You are here

İŞBİRLİKİ ÖĞRENME YÖNTEMİ VE OYUN ETKİNLİKLERİNİN OKUL ÖNCESİ DÖNEMDEKİ ÇOCUKLARIN SOSYAL KAYGI DÜZEYLERİNE ETKİSİ

THE EFFECT OF COOPERATIVE LEARNING METHOD AND GAMING ACTIVITIES OF SOCIAL ANXIETY LEVEL IN PRESCHOOL CHILDREN

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
In this study, cooperative learning and pre-school age children's play activities aimed to determine the effect of social anxiety. Research bears single subject experimental nature. Research model, pretest - posttest control group was made patterns. Research in accordance with the designated purpose; were carried out with children in the 4-6 age range, 30 with social adjustment problems identified by the school counselor (15 women - 15 men) in a kindergarten attached to the Ministry of Education of the Aydın. School guidance counselor as by chosen, that simple random way through the 30 children with the child social adjustment problems was formed 15 (7 male - 8 girls) with the experimental group to do practice with the child, the remaining 15 (8 males - 7 girls) control group. The end of the study, study was applied at the beginning of the as a pre-test and post-test at to make an assessment in experimental and control groups of the children's parents "Child Behavior Rating Scale". The results of this test was performed with SPSS statistical software. Non-sequential order of arguments between groups difference in comparison to the average, Mann-Whitney U test Nan-par, while the intra-group comparison of mean differences were analyzed with the Wilcoxon test Nan Par. For type 1 error α = 0.05 and 0.01 level was taken. Before cooperative learning and play activities program implementation, "the rating scale of child behavior," a statistically significant difference of the data including parents' views Mann-Whitney U the par-test analysis between the pre-test the mean for children in the experimental and control groups according to their results are not observed (p> 0.05 ). Cooperative learning and play activities before implementation of the program and after the program was implemented, children wilcoxon-front by the Wilcoxon signed ranks test results in the experimental group testing and appears to be a significant difference statistically between the post-test results (p <0.01). A statistically significant difference between pre-test and post-test results are not the children in the control group (p> 0.05). According to the statistical results; children with high levels of social anxiety, anxiety levels and decrease in the socialization of children, applied cooperative learning and play activities showed that the program is effective.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada, işbirlikli öğrenme yöntemi ve oyun etkinliklerinin okul öncesi dönem çocukların sosyal kaygı düzeylerine olan etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Araştırma, tek denekli deneysel nitelik taşımaktadır. Araştırma modeli, ön test - son test, kontrol gruplu desenle yapılmıştır. Belirlenen amaç doğrultusunda araştırma; Aydın ilinde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı bir anaokulunda 4–6 yaş aralığındaki çocukların arasından, okul rehber öğretmeni tarafından belirlenen sosyal kaygı düzeyleri yüksek olan 30 (15 kız – 15 erkek) çocuk ile yürütülmüştür. Okul rehber öğretmeni tarafından belirlenen, sosyal kaygı problemi olan 30 çocuğun içinden basit tesadüfi yöntemle seçilen 15 (7 erkek – 8 kız) çocuk ile uygulamanın yapılacağı deney grubu, geriye kalan 15 (8 erkek – 7 kız) çocuk ile de kontrol grubu oluşturulmuştur. Çalışma sonunda değerlendirme yapabilmek için deney ve kontrol grubundaki çocukların ailelerine “Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği” çalışmanın başında ön-test ve çalışmanın sonunda son-test olarak uygulanmıştır. Bu testin sonuçları spss istatistik programı ile yapılmıştır. Gruplar arası sıralı olmayan bağımsız değişkenlerin sıra ortalaması farklarının karşılaştırmasına, Mann-Whitney U Nan-Par testle, Grup içi ortalama farklarının karşılaştırmasına ise Wilcoxon Nan Par testle bakılmıştır. Tip 1 hata için α= 0.05 ve 0.01 düzeyi alınmıştır. İşbirlikli öğrenme ve oyun etkinlikleri programı uygulanmadan önce, “Çocuk davranışlarını değerlendirme ölçeği” aile görüşlerini içeren verilerin mann-whitney u nan par test analiz sonuçlarına göre deney ve kontrol grubundaki çocukların ön-test sıra ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmemektedir (p>0.05). İşbirlikli öğrenme ve oyun etkinlikleri programı uygulandıktan sonra, ise “Çocuk davranışlarını değerlendirme ölçeği” aile görüşlerini içeren verilerin mann-whitney u nan par test analiz sonuçlarına göre deney ve kontrol grubundaki çocukların son-test sıra ortalamaları arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmektedir (p<0.01). İşbirlikli öğrenme yöntemi ve oyun etkinlikleri programı uygulanmadan önce ve program uygulandıktan sonra, deney grubundaki çocukların wilcoxon işaretli sıralar test sonuçlarına göre öntest ve son-test sonuçları arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmektedir (p<0.01). Kontrol grubundaki çocukların ön-test ve son-test sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmemektedir (p>0.05). İstatistikî sonuçlara göre; sosyal kaygı düzeyleri yüksek olan çocukların, kaygı düzeylerinin azalmasında ve çocukların sosyalleşmesinde, uygulanan işbirlikli öğrenme ve oyun etkinlikleri programın etkili olduğu görülmüştür.
