A Solution Offer to the Problem of Alienation: Justice in Plato's Politeia
Journal Name:
- Beytulhikme An International Journal of Philosophy
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
This paper discusses in detail the whatness of justice in the city as self-realization as Plato explains it in his dialogue named Politeia using the methodos called dialektike. The paper gives a de-tailed explanation of how a polis can be just, how the education sys-tem, which is conceived as necessary for a city to be just, should be in a city that is just, the distinction between justice in the city and justice in one person, the role of women in this polis and politeia, as Plato explains these in his work named Politeia. The text also dis-cusses the whatness of justice in the city as each person doing his/her own (to tou autou prattein), and justice of one person as sym-phonia or harmonia, and the relationship these two have with one another. Furthermore the whatness of basic Platonic concepts such as polis, politeia, pleoneksia, tekhne, episteme, psykhe is discussed, and an explanation regarding what it means for a person to be happy according to Plato, and how it is possible; and what relation this has with politike dikaiosyne (justice in a city) is provided. Having analyzed in this way one can argue as a conclusion that the sort of rule Plato suggests (namely “aristocracy”: the rule of the best) turns out to be a rule in which there is no “alienation”, slavery or “slave labor”.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu yazı Platon’da kişinin kendisini gerçekleştirmesi olarak şe-hirde adaletin (politike dikaiosyne) nedirini Platon’un onu Politeia adlı yapıtında dialektike denilen methodos ile açık kıldığı tarzda etraflıca ele alıyor. Platon’un Politeia adlı yapıtında açıkladığı tarz-da, bir polis’in ancak nasıl adil olabileceği, adil bir polis’te bu adil polis’in varolması için zorunlu diye düşünülen bir eğitim sisteminin nasıl olması gerektiği, şehirde adalet ile kişide adalet arasındaki ayı-rım, kadının bu polis ve politeia içerisindeki yeri de ayrıntılı açıkla-nıyor. Metinde “herkesin kendininkini yapması” (to tou autou prattein) olarak şehirde adalet ile symphonia ya da harmonia olarak kişide adaletin nediri ve birbiri ile ilişkisi de açık kılınıyor. Bununla birlikte polis, politeia, pleoneksia, tekhne, episteme, psykhe gibi temel Platon kavramlarının nediri tartışılıyor, Platon’a göre her tek kişinin mutlu olmasının ne demeye geldiğinin ve ancak nasıl ola-naklı olabileceğinin hesabı veriliyor ve bunun politike dikaiosyne (şehirde adalet) ile ilişkisi açıklanıyor. Bu tarzda ele alındıkta Pla-ton’un Politeia adlı yapıtında önerdiği yönetim biçimi (aristokrasi = en iyilerin yönetimi), içerisinde “yabancılaşma”nın, kölenin ya da kölece emeğin görülmediği bir yönetim biçimi olarak ortaya çık-maktadır.
- 1