You are here

Doğu Karadeniz Bölümü’nde Maksimum Yağışlar ve Taşkınlar Açısından Önemi

The Maximum Rainfalls in the Eastern Black Sea Region and their Importance in terms of Floods

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The area which has the highest average rainfall in a year in Turkey is the Eastern Black Sea region. Besides the yearly average expanding to the whole year and reaching 2500 mm from time to time, the maximum rate of precipitation in this region reaches very high figures. In this area, the maximum rain falling in short intervals sometimes reaches figures higher than monthly figures, and often causes floods. This flooding caused by maximum rainfalls, and other conditions result in huge damages owing to the characteristics of topographic structure. Flooding might transform into the disaster and loss of life and property in that region might result from it. To reduce the possible damages of floods that pose vital and economic risks, the settlements should be adapted to natural conditions, rain/flood analysis be made and the emergency warning systems be devised.
Abstract (Original Language): 
Türkiye’de yıllık ortalama yağışın en fazla olduğu alanlar, Doğu Karadeniz Bölümü’nde yer almaktadır. Yılın tamamına yayılan ve yer yer 2500 mm.ye ulaşan yıllık ortalamaların yanında, Doğu Karadeniz Bölümü’nde maksimum yağışlar da çok yüksek değerlere ulaşmaktadır. Bu alanda, kısa zaman aralıklarında düşen maksimum yağışlar, bazen bir aylık ortalamalardan daha yüksek değerlere ulaşmakta ve bu tür yağışların sonrasında da çoğu kez taşkınlara sebep olmaktadır. Doğu Karadeniz Bölümü’nde, maksimum yağışlar ya da diğer koşulların etkisiyle oluşan taşkınlar, bölgenin topografik özelliklerinin de etkisiyle çok büyük zararlara sebep olmakta ve zaman zaman afete dönüşen su baskınları, büyük miktarda can ve mal kayıplarıyla sonuçlanmaktadır. Bölgede çok önemli yaşamsal ve ekonomik riskler oluşturan taşkın zararlarınıazaltmak için yerleşim birimlerinin doğal ortamla uyumlu hale getirilmesi, çok iyi bir yağış-taşkın analizinin yapılmasıve taşkın erken uyarısistemlerinin kurulmasızorunludur.
79-92

REFERENCES

References: 

Alptekin, Ö. (1991). Trabzon Yöresi 20 Haziran 1990 Sel Felaketi. Trabzon ve Yöresi
20 Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler kitabı, 46-50, Trabzon:
K.T.Ü. Matbaası.
Atalay, İ. (1986). UygulamalıHidrografya. İzmir: Ege Üniv. Ed. Fak.Yay. No:38.
Bilgin, R. (1991). Su Kaynaklarının Geliştirilmesinde Hidroloji Biliminin Önemi ve 20
Haziran 1990 Trabzon Taşkınının Değerlendirilmesi. Trabzon ve Yöresi 20
Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler kitabı, 76-85, Trabzon
:K.T.Ü. Matbaası.
Bozkurt, S. (1991). Türkiye Tarihi Taşkınlarıve Meydana Getirdiği Zararlar. Yağış,
Sel, Heyelan Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Ankara.
Cerit, O., Karacan, E., Aral, F. (1991). Trabzon Çevresinde Sel Felaketi ile Jeolojik,
Morfolojik ve YağışÖzellikleri Arasındaki İlişkiler. Trabzon ve Yöresi 20
Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler kitabı, 181-185, Trabzon:
K.T.Ü. Matbaası.
DMC. (1995). Natural Hazards: Causes and Effects. University of Wisconsin, Disaster
Management Center, Madison, Wisconsin.
Dönmez, Y. (1990). Umumi Klimatoloji ve İklim Çalışmaları. İstanbul: İstanbul Üniv.
Edebiyat Fak.Yay. No:3248.
Durukanoğlu, H. F. (1991). Doğu Karadeniz Bölgesinde Yağışlar. Trabzon ve Yöresi 20
Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler kitabı, 18-24, Trabzon:
K.T.Ü. Matbaası.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı2 (2004) 79-92 92
Erinç,S. (1951). Türkiye’de Nisbi Azami YağışSahasının Yıllık Salınımı. İst. Üniv.
Coğ. Enst. Derg., 1(1), 63-66.
Erinç, S. (1957). Tatbiki Klimatoloji ve Türkiye’nin İklim Şartları. İstanbul: İTÜ.
Hidrojeoloji Enst.Yay. No:2.
Gürgen, G. (1999). Ordu-Giresun Çevresinde Doğal Ortam Koşullarıve Turizm
Olanakları. Dicle Üniv. Eğt. Fak.Yay. Diyarbakır.
Hoşgören, Y. (1984). Hidrografyanın Ana Çizgileri. İstanbul: İst. Üniv. Ed. Fak.Y. No:
2619.
Koçman, A., Kayan, İ. vd. (1996). İzmir’de 3-4 Kasım 1995 Karşıyaka Sel Felaketi.
İzmir: Ege Üniv.İzmir Araşt. ve Uyg. Merk.Yay. No1.
Köken, N. (1991). Doğu Karadeniz Bölgesinde Oluşan Taşkın ve Heyelanlara
Meteorolojik ve Hidrolojik Açıdan Bakış. Trabzon: Trabzon ve Yöresi 20
Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler kitabı, 86-94, Trabzon:
K.T.Ü. Matbaası.
Kömüşçü, A.Ü., Dorum, A., Ceylan, A. (2003). Yağış Şiddeti ve Tekerrür Sürelerine
Göre Sel ve Taşkın Riski Analizi.19-21 Mart 2003. III. Atmosfer Bilimleri
Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, 235-244. İstanbul.
Kulga,Z. (1991). Havzaya Düşen YağışMiktarıve Şiddetinin Yağışlara Etkisi. Trabzon
ve Yöresi 20 Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 1-17,
Trabzon: K.T.Ü. Matbaası.
Okman, C. (1991). HidrolojiAnkara:Ankara Üniversitesi Yay. No:1388, Ziraat Fak.
Ders KitabıNo:402.
Şahin, C., Sipahioğlu, Ş. (2002). Doğal Afetler ve Türkiye. Ankara: Gündüz Eğt.ve Yay.
Tümertekin, E., Cöntürk, H. (1958). Türkiye’de Günlük Maksimum Yağışlar. İst. Üniv.
Coğ. Enst.Derg. 5(9), 115-121.
Türkiye Klima Atlası(1989). D.M.İ. Ankara.
Türkiye Maksimum YağışlarıFrekans Atlası. Cilt:1, “Noktasal Yağışların Frekans
Analizi, 1990, D.S.İ. Ankara.
Yavaş, Ö. M. (1997). Trabzon Taşkınlarının Nedenlerinin Değerlendirilmesi ve Yapılan
Çalışmalar.Ankara:Meteorolojik Karakterli Doğal Afetler Sempozyumu
Kitabı.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com