1. Baykan Z, Maral I, Bumin MA. Ankara ili Gölbaşı Bölge-si'ndeki 15-49 Yaş Evli Kadınların Çocuk İsteme Durumlarına Göre AP Yöntemi Kullanımı ve Kullanılan AP Yöntemleri. Sağlık ve Toplum. 2001;11:24-29.
2.
Hacettep
e Üniversitesi Nüfus Etüdleri Enstitüsü. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması (TNSA). Ankara. 2003.
3. The Johns Hopkins University. Why Family Planning Matters. Population Reports. 1999; 27: 1-16.
4. UNICEF. The State Of The World's Children 2001. Oxford University Pres. New York. 1996: 118-121.
5. Westoff C, Bankole A. The Time Dynamics Of Unmet Need An Example From Morocco. International Family Planning
Perspectives. 1998; 24: 12-14
6.
Sevindi
k FN, Açık Y, Gülbayrak C, Akgün D. Elazığ İl Merkezinde Yaşayan Evli Kadınların İstemli Düşük Yapmak Amacıyla Uyguladıkları ve Bildikleri Geleneksel Yöntemler. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni. 2007; 6:321-324.
7. Bilgel N. Halk Sağlığı Bakışıyla Ana Çocuk Sağlığı. Bursa. Güneş-Nobel Tıp Kitabevi.1997:111-112.
kadınların %48.2'sinin herhangi bir aile planlaması metodunu kullanmadıklarını göstermişlerdir. %37.4'ü güncel kontraseptif yöntemleri kullanıyor ve %14.4'ü de geçmişte bir aile planla¬ması yöntemi kullandıklarını söylemişlerdir. Kullanılan güncel kontraseptif yöntemlerin % 73.1'i etkili yöntemlerdi. Bölgesel olarak geri kalmışlığın sonucu analiz edildiğinde göstermiştir ki, eğitim düzeyi, Türkçe bilgisi, konut tipi, yaşayan çocuk sayısı, aile planlaması metodlarının kullanımında etkili temel değişkenlerdir. Bizim bulgularımız incelendiğinde olguların % 50,3'ü aile planlaması polikliniğine başvurmadan önce ya hiçbir yöntem kullanmamışlar ya da geleneksel yöntemlerle korunmaya çalışmışlardır.
Dünyada gebeliği önleyici yöntem kullanımı incelendi¬ğinde, hap ve kondom gibi kısa etki süreli yöntemlerin geliş¬miş ülkelerde, tüp ligasyonu ve RİA gibi uzun etki süreli yöntemlerin gelişmekte olan ülkelerde daha yaygın kullanıl¬dığı görülmektedir (14). Bizim çalışmamızda da %69,9 gibi bir oranla RIA en sık tercih edilen yöntem olarak ortaya çıkmıştır.
Özellikle doğumdan sonraki bir yıl içerisinde tekrar ge¬be kalan olgular gebeliklerini devam ettirdikleri takdirde son doğumun ardından etkin korunma yöntemlerini araştırmak için daha istekli görünmektedirler. Bu durum bizim çalışma¬mızda da ortaya konulmuştur.
Ülkemizde son yapılan istatistiksel veriler ve bizim ça¬lışmamız da göz önüne alındığında, Türk kadınları arasında modern kontraseptif yöntemlerin kullanımının arttığı görül¬mektedir.
Çalışmamızda olguların %34.6'sı korunma yöntemleri hakkındaki bilgi kaynağını sağlık kuruluşlarından almışlardır. Dolayısıyla bu kuruluşlarda verilecek olan bilgilendirmeler istenmeyen gebeliklerin ve bunların uygunsuz şekilde son-landırılmalarına bağlı morbidite ve mortalitenin azalmasına katkıda bulunacaktır. Bu nedenle, aile planlaması ile ilgili halkın bilgilendirilmesinde sağlık kuruluşlarının faaliyetleri¬nin vazgeçilemez önemli bir faktör olduğunu düşünmekteyiz.
8.
Koçoğl
u O G. İsteyerek Düşüklerde Yeni Bir Yaklaşı., Hacettepe Toplum Hekimliği Bülteni. 2000;21:4.
9.
Çal
ı Ş. "Nüfus ve Nüfus Sorunları" Aile Planlamasında Temel Bilgiler. İnsan Kaynağını Geliştirme Vakfı. İstanbul. 1997:17¬25.
10. Blumenthal PD, Edelman A. Hormonal contraception.Obstet Gynecol. 2008;112:670-684.
11. Hubacher D, Cheng D. Intrauterine devices and reproductive health: American women in feast and famine. Contraception.
2004;69:437-446.
12. Bozkurt N, Ozkan S, Onan A, Korucuoğlu U, Aygün R, Himmetoğlu O. Distribution of contraceptive use in a Turkish population. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol. 2007;131:52-
56.
13. Ozgür S, Bozkurt AI, Sahinöz S, Ozcirpici B, Sahinöz T, Saka G et al. Family planning in the Southeast Anatolian Project Region. Eur J Contracept Reprod Health Care. 2004;9:78-88.
14. United Nations, Population Division, Departmant Of Economic And Social affair,World Contraceptive Use 2003, Consult www.unpopulation.org, New York.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com