You are here

Home » Content

Türkiye’de Özel Televizyon Kuruluşlarının Örgüt Yapılarının Dönüşümü

Transformation of Organization Structure of Private Televisions in Turkey

Journal Name:

  • Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This article examines the transformation of organization structure of private television companies in Turkey. The study goes about commercial television channels that broadcast nationally and have high rate. Data were collected from television broadcasting websites and semi‐structured in‐depth interviews with managers of authorized channels. It was found that private television companies initially had function‐based organization structures, then matrix organization was used after the completion of the studio infrastructure and lastly organization structure evolved network organization due to the increasing number of domestic productions and development of long‐term relationships with suppliers. Today, the leading private television companies are structured as a mediator in the network organization. Private television companies provide content by outsourcing in stable networks. In addition, the ability of programing that is the core competence of televisions transfered to the other companies of the network. Support functions such as human resources management, advertising and marketing, administrative and financial affairs are executed by central units in headquarters of their group. Private television companies are transformed into dependent, horizontal and lean enterprises on the network rather than as independent organizations.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu makalede Türkiye’deki özel televizyon kuruluşlarının örgüt yapısında yaşanan dönüşüm incelenmektedir. Çalışmada ulusal çapta yayın yapan ve ratinglerde önde yer alan ticari televizyon kanalları ele alınmaktadır. Veriler televizyon yayıncılığı ile ilgili internet siteleri ve ilgili kanalların yetkili yöneticileri ile yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşmelerden toplanmıştır. Çalışma sonucunda, özel televizyon kuruluşlarında başlangıçta fonksiyon temelli örgüt yapıları olduğu, daha sonra stüdyo altyapılarının tamamlanması ve iç yapımların sayısının artması ile matriks örgüte geçildiği, tedarikçileri ile uzun süreli ilişkilerin gelişmesi nedeni ile şebeke örgütüne dönüştüğü bir evrimleşme süreci tespit edilmiştir. Günümüzde önde gelen özel televizyon kuruluşları şebeke örgütü içindeki aracı işletme gibi yapılandırılmıştır. Özel televizyon kuruluşları, içerik temininde istikrarlı şebekeler içinde büyük oranda dış kaynak kullanımına gitmektedir. Ayrıca temel işlevi olan programcılık yeteneğini şebeke üyesi diğer işletmelere devretmektedir. İnsan kaynakları yönetimi, reklam ve pazarlama, idari ve mali işler gibi destek işlevleri ise içinde bulundukları grubun merkez birimleri tarafından yürütülmektedir. Özel televizyon kuruluşları, bağımsız kuruluşlar olmaktan ziyade, şebeke içinde daha bağımlı, yatay ve yalın örgütlere dönüşmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turkiyede-ozel-televizyon-kuruluslarinin-orgut-yapilarinin-donusumu.pdf
  • 2
235-263
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Adaklı, G. (2006), Türkiye’de Medya Endüstrisi Neoliberalizm Çağında Mülkiyet ve
Kontrol İlişkileri, Ankara: Ütopya.
Adaklı, G. (2001), “Yayıncılık Alanında Mülkiyet ve Kontrol”, Medya Politikaları.
Türkiye’de Televizyon Yayıncılığının Dinamikleri, der. D.Beybin Kejanlıoğlu ve Diğerleri,
205‐243. Ankara: İmge Kitabevi.
Aksop, G. A. (1999), “Televizyon Türlerinde Dönüşüm.” Yıllık 1999 “Mahmut Tali
Öngören’e Armağan”, Ankara Ü. İletişim Fakültesi. 229‐253.
Budak, G. ve G. Budak (2004), İşletme Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
Coyne, K. P., S. J.D. Hall ve P. G. Clifford (1997), “Is Your Core Competence A
