You are here

TOPLUMSAL BİR ZORUNLULUK : BİR ARADA YAŞAMAK.

A Communal compulsory: Living together

Journal Name:

Publication Year:

Author Name
Abstract (2. Language): 
A.Muslim learned Ibn Haldun says that it is compulsory for human being to live together. A religion’s universality and it’s being used is evaluated how it regards the other religions and belief. When prophet Muhammed went to Medine he Prepared the first Constitution of Islam in the history of Islam in 622 (The Medine City-state Constitution). This constitution was prepared for the different cultures and religions so that they could live together. Islam is the religion of the tolerance. All the different religions’ and cultural elements’ rights have been protected in Islamic law. There is no using force in Islam. Islam has announcement and invitation. Announcement and invitation are not used by force but by giving information. In the Koran prophet Muhammed is asked to give advice.”You are the one who gives advice, you are not the one who is a force upon people” the Koran says.
Abstract (Original Language): 
Toplumlar modern hayata geçişle birlikte bir takım sorunlarla karşı karşıya gelmişlerdir. Şüphesiz, insan hakları, din ve vicdan özgürlüğü, azınlıkların durumları, demokrasi, çoğulculuk, çok kültürlülük v.b. bunların başında yer almaktadır. Modern dünyada çeşitli bilim adamlarınca adı geçen konular tartışılmakta ve çeşitli çözüm önerileri ileri sürülmektedir. Yalnız bu kavramların her ne kadar bilim literatürüne girişi çok eskilere dayanmıyorsa da, ifade edilmek istenen sorunun, yeni keşfedildiği anlamına gelmez. Bu olgunun tarihini, belki insanlık tarihi ile eşdeğer görmek mümkündür. Çünkü İbn Haldun‘un da ifade ettiği gibi, insanların toplum halinde yaşamaları zaruridir. Bireyin insanlardan tamamen uzak münzevi bir yaşam sürdürmesi realitede mümkün görünmemektedir. Zaten düşünme yeteneğinden sonra insanı diğer varlıklardan ayıran en önemli özelliklerden birisi hiç kuşku yok ki, onun toplum halinde yaşama mecburiyetidir.1 Fıtraten medeni yaratılmış bir varlığın tek başına yaşaması düşünülemez.
89-103