You are here

Home » Content

TÜRKİYE VE AVRUPA ÜLKELERİNDE BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENİ YETİŞTİREN BAZI YÜKSEKÖĞRETİM KURUMLARININ ÖĞRENCİ, ÖĞRETİM ELEMANI VE DERSLER BOYUTUYLA KARŞILAŞTIRILMASI

COMPARISON OF NUMBER OF STUDENTS, TEACHING MEMBERS AND CURRICULUM PROGRAMMES IN PHYSICAL EDUCATION TEACHER TRAINING IN TURKEY AND SOME EUROPEN COUNTRIES

Journal Name:

  • Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 1997

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study was based on two topics. The first one was to examine the number of students, the teaching staff and teaching members, the ratio of teaching member and staff and student number of some of the physical education teaching training higher education institutions. The second topic was first to examine the distribution of the general culture, field knowledge, teaching knowledge areas of this institutions' curriculum programmes, and second to study the curriculum content distribution of these Turkish institutes together with some of the European teacher training higher education institutions in skill learning, pedagogy, science and health, movement studies, social and human sciences areas. This study was limited to five Turkish and five European institutions. The study was also limited to the information that was obtained from Student Selection and Placement Centre (ÖSYM), from the institutions in question, from a study that was carried out for the European Community, and from the related archives. In the verification of the information data percentage (%) and frequencies were used. According to the figures obtained from the Turkish institutions, in the overall physical education colleges the number of students for per teaching member was 132.29, and for per teaching staff was 23.83. When these figures were considered for the five colleges that have been examined in this study, the highest number of students per teaching member ratio was existed in the Middle East Technical University (ODTÜ), and the lowest was at Hacettepe University with 29.17 students. When the figures were examined for the teaching staff, the highest number was obtained from Celal Bay ar University with 33.09 students, and the lowest was at Hacettepe University with 6.48 students. When the European colleges were examined Essen University showed the higest figures with 5 8. 3 6 and 3 7.14, and Swiss Institute showed the lowest figures with 6.53 and 2.32 students respectively. When the distribution of the contents of the curriculum programmes were examined it was noticed that in general culture area with 26.7 % was ODTÜ, in field knowledge with 65.83% was Hacettepe University and in teaching knowledge with 27.12% was Hacettepe University had the highest distributions. In the second topic when the curriculum programmes were examined with 33% was Celal bayar University in Turkey, and with 50% was Essen University in Europe had the highest skill learning ratios. In pedagogy with 32.63 % was Hacettepe University in Turkey and with 32.5% was Jyvaskyla University in Europe; in science-health and movement sciences with 29.44% was Mersin University in Turkey, and with 33.5% was Lisbon University in Europe; and in social and human sciences with 28.3% was Mersin University, and with 26.3 % was Lisbon University showed the highest distributions respectively When the scientific work related subjects' distribution in the curriculum programmes were examined with 5.6% was Mersin University in Turkey, and with 8.9 % was Jyvaskyla University in Europe showed the highest distributions. In conclusion, when the curriculum programmes examined in general there seems to be some distinct differences In different areas in curriculum contents within the different institutions of the some country and of the different countries.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma iki temel üzerine şekillenmiştir. Birincisi, Türkiye de beden eğitimi öğretmeni yetiştiren seçilmiş bazı kurumların öğrenci, öğretim üyesi ve toplam öğretim elemanı sayısı ile öğretim üyesi ve toplam öğretim elemanı başına düşen öğrenci sayısını saptamak; ikincisi, Türkiye'deki adı geçen kurumların öğretim programlarında yer alan derslerin genel kültür, alan bilgisi ve öğretmenlik meslek bilgisi (Birinci boyut) şeklindeki dağılımı ile Türkiye ve Avrupa'deki beden eğitimi öğretmeni yetiştiren benzer seçilmiş kurum öğretim programlarında yer alan derslerin beceri, pedagoji (eğitbilim), fen-sağlık ve hareket bilimleri, sosyal ve insan bilimleri ile bilimsel yöntem alanlarına (ikinci boyut) göre dağılımını saptamaktır. Çalışma, Türkiye ve Avrupa'dan seçilmiş 5'er kurumla sınırlıdır. Araştırma bulguları ÖSYM, ilgili Kurumlar ve Avrupa Birliği için yapılan bir çalışma ile arşiv araştırmalarından yararlanılarak toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde yüzde ve frekanslar kullanılmıştır. Araştırma verilerine göre, Türkiye genelinde beden eğitimi öğretmeni yetiştiren kurumlarda