309
322

REFERENCES

References: 

Achenbach, T., M. (1982). Developmental psychopathology. New York: Plenum.
Alisinanoğlu, F., Kesicioğlu O. S. (2010). “Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Davranış Sorunlarının Çeşitli
Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Kuramsal Eğitimbilim, 3 (1), 93-110, 2010.
Amerikan Psikiyatri Birliği, (2005). “Psikiyatride Hastalıkların Tanılanması ve Sınıflandırılması Elkitabı”, Dördüncü
Baskı (DSM-IV-TR), (Çev: E. Köroğlu). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Akandere, M., (1999). “Kaygı İle Başa Çıkmada Sporun Etkisinin Kardeş Sayısı Açısından İncelenmesi”, Atatürk
Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1, s:21-24.
Alp, H., Çamlıyer H., (2015). “Sosyal Uyum Bozukluğu Gösteren Çocukların Uyumsal Davranışlarına
Kaynaştırılmış Ders Dışı Hareket Eğitimi ve Oyun Etkinliklerinin Etkisi”, Akademik Bakış Dergisi, Uluslararası
Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, ISSN:1694-528X İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi, Türk Dünyası, Kırgız – Türk
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Celalabat – Kırgızistan Sayı: 49, s: 339-39.
Arslan, C., Güllü, M., ve Tutal, V., (2012). Spor yapan ve yapmayan ilköğretim öğrencilerinin depresyon
durumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi”, Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5
(2), 120-132.
Arslan, Ü., (2007), “Okul Öncesi Eğitimde Temel Becerilerin ve Sosyal Davranışların Kazandırılması”. Gülengül
Haktanır (Ed.), Okul Öncesi Eğitime Giriş, Anı Yayıncılık, Ankara, Eylül-2007, s:205-230.
Aykır, T., ve Tekinarslan, İ., Ç., (2010). “Okul Öncesi Dönemdeki Zihinsel Yetersizliği Olan ve Olmayan Çocukların
Sosyal Becerileri ve Problem Davranışlarının Karşılaştırılması”, Mayıs 2012, Cilt:20, No:2, Kastamonu Eğitim
Dergisi 627-648.
Batdı, V., (2013). “İşbirlikli Öğrenmenin Yabancı Dil Öğretimindeki Önemine İlişkin Öğretmen Görüşleri”, Eğitim
ve Öğretim Araştırmaları Dergisi Journal of Research in Education and Teaching Şubat 2013 Cilt:2 Sayı:1
Makale No:17 ISSN: 2146-9199, s:156-165.
Batu, S., (2011), “0-6 Yaş Arası Down Sendromlu Çocuklar ve Gelişimleri”, Kök Yayıncılık, 2. Baskı-Ankara, s:285.
Burkovik, Y. (2011). “Sosyal Fobi Görüne ve Görünmeyen Yüzleri”, Timaş Yayınları, İstanbul.
