2008), Esneklik – Güvence Dengesi: AB Deneyimi ve Türkiye, TİSK Akademi, II, s.42.65.
Löschnigg Günther/ Hekimler Alpay, (2011), Avrupa İş Hukuku Çerçevesinde Türk İş Hukuku ile Karşılaştırmalı Avusturya İş Hukukunun Temel Esasları, Efil, Ankara.
Önsal Naci, (2010), Endüstri İlişkileri Notları, Ankara.
Öztürk Kenan, (2011), Tümtis Genel Kurul Konuşması, Türk-İş Dergisi, Mart-Nisan, s.25-29.
Özveri Murat, (2004), Alt İşverenlik Uygulaması ve Yeni İş Yasası, Legal İSGHD, 2, s.383-401.
Tan Namık, (2011), Taşeron Uygulaması ve İşçilerin Kayıpları, Türk-İş Dergisi, Sayı 393, s.68-71.
Taşkent Savaş, (2004), Alt İşveren, Legal İHSGHD, Nisan Haziran, s.364-374.
Tercan Nurseli, (2006), Yasalar Herkes için Eşit Değil Mi? Asıl İşveren – Alt İşveren İlişkisinde Kamu – Özel Ayrımcılığı, Sicil, Eylül, s.86-91
TİSK, 2012, İş Hukukunda Alt İşveren, Ankara,.
Toksöz Hakan, (2011), Taşeronluğun İşçi Sağlığına Etkileri, Sayı 393, Mart -Nisan, s.35-38.
Tunçomağı Kenan/ Centel Tankut, (2005), İş Hukukunun Esasları, Beta, İstanbul.
Süzek Sarper, (2010), Alt İşveren İlişkisinin Kurulması, Legal İHSGHD, Sayı:25, s.16-27.
Şahlanan Fevzi, (2003), 4857 sayılı Yasanın Genel Hükümleri, Sözleşme Türleri, İş Sözleşmesinin Feshi ve İş Güvencesine İlişkin Hükümleri, 4857 sayılı Yeni İş Kanununu Değerlendirme Konferansı Notları, s.70-83.
Şen Sabahattin, (2002), Taşeronluk ve Endüstriyel İlişkilere Etkileri, İstanbul.
Uçum Mehmet/ Arslanoğlu Anıl, (2005), İş Kanununda Esneklik Temelli Üçlü Sözleşmesel İlişkiler, Legal, İstanbul.
Yılmaz Ejder, (2009), Alt İşverenlik İlişkisinin Muvazaalı Olduğunun Tespit Eden İş Müfettişi Raporuna İtiraz Davası, Çimento İşveren Dergisi, Ocak, s.4- 21.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com