You are here

Modern Söylemin İmam Şafii Hakkındaki İddiaları

The Claims of Modernists About Imam Ash-Shafi’i

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
10.16947/fsmia.238938

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Since Imam Shafii’s thoughts contributed in constituting the principles of thinking for the Islamic nation and he was the most prominent theorist of the moderate ideology in the Islamic thoughts, he has been criticized by every opponents of what the nation has unanimously agreed upon which is the imamate of this Imam.Moreover his opponents fabricated many claims about him. These claims were brought to light again by modernists. Although they apparently follow different schools of thought, they agreed on the impossibility of forming a legal system which was achieved by the Imam. As a result, the objective of this research was to clarify the core of modernism and discover the claims stated by modernists about the Imam – personally and ideologically – then criticize and refute them. Exerting my best efforts to achieve this objective, I adopted the inductive then the analytical deductive approach. Finally, the most important outcomes of this research are: First, Modernism represents a severe epistemological disconnect from the Islamic tradition, and attempts to reinterpret Islam in a manner that does not take into consideration what is necessarily known of the religion. Then, modernists considered that the utmost care of the Imam about the Arabic Language was an evidence of the Arabic hegemony specially the Qurashi one. And finally, the reason behind their claims concerning the impossibility of forming a legal system is to release themselves from the burden of applying the Ahkam( court rulings ) and their authority.
Abstract (Original Language): 
İmam Şafii düşüncesi , İslam ümmetinde toplumsal bilincin oluşmasına katkıda bulunmuş, İmam Şafii İslam’da itidalli düşüncenin en öne çıkan teorisyeni olmuştur. Bu nedenle ümmetin ittifakla kabul ettiği bu âlime muhalifleri eleştiri oklarını yöneltmekten geri durmamışlar, İmam hakkında birçok farklı iddiayı dile getirmişlerdir. Bu iddiaları yeniden gündeme getiren akımlardan biri de modernizmdir. Modernizm, her ne kadar farklı ekolleri bünyesinde barındırsa da bu ekoller, İslam fıkhına İmam Şafii tarafından kazandırılmış usulî kaidelerin vaz’ının, mümkün olmadığı düşüncesinde birleşmektedir. Sözü edilen argümandan hareketle bu araştırmada amaçlanan, modernizmin mâhiyetini açıklamaya çalışmak ve modern söylemin İmam Şafi’ye, şahsî ve fikrî yönden yönelttiği eleştirileri tenkit edip çürütmektedir. Araştırmada modern söylemin açıklanması bahsinde mümkün olduğunca istikra metodu kullanılmış, diğer kısımlarda ise analitik çözümlemeye başvurulmuştur. Araştırmada pek çok sonuca ulaşılmış olup en önemlileri şunlardır: -Modernizm, epistomolojik bir kopukluğu temsil etmekte, İslam’ı, Müslümanların geneli tarafından itimat edilen geleneksel yorumundan uzaklaşarak yeni bir anlayışla anlamaya çalışmaktadır. -Modernistler, İmam Şafii’nin Arapçaya gösterdiği özenin, genel olarak Arapların, özel olarak da Kureyşlilerin diğer müslümanlar üzerindeki hâkimiyetini vurgulamak amacı taşıdığını düşünmektedirler. -Usûlî kaidelerin vaz’ının imkânsızlığa dair iddialarının, gerçekte şer’î hüküm ve kurallardan kaçmaktan başka bir hedefi olmadığı görülmektedir.
225
240

REFERENCES

References: 