Ceylan H., (2011). “Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Kaygı Düzeylerinin Yordanması Ege Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Anabilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir,
s:1.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Şubat 2016 Cilt:5 Sayı:1 Makale No: 33 ISSN: 2146-9199
320
Çamlıyer, H., (1994). “Eğitilebilir Zeka Düzeyindeki Çocuklarda Hareket Eğitiminin Algısal Gelişim Düzeylerine
Etkileri”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İzmir – 1994, s: 1.
Çamlıyer, H. , Çamlıyer H.,(2011). “Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun”, Can Ofset, 4. Baskı, Manisa, 2001, s.116–
117–122.
Çavdar, B., (2011). "Öğretilebilir Zihinsel Engelli Öğrencilerde Beden Eğitimi Ve Spor Aktivitelerinin
Toplumsallaşma Düzeylerine Etkisi ", Yüksek Lisans Tezi, İzmir-2011 s: 60.
Çelik, A., Şahin, M., (2013). “Spor Ve Çocuk Gelişimi”, The Journal of Academic Social Science Studies
International Journal of Social Science Volume 6 Issue 1, p. 467-478.
Çubukçu, Z., (2006). “İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler”, Ahmet Yesevi
Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanlığı, Bilig, Bahar 2006 sayı 37, s:155-174.
Er, F., (2010). ‘‘Düzenli Spor Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Uygunluk Düzeyleriyle
Akademik Başarıları Arasındaki İlişkinin Karşılaştırılması’’, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek
Lisans Tezi, 2010.
Ersoy, T., (2010). ‘‘9 – 11 Yaşlar Arası Spor Yapan ve Yapmayan Çocukların Ruhsal Uyum Düzeylerinin
Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi’’ Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2010.
Gümüş, E., A. (2002). “Sosyal Kaygıyla Başa Çıkma Grup Programının Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Kaygı
Düzeylerine Etkisi”, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
Gürün, O. A., (1984). “Çocuğumuzu Tanıyalım”, İnkılâp Yayınevi, İSTANBUL 1984, s:120.
Güven, E., (2011). “Kaynaştırma Uygulamasının Yapıldığı Sınıflarda İşbirlikli Öğrenmenin Müzik Öğretimi
Üzerindeki Etkileri”, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Müzik
Öğretmenliği Bilim Dalı Doktora Tezi, Ankara, Ocak-2011, s:106.
Hall, N., (2011). “Give it everything you got: Resilience for young males through sport. International Journal of
Men’s Health. 10 (1), 65-81.
Kirkcaldy, B.D., Shephard, R.J. ve Siefen, R.G., (2002). “The relationship between physical activity and selfimage
and problem behaviour among adolescents”. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 37(11): 544-50.
Küçük H., ve Koç H., (2014). “Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor İlişkisi”,
birimler.dpu.edu.tr/app/views/panel/131-141.pdf.
Özdağ, S. Kürkçü, R., Aytekin, U. (2010), Engellilerde Beden Eğitimi ve Spor. Mercek Yayınları. İstanbul, s: 2-12.
Özdemir, R., A., Cuğ, M., Çelik, Ö. (2010). “Genç Yetişkin Üniversite Öğrencilerinde Farklı Türde Egzersiz
Uygulamalarının Sosyal Fizik Kaygı Düzeyine Etkisi”, Spor Bilimleri Dergisi Hacettepe J. of Sport Sciences, 21 (2),
60–70.
Öztürk, A., (2004). “Sosyal Kaygıya İlişkin Kendini Sunma Modeli”, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü
Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara, s: 1.
Kaya, S., (2013), “İşbirlikli Öğrenme ve Akran Değerlendirmenin Akademik Başarı, Bilişüstü Yeti ve Yardım
Davranışlarına Etkisi”, Cumhuriyet Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı Eğitim
Programları ve Öğretim Bilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi – Sivas, s:26.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Şubat 2016 Cilt:5 Sayı:1 Makale No: 33 ISSN: 2146-9199
321
Kocayörük, A., (2000). “İlköğretim Öğrencilerinin Sosyal Becerilerini Geliştirmede Dramanın Etkisi”,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2000, s:1.