Mirage.” The Mckinsey Quarterly, No:1, 40‐54.
Çelenk, S. (2003), “Televizyonda İçerik Yapılaşması ve Toplumsal Kültür Yayın Akışı
Ekseninde Eleştirel Bir İnceleme,” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü Radyo Televizyon Sinema Anabilim Dalı.
Dreje, A. (2003), “Strategic Management and Core Competence: Theory And
Application.” Workplace Strategies and Facilities Management: Building In Value.
Ed. Rick Best, Gerard de Valence, Craig Langston, Elsevier Pub.
Dinçer, Ö. (1998), Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, İstanbul: Beta Yayınları.
Eren, E. (2003), Yönetim ve Organizasyon, İstanbul: Beta Yayınları.
Ford, R. C. ve W. A. Randolph (1992), “Cross‐Functional Structures: A Review and
Integration of Matrix Organization and Project Management.” Journal of
Management, 18(2), 267‐294.
Koçel, T. (2010), İşletme Yöneticiliği, 12. Bsk., İstanbul: Beta.
Koçer, S. (2009), “Örgütsel Alanın Dönüşümü ve Örgüt Yapılarına Etkisi: Türkiye’de
Televizyon İşletmeleri”, Doktora Tezi, Kocaeli Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Macmillian, H. ve M. Tampoe (2000), Strategic Management. Usa: Oxford
University Pres., Aktaran Budak G. ve G. Budak, (2004), İşletme Yönetimi, İzmir:
Barış Yayınları.
Manning, S. ve J. Sydow (2007), “Transforming Creative Potential In Project Networks:
How TV Movies Are Produced Under Network‐Based Control”, Critical
Sociology, 33, 19‐42.
Manning, S. (2005), “Managing Project Networks As Dynamic Organizational
Forms: Learning From The TV Movie Industry”, International Journal of Project
Management, 23, 410‐414.
EKİM 2011 261
Miles, R. E. ve C. C. Snow (1992), “Causes of Failure in Network Organization”,
California Management Review: Summer 34(4), 53‐72.
Miles, R.E., C.C., Snow ve H. Coleman (1992) “Managing 21st Century Network
Organizations.” Organizational Dynamics, 20(3), 5‐19.
Pekman, C. (2001), “Çokuluslu Reklamcılık, Uluslar Arası Düzenlemeler ve Ulusal
Uygulamalar: Kuralları Kim İster?.” Medya Politikaları. Türkiye’de Televizyon Yayıncılığının
Dinamikleri, der. D.Beybin Kejanlıoğlu vd., Ankara: İmge Kitabevi, 205‐
243.
Sherman, B. (1987), Telecommunication Management, New York: Mcgraw Hill
Book Company.
Sydow, J. ve U. Staber (2002), “ The Institutional Embeddedness of Project Networks:
The Case of Content Production in German Television.” Regional Studies,
36(3), 215‐227.
Ülgen, H. ve S. K. Mirze (2004), İşletmelerde Stratejik Yönetim, İstanbul: Literatür
Yayıncılık.
Windeler, A. ve J. Sydow (2002), “Project Networks and Changing Industry
Practices‐ Collaborative Content Production in The German Television Industry,”
Organization Studies, Jg. 23, 1‐33.
Yangın, G. (1997), “Bir Yönetim İşlevi Olarak Örgütleme, Televizyon İstasyonu Örgütleri
ve Model Önerisi.” Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
http://www.dogusgrubu.com.tr;
http://www.dmg.com.tr
http://www.cukurova.com.tr
“22.12.2008 Tarihli Tüm Grubu Rating Raporu”,
http://www.medyatava.com/rating.asp, Erişim Tarihi: 23.12.2008
NTV İnsan Kaynakları Birimi ile yapılan görüşme.
Kanal D Haber Merkezi ile yapılan görüşme.
D Prodüksiyon Drama Departmanı Direktörü ve Genel Koordinatörü ile yapılan
görüşme.
Doğan Yayın Holding İnsan Kaynakları Birimi ile yapılan görüşme.
Show TV Haber Merkezi, Halkla İlişkiler ve Hukuk Bürosu ile yapılan görüşme.
TGRT Haber’in Genel Müdür Yardımcısı ile yapılan görüşme.
ESKİŞEHİR 262 OSMANGAZİ ÜNİVERSİTESİ İİBF DERGİSİ
Lacivert Tanıtım Yöneticisi Çiğdem Savaşçıoğlu ile yapılan görüşme.
İstanbul Massmedia Yöneticisi Cengiz Keten ile yapılan görüşme.
Samanyolu TV Personel ve İdari İşlerden Sorumlu Genel Müdür Yardımcısı ile yapılan
görüşme.
Star TV’nin Projeler Direktörü ile yapılan görüşme.
CNN Türk Kurumsal İletişim Departmanı Basınla İlişkiler yetkilisi ile yapılan görüşme.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com