Ajayi, A. I., & Osiki, P. M. (2008). Procrastination among the undergraduates ina Nigerian University: implications
for time management. International Business Management, 2(4), 126–131.
Akatay, A. (2003). Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 282–
300.
Aktaş, A. M. (2001). Bir kamu kuruluşunun üst düzey yöneticilerinin işstresi ve kişilik özellikleri. Ankara
Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25–43.
Bozek, R., & Ray, J. . (1980). Dissecting the A-B personality type. British Journal of Medical Psychology,
1980(53), 181–186.
Britton, B. K., & Tesser, A. (1991). Effects of time-management practices on college grades. Journal of educational
psychology, 83(3), 405.
Burt, C. D. B., & Kemp, S. (1994). Construction of activity duration and time management potential. Applied
Cognitive Psychology, 8(2), 155–168. doi:10.1002/acp.2350080206
Çağlıyan, V., & Göral, R. (2009). Zaman yönetimi becerileri: meslek yüksek okulu öğrencileri üzerine bir
değerlendirme. Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 11(17), 174–188.
Durna, U. (2004). Stres, A ve B Tipi Kişilik Yapısıve Bunlar Arasındaki İlişki üzerine Bir Araştırma. Yönetim ve
Ekonomi, 11(1), 191–206.
Durna, U. (2010). A tipi ve B tipi kişilik yapılarıve bu kişilik yapılarınıetkileyen faktörlerle ilgili bir araştırma.
İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi / Journal of Economics And Administrative Sciences, 19(1), 275–290.
Erdem, R., Pirinçci, E., & Dikmetaş, E. (2005). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi davranışlarıve bu
davranışların akademik başarıile ilişkisi. Manas Üniversitesi SosyalBilimler Dergisi, 14(7), 167–177.
Erdul, G. (2005). Üniversite Öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ıle kaygıdüzeyleri arasindaki ilişki (Tez).
UludağÜniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Eroğlu, F., & Bayrak, S. (2010). Örgüt faaliyetleri açısından zaman yönetimi. İktisadi ve İdari Bilimler
Dergisi/Journal of Economics and Administrative Sciences, 10(3-4).
Fidan, Y. (2011). Özel sektör ve kamuyöneticilerinin zaman yönetimi davranışlarının karşılaştırılması. Adıyaman
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 47–74.
Forsyth, P. (2010). Successful time management: learn to priortise; minimise paperwork; maximise performance.
Kogan Page Ltd.
Francis-Smythe, J. A., & Robertson, I. T. (1999). On the relationship between time management and time
estimation. British Journal of Psychology, 90(3), 333–347.
Ganster, D. C., Schaubroeck, J., Sime, W. E., & Mayes, B. T. (1991). The nomological validity of the type A
personality among employed adults. Journal of Applied Psychology, 76(1), 143.
Hassanzabeh, R., & Ebadi, A. G. (2007). Measure the share of the effective factors and time management. World
262 DPUJSS, Number 33, August 2012
Applied Sciences Journal, 2(3), 168–174.
Hawkins, F., & Klas, L. (1997). Time Management as A Stressor for Helping Professionals: Implications for
Employment. Journal of Employment Counseling, 34(1), 2–6.
Heilbrun Jr, A. B., Palchanis, N., & Friedberg, E. (1986). Self-report measurement of type A behavior: Toward
refinement and improved prediction. Journal of personality assessment, 50(4), 525–539.
Kahle, D. J. (2002). 10 Secrets of time management for salespeople: gain the competitive edge and make every
second count. Career Press.
Karaman, K. M., & Kurtoğlu, M. (2009). Öğretmen adaylarının internet bağımlılığıhakkındaki görüşleri. Akademik
Bilişim’09-XI. Akademik Bilişim KonferansıBildirileri, 1(1), 641–650.
Macan, T. H. (1994). Time management: Test of a process model. Journal of Applied Psychology, 79(3), 381.
Macan, T. H. (1996). Time-management training: effects on time behaviors, attitudes, and job performance. The
Journal of Psychology, 130(3), 229–236.
Misra, R., & McKean, M. (2000). College students’ academic stress and ıts relation to their anxiety, time
management, and leisure satisfaction. American Journal of Health Studies, 16(1), 41–51.
Orpen, C. (1994a). The effect of time-management training on employee attitudes and behavior: A field experiment.
The Journal of psychology, 128(4), 393–396.
Orpen, C. (1994b). The effect of time-management training on employee attitudes and behavior: A field
experiment. The Journal of psychology, 128(4), 393–396.
Pelit, E., Türkmen, F., & Yarmacı, N. (2010). Turizm sektöründeki ışgörenlerin kişilik özelliklerini
değerlendirmeye yönelik bir araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 9–16.
Robbins, S. P. (2002). Essentials of Organizational Behavior (7th ed.). Prentice Hall.
Stroh, L. K., Northcraft, G.B., Neale, M. A., Kern, C. M., & Langlands, C. C. (2001). Organizational Behavior: A
Management Challenge. (J. Greenberg, Ed) (3rd ed.). Taylor and Francis.
Tektaş, M., & Tektaş, N. (2010). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin zaman yönetimi ve akademik başarıları
arasındaki ilişki. Selcuk Universitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, 23(23), 221–229.
Trueman, M., & Hartley, J. (1996). A comparison between the time-management skills and academic performance
of mature and traditional-entry university students. Higher Education, 32(2), 199–215.
Türkmen, İ. (1996). Yönetsel zaman ve yetki devri açısından: yönetimde verimlilik. Milli Prodüktivite Merkezi
Yayınları, (519).
Yılmaz, A., & Aslan, S. (2002). Örgütsel zaman yönetimi. CÜ ktisadi ve dari Bilimler Dergisi, 3(1), 25–46.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
