HZ. PEYGAMBER'DE ÇOCUK SEVGİSİ

İnsanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu anlamına gelen sevgi, özellikle çocukların önemli psikolojik ihtiyaçlarından biridir. Çocuğun maddi varlığı için gıda ne ise, ruhu için de sevgi odur. Çocuğun göreceği sevgi veya sevgisizlik, onun kişiliğine olumlu veya olumsuz anlamda etki etmektedir. Nitekim sosyal hayata uyum sağlayamayan, suç işlemeye eğilimli, kendisiyle ve çevresiyle barışık olmayan çocukların genellikle sevgi ve şefkatten mahrum olarak yetişen, şiddet ve nefrete maruz kalmış çocuklar olduğunu görmekteyiz. Bunun için çocuklardan sevgi ve şefkati esirgememeliyiz. Çünkü sevgi ortamında büyüyen çocukların hem ruhen hem de bedenen daha sağlıklı ve ileri yaşlarda daha başarılı oldukları bilinen bir gerçektir. Kuran'da büyük bir ahlak üzere1 olduğu bildirilen ve âlemlere rahmet olarak gönderilen2 Hz. Peygamber (s.a.s.), her konuda olduğu gibi sevgi konusunda da insanlığa örnek olmuştur. Bütün varlıklara sevgi ve şefkatle yaklaşan Allah Resûlü, özellikle çocuklara özel bir sevgi ve şefkat göstermiştir. Onun hayatında çocuklara karşı sevgisizliğe ve şiddete asla yer yoktur.