You are here

Eskişehir İli Tarım İşletmelerinin Sermaye Yapısının İncelenmesi

Analyses of Observing Capital Structure of Farms in Eskişehir Province

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.13002/jafag1057

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
Capital is one of the production factors and becoming more important nowadays. It is used mostly in the meaning of money and wealth among the public while economists identify it as means of production which haven’t been found freely in the nature. The lack or excess of any capital in the agricultural enterprises has been effecting successful operation of farms in the negative direction. Even if they differ according to the structure of farm, it is desired that half of the active capital forms farm capital and the other half of it forms working capital. In this study 117 enterprises have been analyzed which is conducted to identify the capital structures of agricultural enterprises in Eskişehir. Research results showed that farm capital ratio was 68,81%, working capital ratio was 31,19 % in active capital at surveyed farms. It was determined that active capital constituted 48,55% land capital; 16,80% building capital; 15,21% machinery and equipment capital; 10,81% livestock capital. In general, 88,27 percent of the farms’ capital stock was equity while the 11,73 percent was foreign capital.
Abstract (Original Language): 
Üretim faktörlerinden biri olan ve günümüzde önemini giderek artıran sermaye, halk arasında servet ve çoğunlukla para anlamında kullanılırken, ekonomistler doğada serbest biçimde bulunmayan fakat insan tarafından üretilmiş üretim araçları olarak tanımlamaktadır. Tarım işletmelerinde herhangi bir sermayenin yetersizliği ya da fazlalığı, işletmelerin başarılı çalışmalarını olumsuz yönde etkilemektedir. İşletmelerin şekline ve üretimin ağırlık noktasına göre farklılık gösterseler de, genel olarak rasyonel çalışan işletmelerde aktif sermayenin yarısını çiftlik sermayesinin, diğer yarısını işletme sermayesinin oluşturması arzu edilmektedir. Eskişehir’de tarım işletmelerinin sermaye yapılarını belirlemek amacıyla yapılan bu çalışmada 117 işletme incelenmiş aktif sermayenin işletmeler ortalamasında % 68,81’ini çiftlik sermayesinin, % 31,19’unu işletme sermayesinin oluşturduğu belirlenmiştir. Aktif sermayenin % 48,55’i toprak sermayesi, % 16,80’i bina sermayesi, % 15,21’i alet ve makine sermayesi ve % 10,81’i hayvan sermayesinden oluşmaktadır. İşletmeler genelinde sermayenin % 88,27’si öz sermayeden, % 11,73’ü ise yabancı sermayeden meydana gelmektedir.
57
63

REFERENCES

References: 

Açıl AF, Demirci R (1984). Tarım ekonomisi dersleri,
Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları,
Ankara.
Aksoyak Ş (2004). Konya ili Sarayönü ilçesi tarım
işletmelerinin ekonomik analizi ve planlanması,
Doktora Tezi, A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Artukoğlu MM (1993). Tarımsal kredinin tarım
sektörünün gelişmesindeki önemi ve Manisa Merkez
ilçe tarım işletmelerinde tarımsal kredi kullanımının
analizi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü
Tarım Ekonomisi ABD, İzmir
Bülbül M (1973). Adana Ovası tarım işletmelerinin
ekonomik yapısı finansman ve kredi sorunları, Gıda
Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Yayınları, Ankara.
Bülbül M (1979). Bafra ilçesi tütün işletmelerinin
ekonomik yapısı yatırım ve cari harcamaların dağılımı
ve bunların gelir üzerine etkisi, A.Ü.Z.F Yayın No:
710, Ankara.
Bülbül M (2006). Tarımsal işletmelerin finansmanı, A.Ü.
Basımevi, Ankara.
Ceyhan V (1994). Samsun ili Çarşamba ilçesinde pazara
yönelik sebzeciliğe yer veren tarım işletmelerinin
ekonomik analizi, A.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü,
Ankara Coşkun S (2004).
Çiçek A (1994). Tokat ilinde seçilmiş bir yöredeki tarım
işletmelerinin sermaye bileşimi ve kredi kullanımı
üzerine bir araştırma, GOP Ziraat Fakültesi Dergisi,
Sayı 11, s 17-29.
Engiz MA (2007). Türkiye’de patates tohumluğu
üretiminin ekonomik yönden değerlendirilmesi
Nevşehir örneği. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü Tarım Ekonomisi Bölümü, Ankara.
Erkuş A (1979). Ankara ili Yenimahalle ilçesinde
kontrollü kredi uygulaması yapılan tarım
işletmelerinin planlanması üzerine bir araştırma,
A.Ü.Z.F Yayınları No:709, Ankara.
Erkuş A, Bülbül M, Kıral T, Açıl F, Demirci R (1995).
Tarım ekonomisi, A.Ü.Z.F Yayınları No: 417, Ders
Kitabı:1435, Ankara.
Güneş E (1999). Bursa ilinde sanayiye yönelik sözleşmeli
sebze üreten tarım işletmelerinin ve sebze işleme
sanayinin ekonomik analizi. Ankara Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü Tarım Ekonomisi Bölümü, Ankara.
Güneş E (2004). Tarım işletmelerinde kredi taleplerinin
doğrusal programlama yöntemiyle belirlenmesi
Kırşehir ili Merkez ilçesi tarım işletmeleri araştırması.
Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü Yayınları,
Ankara.
İnan İH (1994). Tarım ekonomisi, Hasat Yayıncılık, III.
Baskı, Tekirdağ.
İnan İH (1998). Tarım ekonomisi ve işletmeciliği,
Genişletilmiş 4. Baskı, Avcı Ofset, Tekirdağ.
Rehber E, Erkuş A (1984). Nevşehir’de patates üreten
tarım işletmelerin ekonomik analizi. Ankara
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yayın No: TE-1
s.1-18, Ankara.
Yamane T (1967). Statistics: an introductory analysis. 2nd
Edition, Newark OH, USA.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com