You are here

PLATON İLE ARİSTOTELES’İN RETORİK ANLAYIŞLARININ KARŞILAŞTIRILMASI

A Comparison of Plato’s and Aristotle’s Rhetoric Conceptions

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In our article, in which we tried to compare Plato’s and Aristotle’s rhetoric conceptions, first of all we have reviewed etymology of rhetoric as a term and tried to draw a conceptual frame with regard to rhetoric in the light of certain findings of Cicero and Barthes. Then, we reviewed the emergence of rhetoric and history of its utilization by Sophists. Under the subheading allocated to Plato of our article, we studied his criticisms aimed at Sophists and art of eloquence. We determined that Plato, on one hand, condemned sophistic rhetoric in its common form as “an art of smoke and mirrors”, on the other hand, he pointed out to a possibility of a “good” rhetoric that will serve philosophy. We found that this possibility was taken into account by Aristotle, his student, and included in the scope of dialectics, which is a method of considering those subjects excluded from the scope of demonstrative sciences according to him
Abstract (Original Language): 
Platon ile Aristoteles’in retorik anlayışlarını karşılaştırmaya çalıştığımız makalemizde, öncelikle terim olarak retoriğin etimolojisini gözden geçirdik ve Cicero ile Barthes’ın bazı tespitleri ışığında, retoriğe dair kavramsal bir çerçeve çizmeye çalıştık. Bunun ardından, retoriğin doğuşunun ve Sofistler tarafından kullanılmasının tarihçesini gözden geçirdik. Makalemizin Platon’a ayrılan alt başlığında, Sofistler’e ve belâgat sanatına yönelik eleştirilerini inceledik. Platon’un bir yandan yaygın haliyle sofistik retoriği “bir göz boyama sanatı” olarak mahkûm ederken diğer yandan, felsefenin hizmetine koşulacak bir “iyi” retoriğin imkânına da işaret ettiğini saptadık. Bu imkânın, öğrencisi Aristoteles tarafından dikkate alındığını ve retoriği, ona göre kesin bilimler dışında kalan konuları mülâhaza etmenin yöntemi olan diyalektiğin kapsamında değerlendirdiğini gördük.
81-92

REFERENCES

References: 

Aristoteles (1842) Logique d’Aristote-Tome III: Derniers Analytiques, Fr. çev: J.
Barthélemy Saint-Hilaire, Paris: Librairie philosophique de Ladrange.
Aristoteles (1856) La Rhétorique d’Aristote, Fr. çev: Norbert Bonafous, Paris: A. Durand
Librairie. (Eski Yunanca’sı için faydalanılan elektronik metin):
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.00...
book%3D1%3Achapter%3D1
Aristoteles (1994) Ethique à Nicomaque, Fr. çev: Jean Tricot, Paris: J. Vrin.
Aristoteles (2004) Topiques: Organon-V, Fr. çev: Jean Tricot, Paris: J. Vrin.
92 / Dr. Atakan Altınörs EKEV AKADEMİ DERGİSİ
Aristoteles (2007) Sofistlerin Çürütmeleri Üzerine. Çev: Oğuz Özügül, İstanbul: Say.
Yay.
Arslan, Ahmet (2009) İlkçağ Felsefe Tarihi: Aristoteles (3.cilt), İstanbul: Bilgi Üniversitesi
Yay.
Barthes, Roland (1970) «L’Ancienne Rhétorique», in: Communications, n˚16, Paris, ss.
172-223.
Brehier, Emile (1997) Histoire de la Philosophie (1.cilt), Paris: Presses Universitaires de
France.
Cassin, Barbarin (1990) «Bonnes et Mauvaises Rhétoriques: de Platon à Perelman»,
in: Figures et Conflits Rhétoriques, Bruxelles: Editions de l’université de
Bruxelles.
Cicero Marcus Tullius (1737) Traité de L’Orateur, Fr. çev: Abbé Colin, Paris: chez De
Bure.
___________________ (1852) Les Trois Dialogues de L’orateur, Fr. çev. M. Gaillard,
Paris: Dezobry et E.Magdeleine.
___________________ (1837) OEuvres complètes de Cicéron, Fr. çev: A. Péricaud, Paris:
C.L.F. Panckoucke, cilt: 36.
Dherbey, Gilbert Romeyer (2009) Les Sophistes, Paris: PUF.
Dürüşken, Çiğdem (1995) Rhetorica. İstanbul: Arkeoloji ve Sanat yay.
Gökberk, Macit (1997) Kant ile Herder’in Tarih Anlayışları. İstanbul: YKY.
Meyer, Michel (1999) Histoire de la rhétorique. Paris: Le Livre de poche.
Meyer (2009) Retorik. Çev: İsmail Yerguz. Ankara: Dost Kitabevi yay.
Platon (1984) Protagoras, Gorgias, Ménon. Fr. çev: Alfred Croiset, Paris: Gallimard.
Platon (1989) La République, Texte Établi et Traduit par Emile Chambry. Paris:
Gallimard.
Platon (basım yılı belirtilmiyor), “Phèdre” in: OEuvres Complètes (3.cilt). Fr. çev: Emile
Chambry. Paris: Librarie Garnier Frères.
Reboul, Olivier (1996) La Rhétorique. Paris: Presses Universitaires de France.
Reboul (2001) Introduction à la Rhétorique. Paris: Presses Universitaires de France.
Senger, Jules (1961) L’Art Oratoire, Paris. Paris: Presses universitaires de France.
Sextus Empiricus (1725) Les Hipotiposes ou Institutions Pirroniennes. Fr. çev: Claude
Huart (basım yeri ve yayıncı adı belirtilmemiş).
Vernaux, Roger (1964) Introduction générale et logique. Paris: chez Beauchesne.
Zeller, Eduard (2008) Grek Felsefesi Tarihi. Çev: Ahmet Aydoğan. İstanbul: Say yay.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com