You are here

YAZILI BASINDA ADVERTORIAL: “GAZETECİLER İÇİN ŞEYTANIN TA KENDİSİ”

ADVERTORIALS IN THE PRESS: “THE DEVIL HIMSELF FOR JOURNALISTS”

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.16953/deusbed.17713
Abstract (2. Language): 
Concerns about the decreasing impact of advertisements on target audiences have led public relations professionals and advertisers to search for new ideas. As a result, advertisement content in the form of news, called advertorial, has become commonly used in newspapers. Although there have been many studies on the effects of advertorials on target audiences, this issue has not been addressed in terms of the profession of journalism. Nevertheless, advertorial has the potential to threaten the credibility of genuine news, which must be distinguished from advertisements by clear boundaries. The aim of this study was to reveal the perspective of journalists on advertorials, and the effects of advertorials on journalism. In-depth interview, which is a type of qualitative research method, was conducted for data collection. Face-to-face interviews were carried out with 15 journalists from Hürriyet, Sabah, Habertürk, Zaman and Posta newspapers in May 2014. The study showed that the negative effects of advertorials on journalism could be grouped into six categories. These were the blurred boundary between news and advertisement, violation of the reliability of journalism, deception of the reader, lack of news value, the use of journalists as advertising copywriters, and effects on advertising revenue.
Abstract (Original Language): 
Reklamların hedef kitleler üzerindeki etkisinin azaldığına yönelik endişe, halkla ilişkiler uzmanlarını ve reklamcıları yeni arayışlara yöneltmiştir. Bunun sonucunda advertorial olarak adlandırılan haber görünümündeki reklam içerikleri, gazetelerde sıkça kullanılır hale gelmiştir. Advertorialin hedef kitleler üzerindeki etkisiyle ilgili çok sayıda çalışma bulunmasına karşın konu gazetecilik mesleği açısından ele alınmamıştır. Öte yandan advertorialler, reklamdan kesin sınırlarla ayrılması gereken haberin inandırıcılığını tehdit etme potansiyelini taşımaktadır. Bu çalışma, gazetecilerin advertoriallere bakışını ve bunların gazetecilik mesleğine etkisini ortaya koymayı amaçlamıştır. Verilerin elde edilmesinde nitel bir araştırma yöntemi olan derinlemesine görüşme kullanılmıştır. Araştırma kapsamında Mayıs 2014’te Hürriyet, Sabah, Habertürk, Zaman ve Posta gazetelerinde görev yapan 15 gazeteciyle yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda advertoriallerin, gazetecilik mesleğine yönelik olumsuz etkilerinin altı kategoride toplandığı tespit edilmiştir. Bunlar; haber ile reklam arasındaki sınırın belirsizliği, gazeteciliğin güvenilirliğinin zedelenmesi, okurun kandırılması, metinlerin haber niteliği taşımaması, gazetecilerin reklam yazarı olarak kullanılması, reklam gelirlerine etkisidir.
67
104

REFERENCES

References: 

