You are here

Home » Content

BİR MATEMATİK PROBLEMİNİN ADİDAKTİK ORTAMDAKİ ÇÖZÜM SÜRECİ

SOLUTION PROCESS IN THE ADIDACTIC ENVIRONMENT OF THE MATHEMATICS PROBLEM

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is that to understand applicable of education in adidactic atmosphere and also to investigate the students’ behaviour against to this mentioned education atmosphere. Thus, it has been designed an education atmosphere in the 9. and 10. classes of maths, on the basis of “Theory of Didactic Situtation” by Guy Brousseau. This study was applied to students who are in Science High School in Trabzon and the group of students were selected as 13 of them at 9. class and other 12 of them at 10. class. Furthermore, this concerned study was implemented in two different classes. All students were given a question which suited their level and could be faced with their daily lives. In addition to these, a “Milieu” was designed so that they could have some different methods via an adidactic interaction. This application lasted one hour for each classes. Although the duration of application was short, students were satisfied with the course in “Milieu” and they realized different methods for problem solving in Maths in stead of applying only one way by memorizing. In conclusion, by generalizing the courses in Adidactic atmosphere, the students’ negative manner about maths was decreased and students were provided more effective education process by gaining some different aspects. Thus, it was resulted that students had an ability of learning by making sense of information in stead of learning by memorizing.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı; Adidaktik bir ortamda yapılan eğitim - öğretimin yapılabilirliliğini anlamak, ayrıca öğrencilerin süreç içerisindeki davranışlarını gözlemleyerek böyle bir öğretim ortamına karşı tutumlarını incelemektir. Bunun için 9. ve 10. sınıf matematik dersinde, Guy Brousseau’nun “Didaktik Durumlar Teorisi” temel alınarak adidaktik bir öğrenme ortamı tasarlanmıştır. Çalışma Trabzon’da özel bir okulun Fen Lisesi 9.sınıfından 13 öğrenci ve 10.sınıfından 12 öğrenci ile 2 farklı sınıf ortamında gerçekleştirilmiştir. Tüm öğrencilere günlük hayatta karşılaşabilecekleri, seviyelerine uygun bir matematik problemi verilmiştir. Ayrıca öğrencilere Adidaktik bir etkileşim ile onları çözüme götürebilecek farklı yöntemleri ortaya çıkarabilmeleri için bir “Milieu” tasarlanmıştır. Uygulama her bir sınıf için 1 ders saati sürmüştür. Süreç kısa olmasına rağmen öğrenciler böyle bir ortamda ders işlenişinden memnun kalmış ve özellikle matematikte soru çözümünde tek bir yolun ezberlenerek uygulanması yerine farklı yollarında kullanılabileceğini fark etmişlerdir. Sonuç olarak, Adidaktik ortamlarda yapılacak derslerin yaygınlaştırılmasıyla öğrencilerin matematiğe karşı olumsuz tutumlarının azalacağı ve öğrencilerin farklı bakış açıları kazanarak daha etkin öğrenme sağlayacağı, bu şekilde de ezberleyerek öğrenme yerine yapılandırmacı bir yaklaşımla bilgileri anlamlandırarak öğrenebilecekleri sonucuna varılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116393_1_pp_75-81.pdf
  • 4
75-81
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Astolfi, J.P. et al. (1997). Mots-clés de la didactique des sciences. Paris : De Boeck Université. Collection
Pratiques pédagogiques.
Brousseau, G. (1986). Fondements et méthodes de la didactique des mathématiques. Recherches en Didactique
des Mathématiques, 7(2), 33–115.
Centeno, J. et Brousseau, G. (1991). Rôle de la mémoire didactique de l’enseignant. Recherches en Didactique
des Mathématiques, 11(2, 3), 167–210.
Chevallard Y., & Joshua M.A. (1982). Un exemple d’analyse de la transposition didactique: la notion de
distance. Recherches en didactique des mathématiques. 3(1), 159-239.
Chevallard Y. (1985). La transposition didactique, du savoir savant au savoir enseigné. Grenoble: La Pensée
Sauvage.
D’Amore B. (1999). Elementi di Didattica della Matematica. Bologna: Pitagora. III ed. 2001
D’Amore, B., & Fandiño Pinilla, M.I. (2002). Un acercamiento analítico al “triángulo de la didáctica”. Educación
Matemática (México DF, México). 14, 1, 48-6
Herscovics, N. et Bergeron, J. (1989). Un modèle de la compréhension pour décrire la construction de schèmes
conceptuels mathématiques. Actes de la Commission internationale pour l’´etude et l’amélioration de
l’enseignement des mathématiques, Bruxelles, pp. 139–147.
Margolinas, C. (2004). Points de vue de l’élève et du professeur. Essai de développement de la théorie de
situations didactiques. Note de Synthèse. Habilitation à diriger les recherches en Sciences de l’Education.
Université de Provence.
Perrin-Glorian, M.-J. (1997). Que nous apprennent les élèves en difficulté en mathématiques?, Repères-Irem,
29, 43–67.
Pirie, S.E.B., Kieren, T. (1994). Growth in mathematical understanding: How can we characterize it and how we
represent? Educational Studies in Mathematics, 26, 165–190.
Robert, A. et Rogalski, M. (2002). Comment peuvent varier les activités mathématiques des élèves sur des
exercices ? : Le double travail de l’enseignant sur les énoncés et sur la gestion en classe. Petit x, 60, 6-25.
Sadovsky, P., Sessa, C. (2005). The Adidactic interaction with the procedures of Peers in the transition from
arithmetic to algebra: A milieu for the emergence of new questions. Educational Studies in Mathematics, 59,
85–112
Sağlam Arslan, A. (2008). Didaktikte antropolojik kuram ve kullanımına yönelik örnekler. Gazi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 28(2), 19-36.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com