Abbott, J. & Ryan, T. (1999). Constructing knowledge, reconstructing schooling. Educational Leadership, 57(3),
66-69.
Akamca, G., Hamurcu, H. & Günay, Y. (2006). Yeni ilköğretim fen ve teknoloji programına yönelik öğretmen
görüşleri. 14-16 Nisan. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı cilt I. Ankara: Kök Yayıncılık.
Akpınar, B., Turan, M. & Gözler, A. (2006). Birleştirilmiş sınıflarda görev yapan sınıf öğretmenlerinin yeni
ilköğretim müfredatına ilişkin önerileri. 14-16 Nisan. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı cilt I.
Ankara: Kök Yayıncılık.
Altun, S. & Büyükduman, İ. (2007). Yapılandırmacı öğretim tasarımı uygulamasına ilişkin öğrenci ve öğretmen
görüşlerine ilişkin bir örnek çalışma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(1), 30-39.
Argün, S. & Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi.
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.
Atasay, S. ve Akdeniz, A.R. (2006). Yapılandırmacı öğrenme kuramına uygun geliştirilen çalışma yapraklarının
uygulama sürecinin değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 170, 157-175.
Baş, G. (2011). Relationship between teachers’ student control ideologies and students’ views on constructivist
learning environment. 5-8 October. Paper presented at the first international congress on curriculum and
instruction, Anadolu University Education Faculty, Eskişehir, Turkey.
Biggs, J. (1996). Enhancing teaching throught constuctive alignment. Higher Education, 32, 347-364.
Brooks, J. G. & Brooks, M. G. (1999). In search of understanding: The case for constructivist classrooms. (Revised
ed.). Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Bruner, J. S. (1966). Toward a theory of instruction. New York: W.W. Norton.
Büyüköztürk, Ş. & Diğerleri (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayınları.
Çelenk, S., Tertemiz, N. & Kalaycı, N. (2000). İlköğretim programları ve gelişmeler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Çetin, O. & Günay, Y. (2007). Fen öğretiminde yapılandırmacılık kuramının öğrencilerin başarılarına ve bilgiyi
yapılandırmalarına olan etkisi. Eğitim ve Bilim, 146, 24-38.
Çınar, O., Teyfur, E. & Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim
yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 47-64.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 23, ISSN: 2146-9199
212
Çubukçu, Z. (2010). Yapılandırmacı yaklaşıma göre sınıf yönetimi. Eğitime Bakış, 16, 37-40.
Demirel, Ö. (2005). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya. (8. baskı.). Ankara: Pegem A
Yayıncılık.
DeVries, R. & Betty, Z. (1995). Creating a constructivist classroom atmosphere. Young Children, 51(1), 4-13.
Duffy, T. M. & Cunningham, D. J. (1996). Constructivism: Implications for the design and the delivery of
instruction. Jonassen, D. H. (Ed.). Handbook of research for educational communications and technology. New
York: Simon & Schuster.
Dunlop, J. C. & Grabinger, R. S. (1996). Rich environments for the active learning in higher education. Wilson, G.
B. (Ed.). Constructing learning environments: Case studies in instructional design. Englewood Cliffs, New Jersey:
Educational Technology Publications.
Eğitim-Bir-Sen (2010). Sınıf yönetimi ve yapılandırmacı yaklaşım araştırması. EBSAM araştırmaları II. Ankara:
Başak Matbaacılık.
Ekici, G. (2004). İlköğretim birinci kademede öğretmenlerin sınıf yönetimi profillerinin incelenmesi. Eğitim ve
Bilim, 29(131), 50–60.
Erdamar, G. & Demirel, M. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının duyuşsal ve bilişsel öğrenme
ürünlerine etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(4), 629-661.
Erdem, E. (2001) Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ersoy, A. (2005). İlköğretim bilgisayar dersindeki sınıf yerleşim düzeni ve öğretmen rolünün yapılandırmacı
öğrenmeye göre değerlendirilmesi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 4(4), 170-181.
Fer, S. & Cırık, I. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: Kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.
Fosnot, C. T. & Perry, R. S. (2007). Oluşturmacılık: Psikolojik bir öğrenme teorisi. Durmuş, S. (Çev. Ed.).
Oluşturmacılık: teori, perspektifler ve uygulama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Gagnon, G. W. & Collay, M. (2001). Designing for learning: Six elements in constructivist classrooms. Thousand
Oaks, CA: Corwin Press, Inc.
Gömleksiz, M. N. (2007). Yeni ilköğretim programlarına ilişkin öğretmen görüşlerinin çeşitli değişkenler
açısından değerlendirilmesi. Eğitim Araştırmaları, 27, 69-82.
Gültekin, M., Karadağ, R. & Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve öğretim uygulamalarına yansımaları. Anadolu
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 503-528.
Güven, S., Gökbulut, Y. ve Yel, S. (2006). 4. ve 5. sınıf sosyal bilgiler dersi programına ilişkin öğretmen görüşleri.
14-16 Kasım. Yeni ilköğretim programlarını değerlendirme sempozyumu. Ankara: Sim Matbaası.
Jones, M. G. & Araje, L. B. (2002). The impact of constructivism on education: Language, discourse and
meaning. American Communication Journal, 5(3), 1-10.
Karadağ, E., Deniz, S., Korkmaz, T. & Deniz, G. (2008).Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı: Sınıf öğretmenleri
görüşleri kapsamında bir araştırma. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 383-402.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 23, ISSN: 2146-9199
213
Karadağ, E. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ile ilgili öğretmen yeterliği ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve
güvenirlik analizleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(1), 167-175.
Kazu, H. & Ersözlü, Z. (2006). Yeni müfredatla gelen bitişik eğik el yazıya ilişkin öğretmen görüşleri. 14-16 Nisan.
Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı cilt II. Ankara: Kök Yayıncılık.
Korkmaz, İ. (2008). Evaluation of teachers for restructured elementary curriculum. Education, 129(2), 250-258.
Marlowe, A. B. & Page, L. M. (1998). Creating and sustaining the constructivist classroom. California: Corwin
Press.
McMillan, J. H. & Schumacher, S. (2006). Research in education: Evidence based inquiry. Boston: Brown and
Company.
Moussiaux, S. J. & Norman J. T. (2003). Constructivist teaching practices: Perceptions of teachers and students.
Retrieved from http://www. ed.psu.edu.
Olssen, M. (1996). Radical constructivism and its failings: Anti-realism and individualism. British Journal of
Educational Studies, 44(3), 275-295.
Özerbaş, M. A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığına
etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.
Öztürk, C. & Tuncel, G. (2006). Yeni 4. ve 5. sınıf sosyal bilgiler dersi öğretim programı ile ilgili öğretmen
görüşleri. 14-16 Nisan. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı cilt II. Ankara: Kök Yayıncılık.
Phillips, D. C. (2000). An opinionated account of the constructivist landscape. Phillips, D. C. (Ed). Constructivism
in education: Opinions and second opinions on contoversial issues. Chicago, Illionis: The University of Chicago
Press.
Piaget, J. (1955). The language and thought of the child. Cleveland, Ohio: World Publishing.
Saban, A. (2004). Öğrenme-öğretme süreci: Yeni teori ve yaklaşımlar. (3. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Schunk, D. H. (2008). Learning theories: An educational perspective. (5th ed.). Upper Saddle River, New Jersey:
Pearson Education, Inc.
Senemoğlu, N. (2004). Gelişim, öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. (4. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Sert, N. (2008). İlköğretim programlarında oluşturmacılık. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 4(2), 291-316.
Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74-75, 49-52.
Taylor, P. C., Fraser, B. J. & Fisher, D. L. (1997). Monitoring constructivist classroom learning environments.
International Journal of Educational Research, 27(4), 293-302.
Terhart, E. (2003). Constructivism and teaching: A new paradigm in general didactics? Journal of Curriculum
Studies, 35(1), 25-44.
Tezci, E. & Gürol A. (2003). Oluşturmacı öğretim tasarımı ve yaratıcılık. The Turkish Online Journal of Education
Technology, 2(8),
Turan, M. (2006). Yeni ilköğretim programları. Gürol, M. (Ed.). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (4. baskı).
Ankara: Akış Yayıncılık.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 23, ISSN: 2146-9199
214
Ünal, Ç. & Çetinkaya, T. (2009). Yapılandırmacı yaklaşımın sosyal bilgiler öğretiminde aşarı, tutum ve kalıcılığa
etkisi (5. sınıf örneği). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 197-212.
Ünal, G. & Akpınar E. (2006). To what extent science teachers are constructivist in their classrooms. Journal of
Baltic Science Education, 2(10), 40-50.
Vygotsky, L. (1978). Thought and language. Cambridge, Mass.: The MIT Press.
Wilson, G. B. (1996). What is a constructivist learning environment? Wilson, G. B. (Ed.). Constructing learning
environments: Case studies in instructional design. Englewood Cliffs, New Jersey: Educational Technology
Publications.
Yanpar-Şahin, T. (2001). Oluşturmacı yaklaşımın sosyal bilgiler dersinde bilişsel ve duyuşsal öğrenmeye etkisi.
Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1, 463-482.
Yaşar, Ş. & Diğerleri (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin
hazırbulunuşluk düzeylerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. 14-16 Kasım. Yeni ilköğretim
programlarını değerlendirme sempozyumu. Ankara: Sim Matbaası.
Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı öğrenme-öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1–2), 68–75.
Yelken, T. Y., Üredi, L., Tanrıseven, I. & Kılıç, F. (2010). İlköğretim müfettişlerinin yapılandırmacı program ile
öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı oluşturma düzeylerine ilişkin görüşleri. Çukurova Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 31-46.
Yetişir, M., Dündar, H. & Kayhan, C. (2006). İlköğretim fen ve teknoloji dersi 4-5. sınıf programlarının
değerlendirilmesi. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu: Bildiriler kitabı cilt I. Ankara: Kök Yayıncılık.
Yıldırım, M. C. & Dönmez, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulamalarının sınıf yönetimine etkileri
üzerine bir çalışma. İlköğretim-Online, 7(3), 664-679.
Yıldırım, M. (2006). Yeni ilköğretim programlarının değerlendirilmesi. Ulusal sınıf öğretmenliği sempozyumu:
Bildiriler kitabı cilt II. Ankara: Kök Yayıncılık.
Yılmaz, K. (2009). Primary school teachers’ views about pupil control ideologies and classroom management
styles. Cypriot Journal of Educational Sciences, 4, 157-167.
Yurdakul, B. (2005). Bilişötesi ve yapılandırmacı öğrenme çevreleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,
11(42), 279-298.
Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin problem çözme becerilerine, bilişötesi
farkındalık ve derse yönelik tutum düzeylerine etkisi ile öğrenme sürecine katkıları. Yayımlanmamış doktora tezi.
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ziegler, J. F. (2000). Constructivist views of teaching, learning, and supervising held by public school teachers
and their influence on student achievement in mathematics. Yayımlanmamış doktora tezi. Indiana University of
Pennsylvania the Graduate School, Indiana.
Zhang, L. J. (2008). Constructivist pedagogy in strategic reading instruction: Exploring pathways to learner
development in the English as a second language (ESL) classroom. Instructional Science, 36, 89-116.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
