You are here

Home » Content

The Virgin Queen of the "April" Eclogue

Journal Name:

  • Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Edmund Spenser's "Aprill" eclogue of The Shepheardes Calender (1579) offers an elaborate portrait of Queen Elizabeth I, the Virgin Queen of England who ruled the country between 1558-1603. In the Argument, it is stated that the eclogue is written with an aim of honouring and praising Queen Elizabeth I. In a pastoral realm, with Colin's "laye" "Of fayre Eliza, Queene of shepheardes all" Queen Elizabeth I's royal power, her imperial and private virtues, her chastity in particular is glorified. As indicated in the final remarks of E.K., the "Aprill" eclogue is modelled on Virgil's "Eclogue IV" that eulogizes the return of the mythical Golden Age with its virgin goddess Astraea who is the embodiment of justice and peace. The "Aprill" eclogue then celebrates a similar virgin, Queen Elizabeth I whose reign is represented as a new golden age. In the encomium, distinguished as "flowre of Virgins," the Queen is identified with the virgins of the mythical and Christian tradition, and throughout the eclogue she appears as Elisa/Eliza, a maiden Queen, the sun, the moon (Phoebe/Cynthia), the fourth grace and Venus-Virgo. However, it is commonly agreed that the eclogue contains more than praise. The work was published in 1579 when the marriage negotiations of the Queen and Duke of Alençon were going on. Despite the fact that the marriage did not take place, its possibility created great tension in the country among the Protestants for it was seen as a threat to the religious and political stability of the country. It is in this respect that special emphasis is given to the "Aprill" eclogue for it is believed to mark a turning point in the glorification of the Queen from a maiden queen to the Virgin Queen, whose unmarried state becomes the symbol of national unity. In every compliment of Colin's song, virginity is insistently emphasised and glorified.The eclogue ends with the symbolic coronation of Eliza where she appears as a perfect human being who in her person unites all the superior qualities suggested through her representations. This article, therefore, aims at a study of Spenser's representation of Queen Elizabeth I as the Virgin Queen of the "Aprill" eclogue with particular emphasis on the symbolic meanings attributed to her in this portrait.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Edmund Spenser'ı n The Shepheardes Calender (Çoban Takvimi) (1579) adlı eserinin "Aprill" (Nisan) egloğu, 1558-1603 yılları arasında hüküm sürmüş olan İngiltere'nin Bakire Kraliçesi, Kraliçe I. Elizabeth'in özenle çizilmiş bir portresini sunmaktadır. Eserin Giriş kısmında, bu egloğun Kraliçe I. Elizabeth'e saygı gösterme ve onu yüceltme amacıyla kaleme alındığı belirtilmektedir. Pastoral bir diyarda, Colin'in "Çobanların kraliçesi, güzel Eliza" için yazdığı şarkı ile Kraliçe I. Elizabeth'in sahip olduğu kraliyet gücü, yönetim şekline ve şahsına ait erdemleri, en başta da iffeti yüceltilir. E.K.'nın eserin sonunda yer alan açıklamalarında belirttiği üzere, "Aprill" egloğu mitolojik Altın Çağın ve bu çağın adalet ve huzur timsali bakire tanrıçası Astraea'nın dönüşünün övgüyle anlatıldığı Vergilius'un IV. Egloğu örnek alınarak yazılmıştır. "Aprill" egloğu da Astraea'ya benzer bir bakire olan ve hüküm sürdüğü dönem yeni bir altın çağ olarak ifade edilen Kraliçe I. Elizabeth'i kutlamaktadır. Methiyede, "Bakirelerin çiçeği" olarak adlandırılan Kraliçe, mitoloji ve Hıristiyanlıkta adı geçen bakirelerle özdeşleştirilir ve egloğun tümünde Elisa/Eliza, evlenmemiş Kraliçe, güneş, ay (Phoebe/Cynthia), dördüncü güzel ve Venus-Virgo olarak karşımıza çıkar. Ancak bu eglogda övgüden daha fazlası olduğu düşünülür. Eser Kraliçe I. Elizabeth ve Alençon Dükü'nün evlilik müzakerelerinin sürmekte olduğu bir dönemde, 1579'da yayınlanmıştır. Bu evlilik her ne kadar gerçekleşmemiş olsa da, evlilik ihtimali Protestanlar arasında ülkenin dini ve siyasi