You are here

Home » Content

KAMU SEKTÖRÜ VE ÖZEL SEKTÖR İŞLETMELERİNDE İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ (Kayseri İli Örneği)

THE EVALUATION OF HUMAN RESOURCES MANAGEMENT PRACTISES IN PUBLIC AND PRIVATE SECTOR ORGANIZATIONS (The sample of Kayseri))

Journal Name:

  • Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, an evaluation is made of enterprises’ human resources practices in the city of Kayseri. The study group of this research is consisted of 21 private and 14 public sector organizations, in total 35 organizations. Data are collected by an inventory which is developed by the researcher and necessary arrangements have been made based on expert opinions. Findings showed that routine and record keeping tasks as personnel affairs and discipline procedures are used frequently, human resources practices as job analysis and job evaluation are used less frequently and coaching – mentoring application is not used by organizations. The research findings showed that private sector organizations give more importance to human resources practices. The findings of this study are discussed and some suggestions are made for future research.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada Kayseri ilinde bulunan işletmelerin insan kaynakları uygulamalarının bir değerlendirilmesi yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunda 21 özel ve 14 kamu olmak üzere toplam 35 işletme yer almıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen bir envanter kullanılmıştır. Envanter hakkında uzman görüşleri alınarak gerekli düzenlemeler yapılmıştır. Araştırma bulgularına göre, işletmelerde personel özlük işleri ve disiplin işlemleri gibi kayıt tutmaktan öte gitmeyen rutin işlerin çoğunlukla kullanıldığı, iş analizi ve iş değerleme gibi insan kaynakları uygulamalarının daha az kullanıldığı ve koçluk - mentorlük uygulamasının hiçbir işletme tarafından kullanılmadığı saptanmıştır. Araştırma bulguları özel sektörde insan kaynakları uygulamalarına daha fazla önem verildiğini göstermektedir. Bulgular ilgili alan yazını kapsamında tartışılmış ve bazı önerilerde bulunulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-kamu-sektoru-ozel-sektor-isletmelerinde-insan-kaynaklari-yonetimi-uygulamalarinin-degerlendirilmesi-kayseri-ili-ornegi.pdf
  • 33
175
191
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abbott, G. N., Stening, B. W., Atkins, P. W. B., & Grant, A. M. (2006). Coaching
expatriate managers for success: Adding value beyond training and
mentoring. Asia Pacific Journal of Human Resources, 44, 295-317.
Akçakaya, M. (2010). İnsan kaynakları yönetimi, insan kaynakları planlaması,
norm kadro uygulaması. Ankara: Adalet.
Arthurs, A. J. (2001). Job design and evaluation: Organizational aspects.
International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, 7977-
7980.
Aycan, Z. (2001). Human resources management in Turkey. Current issues and
challenges. International Journal of Manpower, 22 (3), 252-260.
Bilgin, L., Taşçı, D., Kağnıcıoğlu, D., Benligiray, S. & Tonus, H. Z. (2004). İnsan
kaynakları yönetimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Cascio, W. F. & Aguinis, H. (2005). Applied psychology in human resource
management. 6th ed. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Cutler, T. (2011). Performance management in public services ‘before’ new public
management: The case of NHS acute hospitals. Public Policy and
Administration, 129-147.
Çalışkan-Nemli, E. (2010). The impact of strategic human resource management
on organizational performance. Journal of Naval Science and Engineering,
6 (2), 100-116.
Dijkstra, J. (2008). Human Resources Management. Assen: Van Gorcum.
Ekinci, F. (2008). Kamu personel yönetiminden insan kaynakları uygulamasına
geçişin çalışanların verimliliğine etkisi. Maliye Dergisi, 155, 175-186.
Ergin, C. (2002). İnsan kaynakları yönetimi. Psikolojik bir yaklaşım. Ankara: Academyplus.
Eroğlu, U. (1999). İnsan kaynakları yönetiminde yeni yönelimler ve Çanakkale’de
insan kaynakları yönetimi üzerine bir araştırma. Yüksek lisans tezi. Çanakkale
On Sekiz Mart Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yönetim ve
Organizasyon Bilim Dalı, Çanakkale.
Ertürk, M. (2011). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Beta.
Ferris, G. R., Hall, A. T., Royle, M. T., & Martocchio, J. J. (2004). Theoretical
development in the field of human resources management: Issues and
challenges for the future. Organizational Analysis, 12 (3), 231-254.
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 33 Yıl:2012/2 (175-191 s.)
191
Fındıkçı, İ. (2012). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Alfa.
Izgar, H. (2008). Endüstri ve Örgüt Psikolojisi. Konya: Eğitim Akademi Yayınları.
Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
Marangoz, M. & Biber, L. (2007). İşletmelerin Pazar performansı ile insan kaynakları
uygulamaları arasındaki ilişkinin araştırılmasına yönelik bir çalışma.
Doğuş Üniversitesi Dergisi, 8 (2), 202-217.
Nishii, L. H., Lepak, D. P. & Schneider, B. (2008). Employee attributions of the
‘why’ of HR practices: Their effects on employee attitudes and behaviours,
and customer satisfaction, Personnel Psychology, 61, 503-545.
Öğüt, A., Akgemci, T. & Demirsel, M.T. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi
bağlamında örgütlerde işgören motivasyonu süreci. Selçuk Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 277-290.
Özdevecioğlu, M., Demirtaş, Ö. & Ünlü, O. (2009). İnsan kaynakları uygulamalarının
işletmelerin inovasyon performansları üzerindeki etkisi. 17. Ulusal
Yönetim ve Organizasyon Kongresi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, İşletme
Bölümü, Eskişehir, 21-23 Mayıs.
Payner, S. C. & Huffman, A. H. (2005). A longitudinal examination of the
influence of mentoring on organizational commitment and turnover.
Academy of Management Journal, 48 (1), 158-168.
Singh, P. (2008). Job analysis for a changing workplace. Human Resources
Management Review, 18 (2), 87-99.
Spyridakos, A., Siskos, Y., Yannacopoulos, D., & Skouris, A. (2001). Multicriteria
jobevaluation for large organizations. European Journal of Operational
Research, 130 (2), 375-387.
Whitener, E. M. (2001). Do ‘high commitment’ human resource practices affect
employee commitment? A cross-level analysis using hierarchical linear
modeling. Journal of Management, 27, 515-535.
Yalçın, A.S. (2002). Personel yönetimi. İstanbul: Beta.
Yelboğa, A. (2010). Yönetimde insan kaynakları çalışmaları. Ankara: Turhan
Kitabevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com