You are here

Home » Content

SİYASAL BİR İDEOLOJİ OLARAK NEO – LİBERALİZM

NEO-LIBERALISM AS A POLITICAL IDEOLOGY

Journal Name:

  • Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2004

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Neo-liberalism has emerged as an assertive and comprehensive idea, theory and ideology having new and creative interpretations about the individual, society and the state, in the last quarter of the 20th century. This discourse which we can define as the challenge for the intervenist policies and the structure of social-welfare state, on one hand, both brought social, political and economic liberalisation, on the other hand, and grasped the identiy politics in order to unify the fragmented supra-political roof. Neo-liberalism gained vital importance and consideration becuse its peculiarities such as synchronized evolution with the globalisation, individualisation and identity-fragmentation and its flexibility and responsiveness for the aforementioned processes within the original socio-political argumentation
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Neo-liberalizm, yirminci yüzyılın son çeyreğinde bireye, topluma ve devlete yeni yorumlar getiren iddialı ve kapsayıcı bir fikir, kuram ve ideoloji olarak ortaya çıktı. Refah devletinin müdahaleci yapısına bir meydan okuma olarak tanımlayabileceğimiz bu söylem, bir yandan siyasal, sosyal ve ekonomik liberalleşmeyi beraberinde getirirken, öte yandan parçalanan üst-politik çatıyı tekrar bütünleştirmek adına yeni kimlik politikalarına sımsıkı yapıştı. Neo-liberalizm; küreselleşme, bireyselleşme ve kimliksel parçalanma süreçleriyle eşzamanlı olarak gündeme gelmesi ve bu olgulara sosyo-politik çözüm önerileri getirebilmedeki esneklik ve kıvraklığıyla tartışmasız bir önem kazandı.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-siyasal-bir-ideoloji-olarak-neo-liberalizm.pdf
  • 11
163-184
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Belsey, A. (1994) “Yeni Sağ, Toplumsal Düzen ve Yurttaşlık Hakları”
Mürekkep,sayı 9, 3-12.
Brown, J. (2002) “Yönetişim; Neo-liberalizmin Siyasi Düzeni”, Birikim,
158, 36-43.
Çağan, N. (1997), “Yeni Sağın Ekonomik Anayasa Yaklaşımı”, Ekonimide
Durum, 3-4, 129-130.
Çakır, N. (1987) “Piyasa ve Demokrasi”, 11. Tez, sayı 6, 91-130.
Erbaş, H. (2002) “Küresel Kriz Sürecinde Göç ve Göçmenler” Doğu-Batı,
sayı 18, 173-189.
Gamble, A. (1994) “Özgürlüğün Ekonomi Politiği”, Mürekkep, sayı 9, 44-
56.
Giddens, A.(2001), Üçüncü Yol, çev. Nihat Şad, Ankara: Phoenix.
Görenel, Z. (2001) “1980 sonrası Neo-liberalizm ve Neo-popülizm” İktisat
Dergisi, 418, 41-42.
Görenel, Z. (2002), Küreselleşme, der. Alkan Soyak, İstanbul: OM-Ekonomi
Politik.
Güler, B.A. (2002) “Yönetişim: kapitalizmin yeni iktidar tarzı” 2023, sayı
16,14-20.
Hayek, F. (1993), Kanun, Yasama Faaliyeti ve Özgürlük, çev. Mustafa
Erdoğan, İş Bankası Yayını.
Hayek, F. (2000), Özgürlük Yolu, çev. Atilla Yayla, Ankara: Liberte.
Helvacıoğlu, B. (2002) “Neoliberal Siyasi Ahlak”, Birikim, sayı 158, 44-49.
Kazgan, G. (2002), Küreselleşme ve ulus-devlet, İstanbul: Bilgi Üniversitesi.
Koray, M. (2001) “Refah Devleti Nereye?” Avrupa Araştırmalar Dergisi,
sayı 2, 9-19.
Işıklı, A. (1995), Küreselleşme ve Demokratikleşme, Ankara: Mülkiyeliler
Birliği Vakfı.
Işıklı, A. (1999) “Neo-liberalizm ve Sosyal Güvenlikte Reform” Ekonomide
Durum, sayı 6, 205-219.
Işıklı, A. (2002) “Küresel Prezidyumun Üyeleri:DB,DTÖ,IMF” 2023, sayı
16, 26-31.
İnsel, A. (2004), Neo-liberalizm, Hegemonyanın Yeni Dili, İstanbul: Birikim.
Kozanoğlu, H. (2001), “Küreselleşme ve Uluslar arası Sermeye Sınıfı”
Doğu-Batı, sayı 18,55-63.
Kozanoğlu, H. (2003), Küreselleşme Heyulası, İstanbul : İthaki.
Köker, L. (1987) “Liberal Demokrasi ve Eleştiriler” 11. Tez 6, 79-84.
Manisalı, E. (2001), Küresel Kıskaç, İstanbul: Otopsi.
Ortak, A (2003), Kamu Yönetimi Çalışmaları 2002-2003 içinde, Ankara.
Özkazanç, A. (1997) “Refah Devletinden Yeni Sağa” Mürekkep,sayı 7, 21-
35.
Pekel, V. (1994) “Yeni Liberalizmin Özgür Dünyası”, Mürekkep, sayı 9, 21-
31.
Poole, R. (1993), Ahlak ve Modernlik, çev. Mehmet Küçük, İstanbul:
Ayrıntı.
Rawls, J. (2003), Halkların Yasası, çev: Murat Borovalı, İstanbul: Bilgi
Üniversitesi Yayını.
Rawls, J. (Tarihsiz), A Theory of Jutice, England: Oxford University Press.
Şaylan, G. (1998), Demokrasi ve Demokrasi Düşüncesinin Gelişimi, Ankara:
TODAİ.
Şaylan, G.(2003), Değişim, Küreselleşme ve Devletin Yeni İşlevi, Ankara:
İmge.
Tekin, S. (2003) “Neo-liberalizm, Teknik akıl ve Üniversitenin Geleceği”
Toplum ve Bilim, sayı 97, 144-163.
Topal, A. (2002) “Küreselleşme Sürecindeki Türkiye’yi Anlamaya Yarayan
Bir Anahtar: Yeni Sağ” Praksis, sayı 7, 63-84.
Tucker, D. (1994), Essays on Liberalism, London: Kluwer Academic
Publishers.
Volsky, D. (1987), Neo-globalizatıon, Moskow: Novosti Press Agency.
Yayla, A. (2002), Liberalizm, Ankara: Liberte.
Yeldan, E. (2002) “Neo-liberal Küreselleşme İdeolojisinin Kalkınma
Söylemi Üzerine Değerlendirmeler” Praksis, sayı 7, 19-34.
Yeldan, E. - Şenses F. – Köse. F. (2003) Küresel Düzen: İstanbul: İletişim.
Zabçı, F.Ç. (2002) “Dünya Bankası’nın Küresel Pazar için Yeni Stratejisi:
Yönetişim” SBF Dergisi, Temmuz- Eylül 151-179.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com