You are here

Home » Content

İYİ BİR EĞİTİM İÇİN YEDİ İLKE VE UYGULANMASI

FOR A GOOD EDUCATION SEVEN PRINCIPLE AND APPLICATION

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
In recent years, to respond to the speed of change caused by age, at all levels of education, especially programs that continually mainly been changes. As is known, the most recent change was the passage of primary education to 4 +4 +4 system. Education, each element of each stage is a whole should be compatible. Given this integrity, innovation and the changes not only in terms of the program, every aspect must be addressed. Teacher qualifications, teacher-administrators, student-teacher, student-school relationship, and many factors such as class design, some important elements of this unity. In addition, to increase communication between students, improve academic achievement and to improve the socio-psychological skills, the teacher has a great importance to implement the teaching methods. Therefore, to improve efficiency in education Gamson'un "seven principle" called the multi-dimensionality of the criteria will contribute to the realization of a better education.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Son yıllarda çağın getirdiği değişim hızına cevap verebilmek için eğitimin tüm kademelerinde özellikle programlar başta olmak üzere sürekli değişikliklere gidilmiştir. Bilindiği gibi en son değişiklik ise ilköğretimin 4+4+4 sistemine geçişi ile oldu. Eğitim, her kademesinin her unsurunun uyumlu olması gereken bir bütündür. Bu bütünlük dikkate alındığında yenilikler ve değişimler sadece program açısından değil her açıdan ele alınmalıdır. Öğretmen yeterlilikleri, öğretmen- idareci, öğrenci- öğretmen, öğrenci -okul ilişkisi ve sınıf tasarımı gibi birçok faktör bu bütünlüğün önemli bazı unsurlarıdır. Bunların yanı sıra öğrenciler arasında iletişimi artırmak, akademik başarılarını yükseltmek ve sosyo-psikolojik becerilerini geliştirmek için öğretmenin uygulayacağı öğretim yöntemlerinin de büyük önemi vardır. Bu nedenle eğitimde verimi artırmak için Gamson’un “yedi ilke” olarak adlandırdığı kriterlerin çok boyutluluğu daha iyi bir eğitimin gerçekleşmesine katkı sağlayacaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116393_1_pp_241-254.pdf
  • 4
241-254
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Açıkgöz, K.Ü. (2003). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları: Kanyılmaz Matbaası.
Akıllı, M. (2007). Öz değerlendirme ve akran değerlendirmesi yöntemlerinin öğretmen eğitimine etkisi.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Akkuş, H. (2009). İlköğretim okulu öğrencilerinin fen eğilimlerine ailelerin etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Kafkas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kars.
Aksoy, G. (2006). İşbirlikçi öğrenme yönteminin genel kimya laboratuvarı dersinde akademik başarıya,
laboratuvar malzemesi tanıma ve kullanma becerisine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Alkan, H. (1993). Fen bilimlerinde eğitim ve öğretmen yetiştirme modeli. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 9, 115-124.
Altun, Ç. (2009). Fen bilgisi öğretiminde maddenin yapısı ve özellikleri ünitesinin kavranmasında çoklu zekâ
kuramına dayalı öğretimin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kafkas Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü, Kars.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 27, ISSN: 2146-9199
252
Ayvacı, H. ve Küçük, M.Ş. (2005). İlköğretim okulu müdürlerinin fen bilgisi laboratuvarlarının kullanımı
üzerindeki etkileri. Milli Eğitim Dergisi.
Balay, R. (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 37 (2), 61-
82.
Bangert, A. W. (2004). The seven principles of good practice: a framework for evaluating on-line teaching.
İnternet and Higher Education, 7, 217-232.
Bishoff, J.P. (2010). Utilization of the seven principles for good practice in undergraduate education in general
chemistry by community college instructors. Unpublished Doctoral Dissertation, University of West Virginia,
Morgantown West Virginia.
Black, A. A. (2005). Spatial ability and earth science conceptual understanding. Journal of Geoscience Education,
53(4), 402-414.
Bolat, S. (1996). Eğitim Örgütlerinde İletişim: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Uygulaması. Hacettepe
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 12, 75-80.
Büyükkaragöz, S.S. ve Çivi, C. (1999). Genel Öğretim Metotları, Öğretimde Planlama Uygulama. (10.Basım).
İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş ve Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri.
(7. Basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Caboni, T. C., Mundy, M. E. and Duesterhaus, M. B. (2002). The implications of the norms of undergraduate
college students for faculty enactment of principles of good practice in undergraduate education. Peabody
Journal of Education, 77 (3), 125-137.
Chickering, A. W., and Gamson, Z. (1999). Development and adaptations of the seven principles for good
practice in undergraduate education. New Directions for Teaching and Learning, 80, 75-81.
Chickering, A.W. and Ehrmann, S. C. (1996). Implementing the seven principles:technology as lever. AAHE
Bulletin, 49(2), 3-6.
Chickering, A.W., and Gamson, Z. (1987). Seven principles of good practice in undergraduate education. AAHE
Bulletin, 39 (7), 3-7.
Demirci, B. (1993). Çağdaş fen bilimleri eğitimi ve eğitimcileri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2,
26-32.