dengesine karşı bir tehdit olarak görülmüş, kaygıyla karşılanmıştır. Böyle bir ortamda "Aprill" egloğunun Kraliçe'ye yapılan övgülerde bir dönüm noktası olduğu, I. Elizabeth'i evlenebilecek bir kraliçe olarak yüceltmekten çok, evlenmemiş hali ile ülkenin bütünlüğünün timsali olan Bakire Kraliçe olarak övmesi dikkat çekicidir. Colin'in şarkısında yer alan her övgüde bekâret vurgulanmakta ve yüceltilmektedir. Eglog, Kraliçe'yi yansıtan karakterlerce ortaya konan tüm üstün vasıfları şahsında bir araya getiren, mükemmel insan olarak beliren Eliza'nın sembolik taç giyme töreni ile son bulur. Bu makalenin amacı Edmund Spenser'ın Kraliçe I. Elizabeth'i "Aprill" egloğunun Bakire Kraliçesi olarak nasıl temsil ettiğini, beliren portrenin sembolik anlamları üzerinde durarak incelemektir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-virgin-queen-april-eclogue.pdf
  • 1
219-229
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aptekar, J. (1969). Icons of justice: Iconography and thematic imagery in Book V of The Faerie Queene. New York: Columbia University Press.
Axton, M. (1977). The Queen's two bodies: Drama and the Elizabethan succession. London: Royal Historical Society.
Cain, T. H. (1968). The strategy of praise in Spenser's "Aprill". Studies in English Literature, 1500¬1900, 8 (1), 45-58. Retrieved May 3, 2007, from http://www.jstor.org.
Coles, K. A. (2002). "Perfect hole": Elizabeth I, Spenser, and chaste productions. English Literary Renaissance, 32 (1), 31-61.
Cullen, P. (1970). Spenser, Marvell, and renaissance pastoral. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Elizabeth I. (2002). Elizabeth I: Collected works. L. S. Marcus, J. Mueller and M. B. Rose (Eds.). Chicago: The University of Chicago Press.
Johnson, L. S. (1990). The Shepheardes Calender. University Park and London: The Pennsylvania State University Press.
Kantorowicz, E. H. (1957). The king's two bodies: A study in medieval political theology. Princeton: Princeton University Press.
King, J. N. (1990). Queen Elizabeth I: Representations of the Virgin Queen. Renaissance Quarterly,
43, 30-74.
228
Hande SEBER
Levin, C. (1994). The heart and stomach of a king: Elizabeth I and the politics of sex and power. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Miller, D. L. (1979). Authorship, anonymity, and The Shepheardes Calender. Modern Language
Quarterly, 40 (3), 219-236.
Montrose, L. A. (1986). The Elizabethan subject and the Spenserian text. In P. Parker and D. Quint (Eds.), Literary theory / Renaissance texts (pp. 303-340). Baltimore: John Hopkins University Press.
Ovid. Metamorphoses. (1971). F. J. Miller (Trans.). Vol. I. London: William Heinemann. 2 vols.
Sidney, P. (1973). A Letter written by Sir Philip Sidney to Queen Elizabeth, touching her marriage with Monsieur. In K. Duncan-Jones and J. Van Dorsten (Eds.). Miscellaneous prose of Sir Philip Sidney (pp. 46-57). Oxford: Clarendon Press.
Snare, G. (1971). Spenser's fourth grace. Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, 34, 350¬355. Retrieved May 7, 2007, from http://www.jstor.org.
Spenser, E. (1969). The poetical works of Edmund Spenser. J. C. Smith and E. De Selincourt (Eds.). E. De Selincourt (Int.). 1912. London: Oxford University Press.
Strong, R. (1987). Gloriana: The portraits of Queen Elizabeth I. London: Thames and Hudson.
Strong, R. (1987). The cult of Elizabeth: Elizabethan portraiture and pageantry. 1977. London: Thames and Hudson.
Umunç, H. (2003). Vergilius örneği: Rönesans İngiliz edebiyatında tür ve üslup sorunu. Frankofoni
15, 327-340.
Virgil. (1984). The Eclogues. G. Lee (Trans.). Middlesex: Penguin.
Wilson, E. C. (1939). England's Eliza. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Wind, E. (1968). Pagan mysteries in the Renaissance. 1958. London: Faber and Faber.
Yates, F. A. (1947). Queen Elizabeth as Astraea. Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, 10, 27-82. Retrieved May 3, 2007, from http://www.jstor.org.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com