Aktekin, U. ve Gürbüz, B. (2010). Türkiye’de örtülü reklamlar ve
uygulamadaki durum. http://www.gun.av.tr/assets/file/turkiye%E2%80%99deortulu-
reklamlar-ve-uygulamadaki-durum.pdf, (28.03.2014).
Alikılıç, Ö. ve Onat, F. (2007). Bir halkla ilişkiler aracı olarak kurumsal
bloglar. Journal of Yasar University, 8 (2): 899-927.
Aronoff, C. (1976). Predictors of success in placing news releases in
newspapers. Public Relations Review, 2 (4): 43-57.
Atabek, Ü. (2006). Etik sorunların ekonomi politik bağlamı. Küresel
İletişim Dergisi, Güz (2): 1-9.
Austin, P. ve Austin, B. (2004). Getting free publicity: The secrets of
successful press relations. Oxford: How To Books Ltd.
Balasubramanian, S. K. (1994). Beyond advertising and publicity: Hybrid
messages and public policy issues. Journal of Advertising, 23 (4): 29-46.
Baskin, J. S. (2014). What is an advertorial?
http://marketing.answers.com/online/what-is-an-advertorial, (22.03.2014).
Baydar, Y. (2013). Haber-advertorial ayrımı. Sabah Gazetesi. 15.04.2013.
http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/baydar/2013/04/15/haberadvertorial-ayrimi,
(12.03.2014).
Brown, C. ve Waltzer, H. (2004). Organized interest advertorials
responding to the 9/11 terrorist attack and other national traumas. The Harvard
International Journal of Press/Politics, 9 (4): 25-48.
Cameron, G. T. ve Haley, J. E. (1992). Feature advertising: Policies and
attitudes in print media. Journal of Advertising, 12 (3): 47-55.
Cameron, G. T. ve Ju-Pak, K. H. (2000). Information pollution? Labelling
and format of advertorials. Newspaper Research Journal, 21 (1): 65-77.101
Cooper, C. A. ve Nownes, A. J. (2004). Money well spent? An
experimental investigation of the effects of advertorials on citizen opinion.
American Politics Research, 31 (X): 1-24.
Croteau, D. ve Hoynes, W. (2006). The business of media. California: Pine
Forge Press.
Eckman, A. ve Lindlof, T. (2003). Negotiating the gray lines: An
ethnographic case study of organizational conflict between advertorials and news.
Journalism Studies, 4 (1): 65-77.
Eisend, M. ve Küster, F. (2011). The effectiveness of publicity versus
advertising: A meta-analytic investigation of its moderators. Journal of the
Academy of Marketing Science, 39 (6): 906-921.
Erjavec, K. (2004). Beyond advertising and journalism. Discourse and
Society, 15 (5): 553-578.
Erjavec, K. ve Kovacic, M. P. (2010). Relations with the media: Who are
the main actors in an advertorial production process in Slovenia?. Journal of
Journalism: Theory, Practice and Criticism, 11 (1): 91-109.
Geray, H. ve Aydoğan, A. (2009). Yeni iletişim teknolojileri ve etik,
Televizyon haberciliğinde etik sorunlar. http://ilefarsiv.com/etik/wpcontent/
uploads/yeni-iletisim-teknolojileri-ve-etik.pdf, (12.03.2014).
Girgin, A. (2008). Gazeteciliğin temel ilkeleri. İstanbul: Der Yayınları.
Goodlad, N., Eadie, D. R., Kinnin, H. ve Raymond, M. (1997).
Advertorial: Creative solution or last resort?. International Journal of Advertising,
16 (2): 73-84.
Grant, C. ve Dimmick, J. (2000). Making local news: A holistic analysis of
sources, selection criteria, and topics. Journalism and Mass Communication
Quarterly, 77 (3): 628-638.
Grewal, D., Gotlieb, J. ve Marmorstein, H. (1994). The moderating effects
of message framing and source credibility on the price-perceived risk relationship.
Journal of Consumer Research, 21 (1): 145-153.
Harmon, R. R., ve Coney, K. A. (1982). The persuasive effects of source
credibility in buy and lease situations. Journal of Marketing Research, 19 (2): 255-
260.
Hausknecht, D. R., Wilkinson, J. B. ve Prough, G. E. (1991). Advertorials:
Effective? Deceptive? Or tempest in a teapot?. Akron Business and Economic
Review, 22 (4): 41-52.Imbriale, R. (2007). Motivational marketing: How to effectively motivate
your prospects to buy more, and tell their friends too!. New Jersey: John Wiley
Sons, Inc.
Jain, S. P. ve Posavac, S. S. (2001). Prepurchase attribute verifiability,
source credibility, and persuasion. Journal of Consumer Psychology, 11 (3): 169-
180.
Jung, K. S. (2014). Persuasion intent and advertising skepticism in health
advertorials: An information processing approach using lexical decision tasks.
Unpublished Doctoral Dissertation. Cornell University, Department of
Communication, New York.
Karabaş, S. (2013). Pazarlama iletişim aracı olarak tüketicilerin reklam
denetimine karşı tutumları: Reklam etiği. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (1): 143-157.
Kim, B. H., Pasadeos, Y. ve Barban, A. (2001) On the deceptive
effectiveness of labeled and unlabeled advertorial formats. Mass Communication
