You are here

Home » Content

Tokat İli Merkez İlçede Ailelerin Ekmek Tüketimleri Üzerine Bir Araştırma

A research on bread consumption of families living in the central district of Tokat province

Journal Name:

  • Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
doi:10.13002/jafag186

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, bread consumption statuses of families living in the central district of Tokat province were identified. Data were obtained from 272 consumers in November 2012. According to the findings, the amount of per capita bread consumption is 291.95 g which is lower than the national average consumption. The most frequently consumed bread type of families was loaf bread with 70.59%. Consumers were mainly purchased bread from supermarkets (80.51%) and oven (25.37%). More than half of consumers think that the quality of bread sold in the market is insufficient. Several families cannot consume a significant portion of bread purchased during the day; they re-used some of the staled bread and wasted the rest of staled bread. Measures should be taken to prevent the waste of bread. The quality of the bread produced should be increased and a necessary care for hygiene should be taken during production and sales stages.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, Tokat ili Merkez İlçede ailelerin ekmek tüketim durumlarını tespit etmektir. Buna yönelik olarak, örnekleme sonucu belirlenen aileler ile anket çalışması yapılmıştır. Veriler, Kasım-2012 tarihinde 272 adet aile ile anket çalışması sonucu elde edilmiştir. Araştırma bulgularına göre, kişi başına ekmek tüketim miktarı 291,95 gr olup bu değer ülke ortalamasından daha düşüktür. Ailelerin en fazla somun ekmeğini (%70,59) tükettikleri saptanmıştır. Tüketicilerin ekmekleri en fazla süpermarket (%80,51) ve fırından (%25,37) satın aldıkları belirlenmiştir. Tüketicilerin yarıdan fazlası piyasada satılan ekmeklerin kalitesini yetersiz bulmaktadır. Bazı ailelerin satın aldıkları ekmekleri gün içerisinde tüketemedikleri ve bayatlayan ekmeklerin önemli bir kısmının tekrar kullanıldığı, bir kısmının ise israf olduğu saptanmıştır. Ekmek israfının önlenmesine yönelik tedbirler alınmalıdır. Özellikle üretilen ekmeğin kalitesinin artırılması, üretim ve satış aşamalarında hijyen koşullarına önem verilmelidir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_159097_30_pp_61-69.pdf
  • 1
61-69
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Altan A (1986). Tahıl İşleme Teknolojisi. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notları, No: 13, Adana, 107 s.
Anonim (1987). Ekmek (T.S. 5000). Türk Standartları Enstitüsü, Ankara.
Anonim (2001). Hayvancılık Özel İhtisas Komisyon Raporu. DPT, Ankara.
Anonim (2012). Türk Gıda Kodeksi Ekmek ve Ekmek Çeşitleri Tebliği, Tebliğ No:2012/2, 04.01.2012 tarih ve 28163 sayılı resmi gazete. http://www.gkgm.gov.tr/mevzuat/kodeks/2012-02.html (Erişim Tarihi: 25.04.2013)
Anonim (2013). Türkiye'de Ekmek İsrafı Araştırması (Ekmek Tüketimiyle İlgili Tutum ve Davranışlar İle Ekmek İsrafı ve İsraf Üzerinde Etkili Olan Faktörler Araştırması). TMO, 2. Baskı, Şubat, Ankara.
Armero E and Collart C (1998). Crumb firming kinetics of wheat breads with antistaling additives. Journal of Cereal Science, 28: 165-174.