Arkon, Muhammed, Târihiyyetu’l-fikri’il-İslâmî el-‘Arabî, er-Ribât, el-Merkez
es-Skâfî el-‘Arabî, 1998.
Biradbiri, Malkom ve Makfârilin Ceymis, el-Hadâse (1890-1930) tercüme:
Müeyyed Hasan Fevzî, Dâru’l-Me’mûn, Bağdâd-el-İrâk, 1987.
el-Hamed, Muhammed b. İbrahim, fikh’l-luğa, er-Riyâd: Dâr İbn Huzeyme.
El-Câbirî, Mıhammed b. Âbid, Binyetu’l-akli’l-Arabî, Merkez dirâsât el-vahdeti’l-
Arabiyye, 2010.
Ebû dîb, Kemâl, el-Hadâse,es-Sulta, en-Nas, Mecelletu fusûl, el-Hey’et-el-
Mısriyye el-‘amme li’l-kit’ab, el-Kahira-Mısır, mucelled 4, el-aded 3, 1984.
Er-Rağıb el-Isfahânî, Ebu’l-Kâsım el-Huseyn b. Muhammed, el-Mufredât
fî Ğarîbi’l-Kur’ân, tahkik: Muhammed Seyyid Keylânî, Beyrut, Dâru’l-Marife,
1999.
Ez-Zebîdî, Muhaammed Murtezâ el-Huseynî, Tâcu’l-Arûs Min Cevâhiri’l-
Kâmûs, tahkik: Mecmâtun mine’l-Muhakkikîn, Beyrut, Dâru’l-Hidâye, 1965.
Ez-Zerkeşî, Bedruddin Muhammed b. Abdillah, el-Burhân fî ‘Ulûmi’l-Kur’ân,
Beyrut, Dâru’l-Ma’rife, 1990.
Ebu Zeyd, Nasr Hamid, el-İmâm eş-Şâfi’î ve Te’sîs el-eydilûciyye el-vasatiyye,
el-Kahira, Mektebetu medbûlî, 1992.
Ebu Zeyd, Nasr Hamid, et-Tefkîr fî zemen et-Tekfîr, el-Kahira, mektebetü
Medbûlî, 1992.
Saîd, Hâlide, Mecelletu Fusûl, el-mucelled er-râb’i, el’aded es-sâlis, 1984.
Eş-Şâfi’î, Muhammed İdris, er-Risâle, tahkik: Ahmed Şakir, el-Kâhira, Mektebetu’l-
Halebî, 1940.
Eş-Şerafu, Abdulmecid, el-islâm ve’l-Hadâse, ed-Dâru’t-Tûnusiyye, Tunus,
1991.
Eş-Şîrâzî, Ebû İshâk, el-Lume’ fî Usûli’l-Fıkh, Beyrut, Dâr İbn Kesîr, 1997.
Usfûr, Câbir, Teârudât el-Hadâse, Meceletu fusûl, el-Mucelled el-evvel, el-aded
el-evvel, 1980.
İmâre, Muhammed, et-Tefsîr el-Marksî li’l-İslâm, el-Kahira, Dâru’ş-Şurûk,
1996.
El-Umerî, Ali Mahmud, en-Nisbetu fi’l-Fikri’l-İslâmî, Dâru’n-nuri’l-mubîn,
Amman, El-Ürdün.
El-Ğazâmî, Abdullah Muhammed, Hikâyetu’l-Hadâse fi’l-Memleketi’l-Ara240
FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 7 (2016) Bahar
biyyeti’s-Suûdiyye, el-Merkez es-Sekâfî el-Arabî, ed-Dâru’l-Beydâ, el-Meğrib/
Beyrut-Lubnan, 2004.
İbn Fâris, Ahmed b. Faris Zekeriyya, Mu’cem Mekâyîs el-Luğa, tahkik: Abdusselam
Muhammed Harun, Beyrut, Dâru’l-Cîl, 1999.
El-Keramî, Hasan Saîd, el-Hâdî ilâ Luğati’l-Arab, Beyrut, Dâru Lubnan,1991.
Mebrûk, Ali, Mâ verâ te’sîsu’l-Usûl, el-Kâhira, Dâru ru’ye, 2007.
Mesrehî, Fârih, el-Hadâse fî fikri Muhammed Arkon Mukârebe evveliyye,
Beyrut, ed-Dâru’l-Arabiyye li’l-Ulûm Nâşirûn, 2006.
El-Medînî Ahmed, es-Samt-el-Hadâse, uzletu’n-nass ve Hertakatu’t-Tanzîr,
el-Hadâse el-Uhrâ, Mecelletu Kitâbât Muâsıra, Beyrut-Lubnan, Mucelled 5,
el-Aded 15, 1993.
El-Merzûkî, Ebu Ya’rib, İşkâliyyetu tecdidi Usûli’l-Fıkh, Dımaşk, Dâru’l-
Fikr, 2006.
Mustafa, İbrahim; Zeyyât, Ahmed; Abdulkadir, Hâmid; Neccâr, Muhammed,
el-Mu’cem el-Vasît, tahkik: Mecmeu’l-Luğati’l-Arabiyye, Dâru’d-da’ve, 1980.
İbn Manzur, Muhammed b. Mükrim el-Mısrî, Lisânu’l-arab, Beyrut, Dâru
Sâdır, 1990.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com