öğretim üyesi başına düşen öğrenci sayısı 132.29, toplam öğretim elemanı başına düşen öğrenci sayısı ise 23.83'tür. Seçilmiş kurumlar incelendiğinde ise öğretim üyesi başına düşen öğrenci sayısı en yüksek 132 kişi ile ODTÜ, en düşük 29.17 kişi ile Hacettepe Üniversitesindedir. Toplam öğretim elemanı temelinde konuya yaklaşıldığında ise en yüksek sayı 33.09 ile Celal Bay ar Üniversitesl, en düşük sayı ise 6.48 kişi ile Hacettepe Üniversitesi'ndedir. Avrupa'nın seçilmiş kurumlarında ise bu oran sırası ile 58.36 ve 37.14 ile Essen en yüksek, 6.53 ve 2.32 kişi ile Swiss Institute'de en düşüktür. Derslerin dağılımında ise genel kültür dersleri %26.7 ile ODTÜ, alan bilgisi %64.83 ile Hacettepe Üniversitesi, öğretmenlik meslek bilgisi ise %27.12 ile Hacettepe Üniversitesi'nde en yüksek düzeydedir, ikinci boyutta ise beceri dersleri Türkiye'de %33 lük bir oranla Celal Bay ar Üniversitesi, Avrupa ülkelerinde %50 İle Essen Üniversitesi, pedagoji dersleri Türkiye'de %32.63 ile Hacettepe Üniversitesi, Avrupa'da %32.5 ile Jyvaskyla Üniversitesi; Fen-sağlık ve hareket bilimlerinde Türkiye'de %29.44 ile Mersin Üniversitesi, Avrupa'da %33.5 ile Lisbon Üniversitesi; Sosyal ve insan bilimlerinde Türkiye'de en yüksek oran %28.3 ile Mersin, Avrupa'da ise %26.3 ile Lisbon Üniversitesinde yer almaktadır. Bilimsel çalışmayı temele alan derslerin dağılımı ise Türkiye'de %5.6 'tık oran ile Mersin Üniversitesi programında en fazla yer alırken, Avrupa'da bu oran %8.9 ile Jyvaskyla Üniversitesinde yer almaktadır. Sonuçta, genel anlamda programlar incelendiğinde değişik konularda kurumlar arasında önemli derecede farklılıklar olduğu söylenebilir
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_152775_8_pp_4-25.pdf
  • 2
4-25
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bilge, N. (1989). Türkiye'de Beden Eğitimi Öğretmeninin Yetiştirilmesi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Celal Bayar Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Ders Programı ( 1997). Dalen, D.B. Van, E D. Mitchel, B.L.Bennet. ( ). A World History of Physical Education. Prentice Hail.
Friedman, Eily D. (1983).The pupils
imag
e of the physical éducation teacher and suggestions for changing attitudes in teacher training. International Journal of Physical Education. Volume XX, Issue 2, 2. Quarter, 15-18.
Gazi Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Ders Programı (1997).
Glassford R. Gerald ve R.
Anthon
y Clupner. ( 1973 ). Physical culture inside the people's Republic of China. (Ed. Dorothy S. Ainsworth). Physical Education Around The World. No.6. s.8-16.
Gökmen, H. ( 1988). Gençlerin gelişmelerinde beden eğitiminin rolü. Ortaöğretim Kurumları Beden Eğitimi ve Sorunları. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınlan.
GSGM, (1975). T.C. Gençlik ve Spor Bakanlığı. Akademik Örgütlenmede İlk Adım: 19 Mayıs Gençlik ve Spor Akademisi. Yayın No.40, Mart, Ankara.
Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri ve Teknolojisi Yüksekokulu Tanıtım Kitapçığı, 1996¬97. ( 1996). Ankara: H.Ü. Spor Bilimleri ve Teknolojisi Yüksekokulu
Harrison,
M
. Joyce ve C.L.Blakemore. (1992). Instructlonal Stratégies For Secondary School Physical Education. Dubuque: Wm.C.Brown Publishers.
Kitapçı, A. (1997). Yükseköğretim Mevzuatı, istanbul: Yaylım Yayıncılık.
Küçükahmet, L. (1997). Eğitim Programları ve Öğretim; Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Gazi Kitabevi.
Mersin Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Beden Eğitimi ve Spor Bölümü Ders Programı (1997).
Milli Eğitim Bakanlığı. (1997). Öğretmen Yetiştiren Yükseköğretim Kurumları Beden Eğitimi Öğretmenliği Eğitim Programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Mosston, M. ve S.Ashworth. (1986). Teaching Physical Education. New York:Macmillan Publishing Company.
24
Beden Eğitimi Öğretmeni Yetiştiren Kurumlar
Nichols, Bavery. (1990). Moving and Learning:The Elementary Schools Physical Education Experience. St.Louis: Mirros/Mosby College Publishing.
Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Beden Eğitimi ve Spor Bölümü Ders Programı (1997).
ÖSYM. (1992). Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sınavı, İkinci Basamak Kılavuzu.
ÖSYM. (1997a). Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sınavı, İkinci Basamak Kılavuzu.
ÖSYM. (1997b). 29 Eylül 1997d tarih ve B.30.I.ÖSM.O.00.10.00/727-51289 sayılı yazısı ile belirtilen veriler (Öğretim elemanları Sayısı).
ÖSYM. (1997c). 31 Ekim 1997c tarih ve B.30.1.ÖSM.0.00.10.00/854-51496 sayılı yazısı ile belirtilen veriler (öğrenci Sayısı).
Sturzebecker, Russel L. (1973).
Physica
l education and sport in Russia. (Ed. Dorothy S. Ainsworth). Physical Education Around The World. No.S. s.69-82.
Ursprung, L, E. Freitag ve G. Schilling. (1995). European review of Institutes of Physical Education. Zürich: Gesellschaft zur Förderung der Sportwissenschaften an der ETH.
Wade, Michael G. (1969). Teacher education in England-Canada-USA

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com