1. Hinderer KH. Fundamentals of anatomy and syrgery
of the nose.Birmingham, Alabama, Aesculapius
Publishing, 1982.
2. Clement P. Committee report on standardisation of
rhinomanometry. Rhinology 1984; 22; 51 - 53.
3. Broms P, Jonson B, Lamm CJ. Rhinomanometry. A
system for numerical descripton of the nazal airway
resistance. Acta Otolaryngol (stockh) 1982; 94: 57-
60.
4. Haight JSJ, Cole P. The site and function of the nasal
valve. Laryngoscope 1983; 93: 49-52.
5. Cockcroft DW, MacCormack DW, Tarlo SM, et al.
Nasal airway inspiratory resistance. Am Rev Respir
Dis 1979;119: 921-924.
6. Schumacher MJ, Gaines JA, Bescript B. Computeraided
rhinomanometry; analysis of inspiratory and
expiratory nasal pressure-flow curves in subject with
rhinitis. Comput Biol Med 1985; 15: 187-189.
7. Schumacher MJ, Gaines JA. Mathematical modeling
of pressure flow curves from posterior rhinometry
(Abstract). J Allergy Clin Immunol 1986; 77; 241-
244.
8. Wright JW. A consideration of the vascular mechanism
of the nasal mucous membrane and its relations
to certain pathological processes. Am J Med Sci
1895; 109: 516: 523.
9. Jones AS, Lancer JM, Stevens JC, Beckingham E.
mal grupla kıyaslamak yerine, alerjik ve alejik olmayan
rinit hastalarını birbirleriyle karşılaştırdık. Hastalar prick
testi sonucuna göre alerjik ve alerjik olmayan hastalar fleklinde
2 gruba ayrılmıştır. Alerjik ve alerjik olmayan gruplar
arasındaki RMM ölçümlerinin karşılaştırılması amaçlandığından, alerjik olmayan grubun nazal smear ile alt
gruplara ayrılmasına gerek duyulmamıştır.
Prick test sonucuna göre, hem alerjik rinit ve alt grupları
hem de alerjik olmayan rinit grubundaki hastalar arası
nda RMM ölçümleri açısından anlamlı farklılık tespit
edilememifltir (p > 0.05) (Tablo 2). Bir anlamda hastaların
nazal hava akımlarının ya da burun tıkanıklığının prick
test sonucuna göre tahmin edilebilmesi mümkün değildir.
Diğer bir deyişle, RMM ölçümlerine dayanarak nazal hava
akımının düşük olduğunu objektif olarak söylemek
mümkün olmakla birlikte, bu nazal hava akımı azlığının
alerjik veya başka bir nedenden mi kaynaklandığını tahmin
etmek mümkün değildir.
Sonuç olarak, çalışmamıza göre rinomanometri nazal
fonksiyonları ölçmek için kullanılabilecek bir yöntem olmakla
birlikte, rinitin etiyolojisine yönelik bilgi vermemektedir.
Alerjik rinit ve alerjik olmayan rinit hastalarının burun
tıkanıklık düzeyleri arasında anlamlı farklılık tespit
edilememiştir.
15
Cerrahpaşa Tıp Derg 2007; 38: 11 - 15
14. Virkkula P, Lehtonen H, Malmberg H. The effeet of
nasal obstrnction on outcomes of uvulopalatopharyngoplasty.
Acta Otolaryngol 1997; 529: 195-198
15. Clement PA. Committee report on standardization of
rhinomanometry. Rhinology 1984; 22: 151-155.
16. Jones AS, Lancer JM, Stevens JC, Beckingham E.
Rhinomanometry: do the anterior and posterior methods
give equivalent results? Clin Otolaryngol Allied
Sci 1987; 12: 109-114.
17. Scadding GK, Darby YC, & Austin CE. Acoustic
rhinometry compared with anterior rhinomanometry
in the assessment of the response to nasal allergen
challenge. Clin Otolaryngol 1994; 19: 451-454.
Nasal resistance to airflow (its measurement, reproducibility
and normal parameters).J Laryngol Otol
1987; 101: 800-808.
10. Kenyon GS. Phase variation in nasal airways resistance
assessed by active anterior rhinomanometry.
J Laryngol Otol 1987; 101: 910-916.
11. Clement P, Marien J. The use of a mathematical
model in rhinomanometry. Rhinology 1980; 18:
197-207.
12. Syabbalo NC, Bundgaard A., Entholm P. et al. Measurement
and regulation of nasal airflow resistance
in man. Rhinology 1986; 24: 87-101.
13. Cole P. Stability of nasal airflow resistance. Clin
Otolaryngol All. Sci.1989; 14: 177-182.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
