You are here

TÜRKİYE’DE KİTLESEL BİR EĞİTİM TOPLULUĞU: GEZEREK ÖZEL EĞİTİM HİZMETİ VEREN ÖĞRETMENLER VE SORUNLARI (BATMAN ÖRNEĞİ)

A MASSIVE EDUCATIONAL COMMUNITY IN TURKEY: TEACHERS WHO GIVE SPECIAL EDUCATION IN MOBILITY AND THEIR PROBLEMS (BATMAN SAMPLE)

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
In this article, it has been struggled to find out the obstacles of teachers who gives private education in mobility to the students who cannot carry on his/her formal education because of several handicaps. In this study, qualitative and quantitative methods are used together, data is gathered by survey and interview technique. Research is restricted to 30 teachers who gives private education in mobility in Batman city center. According to the research results, it has been observed that teachers are facing problems such as low pay, difficulty in transportation , lack of lesson material, inappropriate physical conditons of the house and it is certain that this situation is decreasing the efficiency of teachers.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada çeşitli engelleri nedeniyle örgün eğitime devam edemeyen özel gereksinimli öğrencilere “gezerek özel eğitim hizmeti veren öğretmenlerin” karşılaştıkları sorunlar incelenmeye çalışılmıştır. Araştırmada nitel ve nicel yöntemler bir arada kullanılmış, veriler anket ve görüşme tekniği ile toplanmıştır. Araştırma, Batman kent merkezinde gezerek özel eğitim hizmeti veren 30 öğretmen ile sınırlıdır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin düşük ücret, ulaşım sıkıntısı, ders materyallerinin yetersizliği, ev ortamının fiziki şartlarının uygunsuzluğu gibi sorunlarla karşı karşıya kaldıkları ve bu durumun öğretmen verimliliğini azalttığı görülmüştür.
139
153

REFERENCES

References: 

Aksoy, M. (2013). Bilimin Mabedinde Yöntem Meselesi. İstanbul: Yeni İnsan.
Arslan, Y. (2014). Türkiye’de İntihar, Kan Davası ve Cezaevi Vakalarının Okul
Hayatındaki Başarısızlık Üzerindeki Etkileri (Batman Örneği). 24-26 Nisan I.Avrasya Eğitim
Araştırmaları Kongresi Sözlü Bildiri.
Cemaloğlu, N. (2003). Eğitim Ortamında Öğretim Araçları. Küçükahmet, L. (Ed.)
Sınıf Yönetimi, Ankara: Nobel.
Demirel, Ö. (2010). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pagem A.
Dursun, F. (2006). Öğretim Sürecinde Araç Kullanımı. İlköğretmen Dergisi. (1), s:8-9.
Er, M. (2006). Çocuk, Hastalık, Anne-Babalar ve Kardeşler. Çocuk Sağlığı ve
Hastalıkları Dergisi. (49), s:155-168.
Fidan, K. N. (2008). İlköğretimde Araç Gereç Kullanımına İlişkin Öğretmen
Görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim, 1 (1), s:48-61
Pretti- Frontczak, K. & Bricker, D. (1998). An Activity-Based Approach To Early
İntervention, London.
http://mevzuat.meb.gov.tr/html/2629_0.html (erişim 12.02. 2014).
http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1027 (erişim 13.03.2014).
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
Lewis, M. & Rosenblum, L. (1975). Frendship and Peer Relations. New York: Wiley.
ARSLAN, Y. EDEBİYAT FAKÜLTESİ (2015)
153
Neuman, Lawrence, W. (2012). Toplumsal Araştırma Yöntemleri Nitel ve Nicel
Yaklaşımlar I-II. İstanbul: Yayın Odası.
Slavin, R.E. (1990). Achivement Effects of Ability Grouping in Secondary Schools: A
Best Evidence Synthesis. Review of Educational Research, 60, s.471-500.
Ulutaşdemir, N. (2007). Engelli Çocukların Eğitimi. Fırat Üniversitesi Sağlık
Hizmetleri Dergisi, Cilt:2(5), s:119-120.
Webb, N.M. (1982). Student Interactıon and Learning in Small Groups. Review of
Educational Research, 52, s:421-445.
[X (2014). Yazarın kimliğini açıklamamak adına dergi editörlüğünce sonra eklenecektir.]

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com