and Society, 4 (3): 265-281.
Kim, Y. ve Bae, J., (2006). Korean practitioners and journalists: Relational
influences in news selection. Public Relations Review, 32 (3): 241-245.
Koç, E. (2006). Order three advertisements and get one news story free:
Public relations ethics practices of Turkish and international companies in Turkey.
Public Relations Review, 32 (4): 331-340.
Korap Özel, E. (2012). Yazılı basın işletmelerinin içsel pazarlama
sürecinde çalışan memnuniyeti. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Kovacic, M. P., Erjavec, K., Stular, K. (2011). Unlabelled advertorials in
Slovenian life-style press: A study of the promotion of health products.
Communication & Medicine, 8 (2):157-168.
Medyatava, www.medyatava.com/tiraj, (01.03.2014).
Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma: Desen ve uygulama için bir
rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Morton, L. P. ve Warren, J. (1992). News elements and editors’ choices.
Public Relations Review, 18 (1): 47-52.
O’Guinn, T., Allen, C. ve Semenik, R. J. (2014). Advertising and
Integrated Brand Promotion. Stamford, CT: Cengage Learning.
Obermiller, C., Spangenberg E. ve MacLachlan, D. L. (2005). Ad
Skepticism: The Consequences of Disbelief. Journal of Advertising, 34 (3): 7-17.Ohanian, R. (1990). Construction and validation of a scale to measure
celebrity endorsers’ perceived expertise, trustworthiness, and attractiveness.
Journal of Advertising, 19 (3): 39-52.
Okumuş, A., Çetintürk, N. ve Çetin, E. (2011). Geleneksel ilan ve
advertorial (tanıtıcı reklam) uygulamalarının reklam ve reklamı yapılan ürünün
algısına ilişkin değerlemelerinin faktör analizi temelli incelenmesi. İstanbul
Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 40 (2): 176-194.
Pavlik, J. V. (2001). Journalism and new media. New York: Columbia
University Press.
Reijmersdal, E., Neijens, P. ve Smit, E. (2005). Readers' reactions to
mixtures of advertising and editorial content in magazines. Journal of Current
Issues & Research in Advertising, 27 (2): 39-54.
Reinhard, M. A., Schindler, S., Raabe, V., Stahlberg, D. ve Messner, M.
(2014). Less is sometimes more: How repetition of an antismoking advertisement
affects attitudes toward smoking and source credibility. Social Influence, 9 (2):
116-132.
Ries, A. ve Ries, L. (2009). The fall of advertising and the rise of PR. New
York: Harper Collins Publishers.
Robinson, A., Ozanne, L. ve Cohen, D. A. (2002). An Exploratory
Examination of Advertorials, ANZMAC 2002 Conference Proceedings, 2-4
December 2002, Melbourne, Australia.
Sayılgan, E. (2010). Medya işletmelerinde pazarlama yönetimi. İstanbul:
Beta Yayıncılık.
Schlapp, H. (2000). Gazeteciliğe giriş: Mesleğe yönelik ders kitabı. Çev:
Işık Aygün. İstanbul: Konrad Adenauer Vakfı.
Sevencan, F. ve Çilingiroğlu, N. (2007). Sağlık alanındaki araştırmalarda
kullanılan niteliksel veri toplama yöntemleri. Toplum Hekimliği Bülteni, 26 (1): 1-
6.
Shavitt, S., Lowrey, P. ve Haefner, J. (1998). Public attitudes toward
advertising: More favorable than you might think. Journal of Advertising Research,
38 (4): 7-22.
Soundararaj, J. J. (2011). Try advertorial to overcome the challenges of
commercial clutter. EXCEL International Journal of Multidisciplinary
Management Studies, 1 (2): 133-143.
Şener, Ü. (2011). Kadın çalışmalarında sosyal etki analizi Amasya’da
kadın istihdamının artırılmasına destek projesi. Türkiye Ekonomi Politikaları
Araştırma Vakfı (TEPAV). http://www.tepav.org.tr/upload/files/1315298908-
1.Kadin_Calismalarinda_Sosyal_Etki_Analizi.pdf, (25.01.2014).Tokgöz, O. (2007). Temel gazetecilik. Ankara: İmge Kitabevi.
Tormala, Z. L., Briñol, P. ve Petty, R. E. (2006). When credibility attacks:
The reverse impact of source credibility on persuasion. Journal of Experimental
Social Psychology, 42 (5): 684-691.
Turkuvaz Dağıtım Pazarlama, www.tdp.com.tr/tr/services/gazete.asp,
(01.03.2014).
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, “Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk
Bildirgesi”, http://www.tgc.org.tr/bildirge.asp, (28.03.2014).
Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu Reklam Yönetmeliği,
http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/08/20090826-4.htm, (26.01.2014).
Wu, P. C. S. ve Wang, Y. C. (2011). The influences of electronic word-ofmouth
message appeal and message source credibility on brand attitude. Asia
Pacific Journal of Marketing and Logistics. 23 (4): 448-472.
Yaysat, www.yaysat.com.tr/gazete+tirajlar.html, (01.03.2014).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma
Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com