You are here

Tanrıyı Oynamak: Kant Etiğinin Kritiği

Pretending God: Critique of Kant’s Ethics

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Due to his theory of deontological ethic, Kant is regard-ed, in the history of philosophy, as one of the cornerstones of eth-ics, and it is said, as a rule, that he has an original theory of ethics in that he posited the idea of free and autonomous individual. However, when dug deeper into Kant‟s ethics, and also if it is ex-actly compared with theological ethic, it is clearly seen that all he has accomplished was to make a copy of the theological ethic and to use such secular terms as reason, conscience, good will, moral law, categorical imperative, universalizability, summum bonum, ethico-civil state/universal religion of mere reason as a substitute for such key terms of religious ethics as God, prophet, for God‟s sake, the Golden Rule, Divine command, Heaven, Kingdom of God without modifying the wording, content and logic of theolog-ical ethics. So, the notion of a subject or reason which pretends to be God has no sign of originality.
Abstract (Original Language): 
Felsefe tarihinde Kant, geliştirdiği ödev ahlakı görüşüyle ahlak felsefesinin temel yapı taşlarından birisi olarak kabul görmüş ve özellikle insanı özgür ve özerk bir varlık kılması bakımından onun özgün bir ahlak felsefesi ortaya koyduğu çoğunlukla dillendirilmiş-tir. Ne var ki, Kant‟ın ahlak görüşü daha derin ve ayrıntılı bir anali-zin konusu yapıldığında ve titiz bir biçimde dini etikle mukayesesi gerçekleştirildiğinde görülecektir ki, onun başardığını söyleyebile-ceğimiz tek şey, dini etiği kopyalamak, dini etiğin biçimine, içeri-ğine ve mantığına dokunmadan Tanrı, peygamber, Tanrının rızası, Altın Kural, ilahi buyruk, cennet, Tanrının krallığı gibi anahtar te-rimlerin yerine akıl, vicdan, iyi niyet, ahlak yasası, koşulsuz buyruk, evrenselleştirilebilirlik, en yüksek iyi, etik devlet/evrensel saf akıl dini gibi seküler kavramlar koymaktır. Tanrının yerini dolduran ve Tanrıyı oynayan bir özne/akıl düşüncesi ise, ne kadar özgürlüğü ve özerkliği tesis ederse etsin, hiçbir biçimde özgün sayılabilecek bir özellik arz etmemektedir.
139
167

REFERENCES

References: 

Aydın, M. (1991). Kant’ta ve Çağdaş İngiliz Felsefesinde Tanrı-Ahlak İlişkisi. Ankara: T.D.V. Yayınları.
Billington, R. (1997). Felsefeyi Yaşamak: Ahlak Düşüncesine Giriş (çev. A. Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Buber, M. (2013). Tanrı Tutulması (çev. A. Tüzer). Ankara: Lotus Yayınevi.
Castoriadis, C. (1993). Dünyaya, İnsana ve Tabiata Dair (çev. H. Tufan). İstanbul: İletişim Yayınları.
Cevizci, A. (2014). Etik: Ahlak Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları
Derrida, J. (2011). İnanç ve Bilim. Din (ed. J. Derrida & G. Vattimo, çev. D. Kundakçı & M. E. Özcan). Ankara: Dost Kitabevi.
Foucault, M. (2005). Özne ve İktidar (çev. I. Ergüden & O. Akınhay). İs-tanbul: Ayrıntı Yayınları.
Frankena, W. (2007). Etik (çev. A. Aydın). Ankara: İmge Kitabevi.
Gündoğdu, H. (2003). Çağdaş Felsefede Ateistlerin Dine Yönelttiği Eleştiriler. Basılmamış Doktora Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi SBE.
Habermas, J. (2003). İnsan Doğasının Geleceği (çev. K. H. Ökten). İstanbul: Everest Yayınları.
Horkheimer, M. (1994). Akıl Tutulması (çev. O. Koçak). İstanbul: Metis
B e y t u l h i k m e 5 ( 2 ) 2 0 1 5
B e y t u l h i k m e A n I n t e r n a t i o n a l J o u r n a l o f P h i l o s o p h y
Abdullatif Tüzer
166
Yayınları.
Horkheimer, M. & Adorno, T. W. (1995). Aydınlanmanın Diyalektiği I (çev. O. Özügül). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Kant, I. (1995). Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi (çev. İ. Kuçuradi). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
Kant, I. (2004). Yaşamın Anlamı (ed. Wolfgang Kraus, çev. G. Uyanık & A. Sarı). İstanbul: Birey Yayınları.
Kant, I. (2007). Ethica: Etik Üzerine Dersler (çev. O. Özügül). İstanbul: Pencere Yayınları.
Kant, I. (2008). Pratik Usun Eleştirisi (çev. İ. Z. Eyüboğlu). İstanbul: Say Yayınları.
Kant, I. (2009). Religion Within the Bounds of Bare Reason (trans. W. S. Pluhar). Cambridge: Hackett Publishing Company.
MacIntyre, A. (2001). Ethik’in Kısa Tarihi (çev. H. Hünler & S. Z. Hünler). İstanbul: Paradigma Yayınları.
Menzer, P. (2007). Paul Menzer: Giriş (1924). İ. Kant. Ethica: Etik Üzerine Dersler. İstanbul: Pencere Yayınları.
Nietzsche, F. (1995). Deccal: Hristiyanlığa Lanet (çev. O. Aruoba). İstanbul: Hil Yayınları.
Nietzsche, F. (2001). Ahlakın Soykütüğü (çev. A. İnam). İstanbul: Yorum Yayınevi.
Nietzsche, F. (2003). Şen Bilim (çev. L. Özşar). Bursa: Asa Kitabevi.
Popper, K. R. (2008). Açık Toplum ve Düşmanları II (çev. H. Rızatepe). İstanbul: Liberte Yayınları.
Rorty, R. (1995). Olumsallık, İroni ve Dayanışma (çev. M. Küçük & A. Tür-ker). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Russell, B. (1998). Sorgulayan Denemeler (çev. N. Arık). Ankara: Tübitak Yayınları.
Tan, N. (2015). İmana Yer Açmak: Immanuel Kant’ın Bilgi ve İman Felsefesi. İstanbul: İz Yayıncılık.
Wagner, P. (2005). Modernliğin Sosyolojisi (çev. M. Küçük). İstanbul: Ay-rıntı Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com