Aydın F (1995). Sıvı Ferment ve Sponge Hamur Metotları ile Ekmek Üretiminde Diastatik Preparat ve Laktik Starter Kültür Katkılarının Hamurun Olgunlaşması ve Ekmeğin Bazı Kalitatif ve Aromatik Özelliklerine Etkisi. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Erzurum.
Aydın F ve Yıldız Ş (2011). Sivas ilinde ekmek tüketim alışkanlıkları ve tüketici dinamiklerinin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 42(2): 165-180.
Baş T (2010). Anket Nasıl Hazırlanır, Uygulanır, Değerlendirilir? Seçkin Yayıncılık, Genişletilmiş 6. Baskı, Ankara, 271 s.
Coşkuner Y Karababa E ve Ercan R(1999) Düz ekmeklerin üretim teknolojisi. Gıda, 24(2): 89-97.
Çelik E (2008). Ekmek Yapımında Kullanılan Bazı Katkı Maddelerinin Ekmek Kalitesi ve Bayatlama Özellikleri Üzerine Etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Gıda Mühendisliği Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon.
Dağlıoğlu, O (1998). Ekmeğin önemi ve beslenmemizdeki yeri. Un Mamül. Dünya, 7(2): 38-44.
Dayısıoğlu KS İnanç AL Duman AD Gezginç Y ve Özsisli B (2002). Soya Ve Yan Ürünlerine Besin Fonksiyonelliği Açısından Bir Bakış. Hububat 2002 Kongresi, 3-4 Ekim, Gaziantep, 493-502 s.
Demir MK ve Kartal H (2012). Konya ilinde farklı ekmek çeşitlerini tüketen bireyler üzerinde yapılan bir anket çalışması. Gıda Teknolojileri Elektronik Dergisi, 7(3): 59-64.
Doğan İS (1997). Van ilinde serbest tipte ekmek üreten fabrikaların genel durumu ve sorunları. Un Mamül. Dünya, 6(5–6): 22–31.
Doğan İS, Çiçek S ve Meral R (2006). Van İlinde Serbest Tipte Ekmek Üreten Fırınların Genel
BAL ve ark./ JAFAG (2013) 30 (1), 61-69
69
Değerlendirmesi. Hububat Ürünleri Teknolojisi Kongresi, 7-9 Eylül 2006, Gaziantep, 366-373.
Elgün A ve Ertugay Z (2002). Tahıl İşleme Teknolojisi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 297, Ders Kitapları Serisi No: 52, Erzurum, 481s.
Gül A Işık H Bal Tand Özer S (2003).Bread consumption and waste of house holds in urban area of Adana province. Elektronic Journal of Polish Agricultural Universities, 6(2).
Karaoğlu MM (2002). Farklı Sıcaklık ve Sürelerde Muhafaza Edilen Kısmi Pişmiş Ekmeklerin Teknolojik ve Mikrobiyolojik Özellikleri. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Erzurum.
Karaoğlu M ve Kotancılar G (2005). Ekmek içi yumuşaklık üzerine kısmi pişirme yöntemi ve depolama şartlarının etkisi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 30(2): 117-122.
Koç B (2011). Ekmek Tüketiminde Tüketici Tercihleri: Van İli Örneği. Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü Yayını, TEPGE Yayın No: 196, Ankara.
Köten M ve Ünsal S (2006). Şanlıurfa yöresine özgü tırnaklı ve açık ekmeklerin bazı kimyasal bileşimlerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 10(3/4): 57-62.
Köten M ve Ünsal S (2007). Şanlıurfa yöresine özgü “Tırnaklı ve Açık Ekmeklerin” geleneksel üretim yöntemleri. Gıda Dergisi, 37(2): 81-85.
Matz SA (1995).The Chemistry And Technology Of Cereals As Food And Feed (pp. 1–2). AVI Books.
Özkaya H (1992). Ekmeğin beslenmedeki önemi ve ekmek türlerinin sağlık açısından farklılıkları. Unlu Mamuller Dünyası, 1(5): 9-15.
Tanık O (2006). Ekmek Üretiminde Kalite Uygulamaları ve Müşteri Memnuniyet Dinamiklerinin Belirlenmesi. Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Tekirdağ.
Yiğit AH ve Doğan İS (2010). Ağrı ilindeki ekmek fırınlarının bazı özelliklerinin değerlendirilmesi üzerine bir anket çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 20(2): 75-87.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com