You are here

Home » Content

OSMANLI ORDU TEŞKİLATINDA AKINCI OCAĞININ YERİ VE ÇAĞDAŞ TÜRK SİLAHLI KUVVETLERİNE ETKİLERİ

The “Akıncı” Branch in the Ottoman Military Organization and its Influences on the Contemporary Turkish Armed Forces

Journal Name:

  • Güvenlik Stratejileri Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
It is necessary to see the evolution of Turkish military system, seeking historical traces and roots from history in contemporary Turkish Armed Forces too, as is done for every particular fact, object or organisation. Actually, Akinci organisation is the succesor of a tradition which is continual since the oldest Turkish states under different names and in various forms. This tradition has been an integral part of Turkish art of war during the history, except the rough centenary period between 1826 and 1918. Five hundered years ago, Akincis were vanguard forces in Ottoman battles. Commandos are fulfilling the same missions in contemporary Turkish Armed Forces today. Therefore, in this article it will be surveyed whether there are traces from “akincihood” in contemporary Turkish Armed Forces or not.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Her olgu, nesne ya da teşkilatta yapıldığı gibi, Çağdaş Türk Ordusu’nun da strateji, taktik ve doktrinlerinde tarihten izler ve kökler aramak, çağdaş Türk askerlik sisteminin evrimini görme açısından gereklidir. Akıncı teşkilatı, aslında değişik isimler altında ve farklı şekillerde en eski Türk devletlerinden beri süregelen bir geleneğin devamıdır. Bu gelenek, 1826 – 1918 arasındaki yaklaşık 100 yıllık dönem hariç tutulursa, Türk tarihi boyunca Türk harp sanatının ayrılmaz bir parçası olmuştur. Akıncılar bundan 500 yıl önce, Osmanlı muharebelerinin öncü kuvvetleriydiler. Komandolar da benzer görevleri bugün çağdaş Türk Ordusu bünyesinde icra etmektedirler. Bundan dolayı, bu makalede, Çağdaş Türk Komandosu’nun genlerinde akıncılıktan izler olup olmadığı incelenecektir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-osmanli-ordu-teskilatinda-akinci-ocaginin-yeri-cagdas-turk-silahli-kuvvetlerine-etkileri.pdf
  • 13
125-165
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akıncı, İ. E. (1978). Demirci Akıncıları. Ankara: Türk Tarih
Kurumu Yayınları.
Aytepe, H. ve Güvenç, L. (1981). Türk Silahlı Kuvvetleri Tarihi,
Kanuni’nin Ölümünden İkinci Viyana Kuşatması’na Kadar Olan Devre (1560
– 1683). (Cilt 3, Kısım 3). Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Aysan, E. ve Orhon, N. (1979). Türk Silahlı Kuvvetleri Tarihi,
Osmanlı - İran Savaşı, Çaldıran Meydan Muharebesi (1514). (Cilt 3, Kısım 2
Eki). Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Çakın, Naci (1981). Türk Zaferleri, Selçuklular Döneminde
Anadolu’ya Yapılan Akınlar (1049 Pasinler, 1071 Malazgirt Zaferleri).
Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Downing, B. (1992). The Military Revolution and Political Change:
Origins of Democracy and Autocracy in Early Modern Europe. New Jersey,
USA: Princeton University Press.
Egemen, R. ve Aytepe, H. (1964). Türk Silahlı Kuvvetleri Tarihi,
Osmanlı Devleti’nin Kuruluşundan Fatih’in Cülusuna Kadar Olan Devre
(1299 – 1451). (Cilt 3, Kısım 1). Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Egemen, R., Güvenç, L., Bozkurt, R. (1977). Türk Silahlı Kuvvetleri
Tarihi, Fatih’in Cülusundan Kanuni’nin Ölümüne Kadar Olan Devre (1451 –
1566). (Cilt 3, Kısım 2). Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Egemen, R. ve İşgüven, H. (1987). Türk Silahlı Kuvvetleri Tarihi,
Birinci Kosova Meydan Muharebesi (15 Haziran 1389). (Cilt 3, Kısım 1 Eki).
Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Evliya Çelebi (2010a). Günümüz Türkçesiyle Evliya Çelebi
Seyahatnamesi. (5. Kitap). (2 Cilt). (Haz.: Seyit Ali Kahraman). İstanbul:
Yapı Kredi Yayınları.
Evliya Çelebi (2010b). Günümüz Türkçesiyle Evliya Çelebi
Seyahatnamesi. (6. Kitap). (2 Cilt). (Haz.: Seyit Ali Kahraman). İstanbul:
