You are here

Home » Content

SÜRDÜRÜLEBİLİR TEDARİK ZİNCİRLERİ: SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLARININ İÇERİK ANALİZİ

SUSTAINABLE SUPPLY CHAINS: A CONTENT ANALYSIS OF SUSTAINABILITY REPORTS

Journal Name:

  • Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The notion of sustainability that balances the economy, society and environment, provides a guiding conceptual framework for the practices on the global, national, regional and organizational level. The sustainability practices in the supply chain management are among the most important dimensions of corporate sustainability that generate competitive superiority. The current study examines how the sustainable supply chains, which are somewhat new in the Turkish business environment, are conceptualized and applied in Turkey. The sustainability reports of 10 manufacturing companies operating in Turkey were analyzed and conceptually mapped based on the theoretical framework developed by Seuring and Müller (2008). The results reflect the perceptions of these organizations towards the sub-dimensions of sustainable supply chain concept.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Ekonomi, toplum ve çevre arasında bir denge kuran sürdürülebilir kalkınma kavramı, küresel, ulusal, bölgesel ve kurumsal düzeydeki uygulamalar için yol gösterici bir kavramsal çerçeve sunmaktadır. Sürdürülebilirliğin kurumsal düzeydeki uygulamalarının, günümüzde işletmeler için rekabet üstünlüğü sağlayan en önemli parçalarından birini, tedarik zincirleri boyutunda gerçekleştirilen çalışmalar oluşturmaktadır. Bu çalışma Türk iş dünyası için henüz yeni bir uygulama alanı olan sürdürülebilir tedarik zincirlerinin, Türkiye’de stratejik olarak nasıl kavramsallaştırıldığı ve uygulandığını analiz etmektedir. Türkiye’de faaliyet gösteren 10 üretim firmasının sürdürülebilirlik raporları, tedarik zinciri uygulamaları açısından analiz edilerek, Seuring ve Müller’in (2008) sunduğu teorik yaklaşımdan hareketle, kavramsal olarak haritalandırılmıştır. Yapılan analiz Türkiye’de faaliyet gösteren üretim firmalarının sürdürülebilir tedarik zinciri yönetimi ve tedarikçi kavramı, yerel tedarikçi politikası, tedarikçilerin çalışma koşulları gibi alt boyutlarına yönelik algılarını ortaya çıkarmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-surdurulebilir-tedarik-zincirleri-surdurulebilirlik-raporlarinin-icerik-analizi.pdf
  • 3
39-64
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi: teknikler ve örnek
çalışmalar, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Burritt, R. L., Schaltegger, S., Bennett, M., Pohjola T.ve Csutora M.
(2011). Sustainable supply chain management and environmental management
accounting. Environmental Management Accounting and Supply Chain
Management, in Eco-efficiency in Industry and Science, 27(1): 3-20.
Chopra, S. ve Meindl, P. (2004). Supply chain management, New Jersey:
Prentice Hall.
Christopher, M. (1992). Logistics and supply chain management, London:
Pitman Publishing.
Council of Supply Chain Management Professionals (CSCMP),
http://cscmp.org/, (12.01.2011).
Devlet Planlama Teşkilatı (DPT),
http://ekutup.dpt.gov.tr/plan/viii/plan8.pdf, (22.06.2012).
Dyllick, T. ve Hockerts, K. (2002). Beyond the business case for corporate
sustainability. Business Strategy and the Environment, 11(2): 130-141.
Eroğlu, M. G. (2006). Sürdürülebilir kalkınma için özel sektör girişimler.
Oturum II Türkiye’nin Sürdürülebilir Kalkınma Deneyimleri ve AB Üyelik Süreci
için Açılımlar, Avrupa Birliği Katılım Sürecinde Türkiye için Sürdürülebilir
Kalkınma Yaklaşımları Toplantı Sunumları ve Tartışmalar, 30 Haziran 2006,
Ankara.
Friedman T. L. (2006). Dünya düzdür: yirmi birinci yüzyılın kısa tarihi,
İstanbul: Boyner Yayınları.
Giddings, B., Hopwood, B. ve O’Brien, G. (2002). Environment, economy
and society: fitting them together into sustainable development. Sustainable
Development, 10(4): 187–196.