Mark Wolary ve Jan S. Wilbers. (1985). Including Children With Special Needs in Early Childhood Programs.
Editor: Mark Wolary ve Jan S. Wilbers. (Second Edition). NAEYC, Washington, 1995, s:8-9.
Muratlı, S. , (1997), “Çocuk ve Spor”, Kültür Matbaası, ANKARA, 1997, s. 122.
Parfitt, G. ve Eston, R.G., (2005). “The relationship between children’s habitual activity level and psychological
well-being”. Acta Paediatr, 94(12):1699-701.
Pehlivan, H., (2005). “Oyun ve Öğrenme”, Anı Yayıncılık, Ankara, s:3.
Penedo, F.J. ve Dahn, J.R., (2005). “Exercise and well-being: A review of mental and physical health benefits
associated with physical activity”. Curr Opin Psychiatry, 18(2): 189-93.
Rubin, K.H. & Burgess, K. (2001). “Social withdrawal and anxiety”, Oxford, UK: Oxford University Press (pp. 407-
434).
Senemoğlu, N., (2012). “Gelişim Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulama” Pegem A. Yayıncılık, 21. Baskı:
Şubat 2012, ISBN 978-605-5885-96-0, Yenişehir-Ankara, s:486-497.
Strong, W.B., Malina, R.M., Blimkie, C.J., Daniels, S.R., Dishman, R.K., Gutin, B., Hergenroeder, A.C., Must, A.,
Nixon, P.A., Pivarnik, J.M., Rowland, T., Trost, S., Trudeau, F., (2005). “Evidence based physical activity for
school-age youth”, Journal Pediatrics, 146(6), 732-737.
Suitor, C.W. ve Kraak, V.I., (2007). “Adequacy of evidence for physical activity guidelines development:
workshop summary”. Institute of Medicine. Washington, DC: National Academies Press.
Şahan, H., (2008). “Üniversite Öğrencilerinin Sosyalleşme Sürecinde Spor Aktivitelerinin Rolü”. Karamanoğlu
Mehmet Bey Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Sayı: 10, s: 260- 278.
Şahin, M., Yetim, A. A., Çelik, A., (2012). “Psikolojik Sağlamlığın Gelişiminde Koruyucu Bir Faktör Olarak Spor Ve
Fiziksel Aktivite”, The Journal of Academic Social Science Studies Volume 5 Issue 8, p. 373-380.
Taşkıran C., Selçuk, M., H., ve Doğar, Y., (2014). “Beden Eğitimi Dersinin Sosyalleşmeye Olan Etkisine İlişkin
İlköğretim Öğrenci Velilerinin Görüşleri”, The Journal of Academic Social Science Studies, Number: 26 , p. 159-
166, Summer II 2014.
Taylor, C.B., Sallis, J.F. ve Needle, R., (1985). “The relation of physical activity and exercise to mental health.
Public Health Rep, 100(2): 195-211.
Temür, E. (2007). "Polimetrik Ve Direnç Egzersizlerinin, Zihinsel Engelli Çocukların (10-15 Yaş ) Kol ve Bacak Güç-
Kuvvet Gelişimlerine Etkisinin İncelenmesi", Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve
Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale, s: 21-22.
Quinn M. M., (2002). Changing Antisocial Behavior Patterns in Young Boys: A Structured Cooperative Learning
Approach Education and Treatment of Children Vol. 25, No. 4 (November 2002), pp. 380-395 Published by:
West Virginia University Press.
Yağcı, E., ve Arkd., (2012). “İşbirliğine Dayalı Öğrenme Tekniklerinin Fen ve Teknoloji Dersinde Uygulanmasına
İlişkin Bir Çalışma” Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Yıl 12, Sayı 23, Haziran, 59 – 77.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Şubat 2016 Cilt:5 Sayı:1 Makale No: 33 ISSN: 2146-9199
322
Yalçın U., Balcı V., (2013). “14 Yaş Arası Çocuklarda Spora Katılımdan Sonra Okul Başarılarında, Fiziksel Ve Sosyal
Davranışlarında Oluşan Değişimlerin İncelenmesi”, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2013, XI
(1) 27-33 7.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com