Yapı Kredi Yayınları.
Evliya Çelebi (2011). Günümüz Türkçesiyle Evliya Çelebi
Seyahatnamesi. (7. Kitap). (2 Cilt). (Haz.: Seyit Ali Kahraman). İstanbul:
Yapı Kredi Yayınları.
Gökçek, Y. (1998). Türk İmparatorluk Tarihinde Akıncı Teşkilâtı ve
Gazi Mihal Oğulları, Konya: Alagöz Yayıncılık.
Göksu, E. (2010). Türkiye Selçuklularında Ordu. Ankara: Türk Tarih
Kurumu Yayınları.
Güler, A., Akgül S. ve Şimşek A. (2001). Türklük Bilgisi. Ankara:
Tamga Yayıncılık.
Güvendik, H. (1994). Türk İstiklal Harbi II. Cilt. Batı Cephesi 1’inci
Kısım. Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Hammer, J. F. (1992) Büyük Osmanlı Tarihi. (6. Cilt). (Çev.: Vecdi
Bürün) İstanbul: Üçdal Neşriyat.
Itzkowitz, N. (2008). Osmanlı İmparatorluğu ve İslamî Gelenek. (Çev.:
İsmet Özel). İstanbul: Şule Yayınları.
İlhan, S. (1999). Türk Askerî Kültürünün Tarihî Gelişmesi “Kutsal
Ocak”. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
İmer, C. (1989). Atatürk'ten Seçme Sözler. İstanbul: Remzi Kitabevi.
İnan, A. (1976). Eski Türk Dini Tarihi. İstanbul: Milli Eğitim
Basımevi.
İşgüven, H. (1986). Türk Silahlı Kuvvetleri Tarihi, Otlukbeli Meydan
Muharebesi (11 Ağustos 1473). (III. Cilt, 2. Kısım Eki). Ankara:
Genelkurmay Basımevi.
Kabasakal, H. (1986). Varna (1444), İkinci Kosova (1448) Meydan
Muharebeleri ve II. Murad. Ankara: Genelkurmay Basımevi.
KKT 31 – 1 (B) Komando Birlikleri Harekâtı. (2009). Ankara: Kara
Kuvvetleri Basımevi.
KKT 100 – 5 Harekât: Sevk ve Muharebe. (2002). Ankara: Kara
Kuvvetleri Basımevi.
Mufassal Osmanlı Tarihi (Cilt II, Cilt III). (1959). İstanbul: Tan
Matbaası.
Murphey, R. (2007). (çev.: Mehmet Tanju AKAD). Osmanlı'da Ordu
ve Savaş 1500–1700. İstanbul: Homer Kitabevi ve Yayıncılık.
Ögel, B. (1978). Türk Kültür Tarihine Giriş (6, 7 ve 8. Cilt). Ankara:
Kültür Bakanlığı Yayınları.
Özcan, A. (1989). Akıncı. İslâm Ansiklopedisi, Cilt 2, ss. 249–250.
İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
Öztuna, Y. (Haziran 1973). Türk Akıncıları ve Akıncı Ocağının
Sönmesi. Hayat Tarih Mecmuası (5), ss. 13–16.
Öztuna, Y. (Kasım, 1995). Osmanlı’nın Atlı Komandoları:
Akıncılar. Tarih ve Medeniyet Dergisi (21), ss. 12–17.
Pakalın, M. Z. (1946). Akın, Akıncı. Osmanlı Tarih Deyimleri ve
Terimleri Sözlüğü, Cilt I, ss. 35–40. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Pala, A. (2003). Rumeli’de Bir Akıncı Ailesi: Gümlüoğulları ve
Vakıfları. Gazi Üniversitesi Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma
Dergisi (43), ss. 137–144
Şıvgın, H. (Mart, 1988). Mustafa Kemal’in Maraş’ın Kurtuluşu İçin
Faaliyetleri. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi (11/IV).
Tacan, N. (1936). Akıncılar ve Mehmet II. ve Bayazıt II. Zamanlarında
Akınlar, İstanbul: Askeri Matbaa.
Türk Kara Kuvvetleri Tarihi. (1996). Ankara: Kara Kuvvetleri
Basımevi.
Ucuzsatar, N. U. (1986). Tarih Boyunca Türk Harp Sanatı, Taktik ve
Stratejisi. Ankara: Genelkurmay Basımevi.
Uzunçarşılı, İ. H. (1950). Akıncı. İslâm Ansiklopedisi, 1. Cilt, ss. 239–
240. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Uzunçarşılı, İ. H. (1983). Osmanlı Tarihi II. Selim’in Tahta Çıkışından
1699 Karlofça Antlaşmasına Kadar (III. Cilt , I. Kısım), 3. Baskı. Ankara:
Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Devleti Teşkilâtından Kapıkulu
Ocakları , (I. ve II). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Uzunçarşılı, İ. H. (1998). Osmanlı Tarihi İstanbul'un Fethinden
Kanunî Sultan Süleyman'ın Ölümüne Kadar (II. Cilt , II. Cilt, 16b7 Sayı).
Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Uzunçarşılı, İ. H. (2003). Osmanlı Tarihi Anadolu Selçukluları ve
Anadolu Beylikleri hakkında Bir Mukaddime İle Osmanlı Devleti'nin
Kuruluşundan İstanbul'un Fethine Kadar (I. Cilt , I. Cilt, 16a Sayı). Ankara:
Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Zürcher, E. J. (2010). Modernleşen Türkiye’nin Tarihi, (25. Baskı).
(Çev.: Yasemin Saner). İstanbul: İletişim Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com