Demirel, T. (2010). Blogların öğretim amaçlı kullanımı üzerine öğretmen adaylarının görüşleri. Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Dilekmen, M., Başcı, Z. ve Bektaş, F. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerileri. Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 223-231.
Doğru, M. ve Kıyıcı, F.B., (2005). Fen Eğitiminin Zorunluluğu: İlköğretimde Fen ve Teknoloji Öğretimi. Ed:
Aydoğdu, M. ve Kesercioğlu, Ankara: T. Anı Yayıncılık, 1-8.
Erdoğan, S., Şanlı, S. ve Bekir, Ş. H. (2005). Gazi üniversitesi, eğitim fakültesi öğrencilerinin üniversite yaşamına
uyum durumları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (2), 479-496.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 27, ISSN: 2146-9199
253
Eskicumalı, A. (2002). Eğitim, öğretim ve öğretmenlik mesleği. Y. Özden. (Ed.). Öğretmenlik mesleğine giriş
(Dördüncü Baskı) içinde (s. 5-9). Ankara: Pegema Yayıncılık.
Gediklioğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk eğitim sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 66-80.
Junco, R., Heibergert, G. and Lokent, E. (2011). The effect of Twitter on college student engagement and
grades. Journal of Computer Assisted Learning, 27, 119-132.
Kalem, S. ve Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulan öğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve
iletişim sürecine etkisi, Kuram ve uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2), 433-461.
Kaptan, F. (1998). Fen Bilgisi Öğretimi, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Kaptan, F. (1999). Fen Bilgisi Öğretimi, Öğretmen Kitapları Dizisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Karaçöp, A. (2010). Öğrencilerin elektrokimya ve kimyasal bağlar ünitelerindeki konuları anlamalarına
animasyon ve jigsaw tekniklerinin etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü, Erzurum.
Light, R. J. (2001). Making the most of college: Students speak their minds. Cambridge:Harvard University.
McMillan, J. H. and Schumacher, S. (2006). Research in education: Evidence-based inquiry. Sixth Edition. Boston,
MA: Allyn and Bacon.
Morgil, F. S. ve Yılmaz, A. (1999). Fen öğretmeninin görevleri ve nitelikleri, fen öğretmeni yetiştirilmesine
yönelik öneriler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 181-186
Mukawa, T. E. (2006). Meta-analysis of the effectiveness of online instruction in higher education using
Chickering and Gamson’s seven principles for good practice. Unpublished doctoral dissertation, The University
of San Francisco, San Francisco.
Özden, Y. (2005). Eğitimde Yeni Değerler: Eğitimde Dönüşüm. (6. Basım). Ankara: Pagem A Yayıncılık.
Öztürk, C. (2004). 21. Yüzyılın eşiğinde Türkiye’de öğretmen yetiştirme. 21. yüzyılda eğitim ve Türk eğitim
sistemi. (2. Basım). İstanbul: Orhan Oğuz, Ayla Oktay, Halis Ayhan. DEM Yayınları, 183-225.
Page, D. and Mukherjee, A. (1998). Improving undergraduate student involvement in Management Science
and Business Writing courses using the Seven Principles in action. Developments in Business Simulations and
Experiential Learning. 25, 15-19.
Pontius, J. L. and Harper, S. R. (2006). Principles for Good Practice in Graduate and Professional Student
Engagement. New Directions for Student Services, 115, 47-58 .
Prince, M. (2004). Does active learning work? A review of the research. Journal of Engineering Education, 93,
223-231.
Senemoğlu, N., 2000. Gelişim Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Gazi kitabevi.
Shulman, L.S. (2007). Counting and recounting: Assessment and the quest for accountability. Change: The
Magazine of Higher Learning, 39(1), 20-25.
Stamovlasis, D., Dimos, A. and Tsaparlis, G. (2006). A study of group interaction processes in learning lower
secondary physic. Journal of Research in Science Teaching, 43(6), 556–576.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2012, Cilt 1, Sayı 4, Makale 27, ISSN: 2146-9199
254
Şengül, N. (2006). Yapılandırmacılık kuramına dayalı olarak hazırlanan aktif öğretim yöntemlerinin akan elektrik
konusunda öğrencilerin fen başarı ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Celal Bayar
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
Şimşek, Ü., Doymuş, K. ve Şimşek, U. (2008). İşbirlikli öğrenme yöntemi üzerine derleme çalışması: II. Işbirlikli
öğrenme yönteminin sınıf ortamında uygulanması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 123-142.
Tatar, E. (2007). Probleme dayalı öğrenme yaklaşımının termodinamiğin birinci kanununu anlamaya etkisi.
Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Tirrell, T. (2009). Examining the impact of Chickering’s seven principles of good practice on student attrition in
online courses in the community college. Unpublished doctoral dissertation, Colorado State University,
Colorado.
Tlusty, R. (1993). Cooperative learning in a college chemistry course. American Educational Research
Association, 1(1), 2-11.
Wang, H-C., Chang, C-Y. and Li, T-Y. (2007). The comparative efficacy of 2D- versus 3D-based media design for
influencing spatial visualization skills. Computers in Human Behavior, 23, 1943–1957.
Webb, N. M. (1980). An analysis of group interaction and mathematical errors in heterogeneous ability groups.
British Journal of Educational Psychology, 50 (3), 266-276.
Wu, H.-K. and Shah, P. (2004). Exploring visuospatial thinking in chemistry learning. Science Education, 88, 465–
492.
www.yok.gov.tr/component/option,com_docman/task.../lang,tr/ adresinden 5 Mayıs 2012’de alınmıştır.
Yang, E., Andre, T. and Greenbowe, T. J., (2003). Spatial ability and the impact of visualization/animation on
learning electrochemistry. International Journal of Science Education, 25 (3), 329 – 349.
Yükseköğretim Kurulu. (2007). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com