You are here

Home » Content

İLKÖĞRETİM İKİNCİ KADEMEDE KONUŞMA EĞİTİMİNE YÖNELİK ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ: NİTEL BİR ÇALIŞMA

TEACHERS’ VIEWS ABOUT SPEAKING EDUCATION IN ELEMENTARY SCHOOL: A QUALITATIVE STUDY

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The basic aim in turkish instruction is to improve and achieve the four main skills of language to the students. Speaking which is based on communication has got a very special position among the other skills. Because speaking is an important and common means providing communication among peoople. İt is the most important one for a child in the primary school in ordet to express himself/ herself (Özbay, 2005). Speaking instruction should be achieved by not passing on the knowledge theoretically but, in other words memorizing such formules but by practising (Aktaş and Gündüz, 2009). Therefore, it is important how tke speaking instruction shold be made, what the Turkish teachers are doing to achieve this skill and what their view on this subject is. The aim of the research which is going to be done on this subject is to bring up the problems they come face to face in speaking instruction and the views of the Turkish teachers’ elementary school. 10 teachers who have been teaching Turkish to the 7th grade students constitute the study group. The data were collected through interwievs which are qualitative data collection tools, the content analysis was used to analyze the data. As the results of the research it is determined that what aims and gains that teachers found above students’ level, what kinds of activities, methods and tecnigues, tools and materials, evaluation tools and also what kind of difficulties they experience in speaking education.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türkçe eğitimindeki temel amaç, öğrencilere dört temel dil becerisini kazandırmak ve geliştirmektir. Anlatmaya dayalı bir dil becerisi olan konuşmanın diğer dil becerileri arasında özel bir yeri vardır. Çünkü konuşma, insanlar arasında iletişimi sağlayan en yaygın ve en önemli araçtır. İlköğretim düzeyinde ise bir çocuğun kendini ifade etme yollarından en önemlisidir (Özbay, 2005). Konuşma eğitimi, bazı formüllerin ezberletilmesiyle yani teorik bilgilerin aktarılmasıyla değil, uygulama yapılarak kazandırılmalıdır (Aktaş ve Gündüz, 2009). Bu bağlamda konuşma eğitiminin nasıl yapılması gerektiği, Türkçe öğretmenlerinin bu beceriyi kazandırmak için neler yaptıkları ve bu konudaki görüşleri önem kazanmaktadır. Bu doğrultuda yapılan araştırmanın amacı, ilköğretim ikinci kademe Türkçe öğretmenlerinin konuşma eğitimine yönelik görüşlerini ve konuşma eğitiminde karşılaştıkları sorunları ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubu ilköğretim ikinci kademede Türkçe derslerine giren on öğretmendir. Veriler, nitel veri toplama tekniklerinden görüşme yapılarak toplanmış ve içerik analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin hangi amaç ve kazanımları öğrencilerin seviyesinin üzerinde buldukları, konuşma eğitiminde hangi etkinlikleri, yöntem ve teknikleri, araçgereçlerle ölçme araçlarını kullandıkları ve hangi güçlüklerle karşılaştıkları saptanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116393_1_pp_342-356.pdf
  • 2
342-356
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aktaş, Ş. ve Gündüz, O., (2009). Yazılı ve sözlü anlatım (12. baskı). Ankara: Akçağ Yayınları.
Alperen, N. (1994). Okuma-yazma öğretimi metodları ve çözümleme metodunun Türkçe öğretimine
uygulanması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Arhan, S. (2007). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okulları ikinci kademede konuşma eğitimi (Ankara ili
örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aşıcı, M. (1996). İlkokul 4.-5. sınıflarda anadili öğretiminde karşılaşılan problemler ve öneriler. Yayımlanmamış
doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Aşılıoğlu, B. (1993), ortaokullarda Türkçe öğretimi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Başaran, M. (2003), İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıflarda öğretmenlerin Türkçe derslerinde öğretim
materyalleri kullanma durumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Ankara.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri
(5.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Calp, M. , (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe eğitimi (4. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Dedeoğlu Orhun, B. (2009). İlköğretim Türkçe derslerinde tekerleme kullanımının öğrencilerin konuşma
becerilerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,
7(1), 185-204.
Er, O. (2011). İlköğretim sekizinci sınıf Türkçe dersi öğretim programı dinleme/izleme alanının öğretmen
görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Adana.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Gökkaya, H. (2008). Konuşma becerisinin sağaltılmasında tekerlemelerin kullanımı. Yayımlanmamış yüksek
lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Gündüz, O. (2007). Konuşma eğitimi. Bulunduğu eser: Kırkkılıç, A. ve Akyol, H. (Ed.), İlköğretimde Türkçe
öğretimi (ss. 93-147). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2011). Anlatma teknikleri 2 uygulamalı yazma eğitimi. Ankara: Grafiker Yayınları.
Karasar, N. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (21. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever. (1997). Türkçe öğretimi. Ankara: Engin Yayıncılık.
Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Aksoy, Ö. (2004). Yazılı ve sözlü anlatım. (5. Baskı). Ankara: Anı Yayınları.
Kıldan ve Ünver. (2009). Öğretim araçları. Bulunduğu eser: Doğanay, A. (Ed.), Öğretim ilke ve yöntemleri (ss.
358-382). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Mayıs, Haziran, Temmuz 2012 Cilt 1 Sayı 2 ISNN: 2146-9199
355
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinlikler. TÜBAR-XIII,
287-309.
Mackay, I. (1997). Dinleme Becerisi. Ankara: İlkkaynak Kültür ve Sanat Ürünleri Ltd. Şti.
Milli Eğitim Bakanlığı (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim
Bakanlığı Yayınevi.
Nunan, D. (1989). Designing tasks for the communicative classroom. England: Cambridge University Press.
Öz, F. (2006). Uygulamalı Türkçe Öğretimi (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Özbay, M. (2003). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Ankara: Gölge Ofset
Matbaacılık.
Özbay, M. (2005). Ana dili eğitiminde konuşma becerisini geliştirme teknikleri. Journal Of Qafqaz University, 16.
Özbay, M. (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
Öztürk Karakoç, B. (2008). İlköğretim 6. sınıf Türkçe dersi öğretim programı okuma alanının öğretmen
görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Adana.
Richards, J. S. (2003). Current trends in teaching listening and speaking. The Language Teacher, July.
Yeşiltepe Sağlam, Ö. (2010). 7. sınıf öğrencilerinin hazırlıksız konuşma becerileri üzerine bir araştırma.
Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Enstitüsü, Ankara.
Sandıkçı, C. (2006). Öğretmenlerin ilköğretim altı, yedi ve sekizinci sınıf Türkçe dersi öğretimi uygulamalarıyla
ilgili görüşleri (Konya ilinde bir inceleme). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Konya.
Sargın, M. (2006). İlköğretim öğrencilerinin konuşma becerilerinin değerlendirilmesi –Muğla ili örneğinde.
Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Seferoğlu, S. S. (2006). Öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Susar, F. (1999), İlköğretim okullarının 4. ve 5. sınıflarında görev yapan öğretmenlerin Türkçe öğretiminde
eğitim teknolojisi sağlama, kullanma yeterlilikleri ve düşünceleri nelerdir?, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim
Fakültesi Dergisi, c.6, S.15, 124-132.
Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2011). Konuşma eğitimi (2.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Uçgun, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler. Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,
22(1), 59-67.
Ur, P. (1992). A course in language teaching.England: Cambridge University Press.
Ünalan, Ş. (2006). Türkçe öğretimi (3.Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Üner, Ş. (2010). İlköğretim 7. sınıf Türkçe dersi öğrenci çalışma kitaplarındaki etkinliklerin öğrenci seviyesine
uygulanabilirliğinin öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi (Aksaray ili örneği). Yayımlanmamış
yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayıncılık.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Mayıs, Haziran, Temmuz 2012 Cilt 1 Sayı 2 ISNN: 2146-9199
356
Yalçın, A. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Akçağ Yayıncılık.
Yılar, Ö. (2006). Halk bilimi ve eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H., (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin
Yayıncılık.
Yıldırım, F. ve Karakoç Öztürk, B. (2009).Türkçe dersi öğretim programının ölçme değerlendirme ögesi hakkında
öğretmen görüşleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com