Global Reporting Initiative (GRI) (2012).
https://www.globalreporting.org/languages/Turkish/Pages/default.aspx,
(22.11.2012).
Sürdürülebilir Tedarik Zincirleri… DEU Journal of GSSS, Vol: 14, Issue: 3
61
Güvenç, E. (2006). Sürdürülebilir kalkınma için özel sektör girişimleri.
Oturum II Türkiye’nin Sürdürülebilir Kalkınma Deneyimleri ve AB Üyelik Süreci
için Açılımlar, Avrupa Birliği Katılım Sürecinde Türkiye için Sürdürülebilir
Kalkınma Yaklaşımları Toplantı Sunumları ve Tartışmalar, 30 Haziran 2006,
Ankara.
Imada, A. S. (2008). Achieving sustainability through macroergonomic
change management and participation. Corporate Sustainability as a Challenge for
Comprehensive Management, 129-138, Physica-Verlag Heidelberg, Germany.
Langley, J. C., Coyle, J. J., Gibson, B. J., Novack, R. A. ve Bardi, E.J.
(2009). Managing supply chains a logistics approach, Canada: South Western.
Larsen, T. S., Schary, P. B., Mikkola, J. H. ve Kotzab, H. (2007).
Managing the global supply chain 3rd ed. Copenhagen: Copenhagen Business
School Press.
Linton, J. D., Klassen, R. ve Jayaraman, V. (2007). Sustainable supply
chains: an ıntroduction. Journal of Operations Management, 25(6): 1075-1082.
Mahler, D. (2007). The sustainable supply chain. Supply Chain
Management Review, 11(8): 59-60.
Mengi, A. ve Algan, N. (2003). Küreselleşme ve yerelleşme çağında
bölgesel sürdürülebilir gelişme AB ve Türkiye örneği. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Nidumolu, R., Prahalad, C.K. ve Rangaswami, M.R. (2009). Why
sustainability is now the key driver of innovation? Harvard Business Review, Sept:
56-64.
Perrow, C. (1991). A society of organizations, Theory and Society, 20(6):
725-762.
Seuring, S. ve Müller, M. (2008). From a literature review to a conceptual
framework for sustainable supply chain management. Journal of Cleaner
Production, 16(15): 1699-1710.
Sinha, K. K. ve Van de Ven A. H. (2005). Designing work within and
between organizations. Organization Science, 16 (4): 389-408.
Soubbotina, T. P. (2004). Beyond economic growth an ıntroduction to
sustainable development 2nd edition, USA: World Bank.
Stern, R. N. ve Barley, S. R. (1996). Organizations and social systems:
organization theory's neglected mandate. Administrative Science Quarterly, 41(1):
146-163.
Svensson, G. (2007). Aspects of sustainable supply shain management
(sscm): conceptual framework and empirical example. Supply Chain Management:
An International Journal, 12(4): 262–266.
Altuntaş, C., Türker, D. DEÜ SBE Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 3
62
Talu, N. (2007). Sürdürülebilir kalkınma durum değerlendirme raporu.
Sürdürülebilir Kalkınmanın Sektörel Politikalara Entegrasyonu Projesi,
TR0402.11.
Türkiye İş Dünyası ve Sürdürülebilir Kalkınma Derneği (TBCSD) (2012).
http://www.tbcsd.org/, (22.06.2012).
United Nations Development Programme (UNDP) (2011). Frequently
Asked Questions (FAQs) about the Human Development Index (HDI),
http://hdr.undp.org/en/media/FAQs_2011_HDI.pdf, (22.06.2012).
Viederman, S. (1994). The economics of sustainability: challenges. The
Economics of Sustainability Workshop, Fundacao Joaquim Nabuco, Recife, Brazil.
World Commission on Environment and Development (WCED). (1987).
Our common future. Oxford: Oxford University.
World Conservation Union, United Nations Environment Programme and
World Wide Fund for Nature. (1991). Caring for the Earth: A Strategy or
Sustainable Living. Gland. Switzerland.
Zhou, Z., Cheng, S. ve Hua, B. (2000). Supply chain optimization of
continuous process ındustries with sustainability considerations. Computers and
Chemical Engineering, 24(2-7): 1151 – 1158.
Zink, K. J., Steimle, U. ve Fischer, K. (2008). Human factors, business
excellence and corporate sustainability: differing perspectives, joint objectives.
Corporate Sustainability as a Challenge for Comprehensive Management, 3-18,
Germany: Physica-Verlag Heidelberg.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com